คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.วิ.อ. ม. 216

ศาลชั้นต้นลงโทษตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา 244 จำคุก 2 ปี ศาลอุทธรณ์แก้ให้ลงโทษตามมาตรา 244, 60 จำคุก 1 ปี 4 เดือน ดังนี้ ถือว่า เป็นการแก้ข้อกำหนดโทษและฐานแห่งความผิด เป็นการแก้มากฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงได้
ของลับของชายคงถูไถอยู่แต่ปากช่องคลอดด้านนอก ยังไม่เข้าไปข้างใน เป็นผิดฐานพยายามข่มขืนกระทำชำเรา

ผู้ต้องหายื่นคำร้องขอให้ศาลวินิจฉัยว่า พ.ร.บ.กำหนดเวลาขังผู้ต้องหาในกรณีที่ต้องหาว่าปลงพระชนม์พระบาทสมเด็จพระปรเมนทรมหาอนันทมหิดล 2491 เป็นโมฆะ ไม่มีผลบังคับ ต่อมาพนักงานอัยการ ได้ฟ้องผู้ต้องหาเป็นจำเลยในความผิดที่ถูกศาลสั่งขังในระหว่างสอบสวนนั้น และศาลสั่งรับประทับฟ้องไว้แล้ว ดังนี้ ย่อมไม่เป็นประโยชน์หรือผลแก่คดีของผู้ต้องหาอย่างใดที่จะวินิจฉัยว่ากฎหมายที่ผู้ต้องหากล่าวอ้างเป็นโมฆะหรือไม่ ศาลฎีกาย่อมให้ยกฎีกาเสีย (ประชุมใหญ่ครั้งที่ 19/91)

อายุความฎีกาตามป.วิ.อาญามาตรา 216 นั้น ต้องฎีกาภายในหนึ่งเดือน นับแต่วันอ่านคำพิพากษาหรือคำสั่งศาลอุทธรณ์ให้จำเลยฟัง+จำเลยยังไม่ได้ฟังคำพิพากษาศาลอุทธร์ แม้ศาลได้อ่านให้โจทก์ฟังฝ่ายเดียวแล้ว โจทก์ยังไม่มีสิทธิฎีกา ศาลฎีกาสั่งไม่รับฎีกา.

เสมียนวิสามัญในสำนักงานทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์ ซึ่งมีหน้าที่เก็บเงินค่าเช่าแผงลอยหาบเร่ส่งต่อสำนักงานทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์ ย่อมเป็นเจ้าพนักงานท่านใช้ให้มีหน้าที่เก็บทรัพย์อันต้องส่งต่อรัฐบาลเมื่อไปเรียกเก็บแป๊ะเจี๊ยะ จึงได้ชื่อว่าเรียกเก็บเงินหรือทรัพย์ที่ไม่ควรจะเก็บตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา 135
ความผิดตามมาตรา 136 นั้นเจ้าพนักงานผู้กระทำผิดจะต้องใช้อำนาจในตำแหน่งหน้าที่ของตนเองและต้องบังคับให้เขาให้ หรือให้เขาหาทรัพย์หรือผลประโยชน์อย่างใดๆ อันมิควรจะได้ตามกฎหมาย ให้แก่ตัวมันเองหรือแก่ผู้อื่น การบังคับให้เขาให้ทรัพย์ โดยอ้างว่าผู้อื่นให้มาเอาเป็นการอาศัยอำนาจในตำแหน่งหน้าที่ของผู้อื่น ไม่ใช่ใช้อำนาจในตำแหน่งหน้าที่ของตัวเอง ทั้งเงินที่เรียกเอานั้นก็อ้างว่าจะไปส่งต่อองค์การรัฐบาล ไม่ใช่ตัวเอาเองหรือให้แก่ผู้อื่นดังนี้ยังไม่เป็นผิดตามมาตรา 136 ฎีกาโจทก์กล่าววันในฟ้องและจำนวนเงินผิดเพราะการพลั้งเผลอยังไม่พอจะเป็นเหตุให้ยกฎีกาโจทก์ ศาลต้องถือเอาฟ้องเดิมของโจทก์เป็นประมาณ

เมื่อโจทก์เห็นชอบด้วยคำพิพากษาศาลอุทธรณ์มิได้คัดค้านแต่อย่างใดแล้วโจทก์จะยื่นฎีกาเพื่อให้ศาลฎีกายืนยันข้อวินิจฉัยของศาลอุทธรณ์อีกครั้งหนึ่งเพื่อเป็นแบบอย่างนั้น ย่อมไม่มีอำนาจฎีกาได้ตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 216

เมื่อโจทก์เห็นชอบด้วยคำพิพากษาศาลอุทธรณ์มิได้คัดค้านแต่อย่างใดแล้ว โจทก์จะยื่นฎีกาเพื่อให้ศาลฎีกายืนยันข้อวินิจฉัยของศาลอุทธรณ์อีกครั้งหนึ่งเพื่อเป็นแบบอย่างนั้น ย่อมไม่มีอำนาจฎีกาได้ตาม ป.ม.วิ.อาญา ม. 216

คดีที่ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้องโจทก์โดยอาศัยข้อ ก.ม.ศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้องโจทก์ โดยอาศัยข้อเท็จจริงนั้น โจทก์ฎีกาในข้อเท็จจริงได้

คดีที่ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้องโจทก์โดยอาศัยข้อกฎหมายศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้องโจทก์ โดยอาศัยข้อเท็จจริงนั้นโจทก์ฎีกาในข้อเท็จจริงได้

คดีอาญาที่ศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้อง แต่ยังไม่ได้อ่านคำพิพากษาศาลอุทธรณ์จำเลยฟัง โจทก์ย่อมไม่มีสิทธิฎีกาขอให้ลงโทษจำเลยศาลต้องให้ยกฎีกา

คดีอาญาที่ศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้อง แต่ยังไม่ได้อ่านคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ให้จำเลยฟัง โจทก์ย่อมไม่มีสิทธิฎีกาขอให้ลงโทษจำเลย ศาลต้องให้ยกฎีกา