คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย: ป.วิ.อ. ม. 216

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 774/2482

การเปลี่ยนแปลงฐานความผิดจากบุกรุกและทำร้ายร่างกายเป็นพยายามชิงทรัพย์ และการพิพากษาตามศาลชั้นต้นหลังฎีกา

ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยตาม ม.329,338(3) จำเลยไม่อุทธรณ์ โจทก์อุทธรณ์ฝ่ายเดียว ศาลอุทธรณ์แก้ให้ลงโทษตาม ม.299,60 จำเลยฎีกาฉะเพาะความผิดตาม ม.329 และ 338(3) ไม่ได้
ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยตาม ม.329,338(3) จำคุก 2 เดือน 20 วันศาลอุทธรณ์แก้ลงโทษตาม ม.299,60 จำคุก 2 ปี + เดือน เป็นแก้มาก

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 565/2482

เบิกความเท็จต้องเป็นข้อสำคัญในคดี หากไม่ใช่ ไม่เข้าความผิด

พฤตติการณ์ที่ถือว่าคำเบิกความของจำเลยซึ่งเป็นเท็จนั้นไม่ใช่ข้อสำคัญในคดี
ปัญหาข้อเท็จจริงคำเบิกความเท็จเป็นข้อสำคัญในคดีหรือไม่เป็นปัญหาข้อเท็จจริงหมายเหตุ เรื่องนี้ได้นำเสนอที่ประชุมใหญ่เพื่อวินิจฉัยว่าที่จะเป็นข้อความสำคัญในคดีนั้นจะต้องเป็นฉะเพาะแต่ข้อความที่นำไปสู่การแพ้ชนะ เท่านั้นหรือไม่ที่ประชุมใหญ่ถือว่าปัญหาเช่นนี้เป็นปัญหาข้อเท็จจริง

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 130/2482

การจำหน่ายคดีเนื่องจากส่งสำเนาคำฟ้อง/อุทธรณ์/ฎีกาให้จำเลยไม่ได้ และการขอออกหมายจับ

ในคดีที่โจทก์อุทธรณ์แต่ส่งสำเนาอุทธรณ์ให้แก่จำเลยไม่ได้ ศาลอุทธรณ์สั้งให้จำหน่ายคดี โจทก์ฎีกาแต่ปรากฎว่าส่งสำเนาฎีกาให้แก่จำเลยไม่ได้อีกดังนี ศาลฎีกาสั่งจำหน่ายคดีเสียจากสารบบความการขอให้ศาลออกหมายจับจำเลยนั้น ชอบที่จะขอต่อศาลชั้นต้น จะมาขอต่อศาลฎีกาไม่ได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 809/2481

สิทธิฟ้องคดีใหม่เมื่อศาลสั่งไม่รับฟ้องโดยไม่มีอำนาจ แม้คดีเดิมยังไม่สิ้นสุด

+คดีที่ศาลสั่งไม่รับฟ้องของโจทก์โดยเกินอำนาจศาลนั้น เมื่อโจทก์ไม่อุทธรณ์ฎีกา แต่ได้ยื่นฟ้องใหม่ในศาลที่มีอำนาจแล้วถึงแม้คดีเดิมยังไม่เสร็จเด็ดขาดเพราะจำเลยฎีกาก็ดี ก็ไม่เป็นเหตุขัดขวางคือการดำเนินคดีใหม่ของโจทก์

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 695/2481

อุทธรณ์ไม่สมบูรณ์หลังพ้นกำหนด การมอบอำนาจแก้ไม่ได้

จำเลยยื่นอุทธรณ์โดยมีทนาย+ชื่อในท้ายอุทธรณ์แต่ผู้เดียวศาลจึงสั่งไม่รับผิดอุทธรณ์ ต่อ+จำเลยได้ทำใบมอบอำนาจให้ทนายมีอำนาจทำการแทนได้ทุกอย่างตาม ม.62 แห่งประมวลวิธีพิจารณาแพ่ง แต่เป็นเวลาเกินกำหนดอายุอุทธรณ์เสียแล้วดังนี้ ไม่ทำให้อุทธรณ์นั้นกลับสมบูรณ์ดีขึ้น ชั้นคดีอาญาเมื่อศาลอุทธรณ์สั่งไม่รับอุทธรณ์ยืนตามศาลชั้นต้น ผู้อุทธรณ์ฎีกาคำสั่งนั้นต่อมาได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 543/2481

ฎีกาต้องห้าม – การคัดค้านซ้ำข้อที่เคยยกขึ้นในศาลอุทธรณ์

จำเลยฎีกาคัดค้านคำพิพากษาศาลชั้นต้น มิได้คัดค้านคำพิพากษาศาลอุทธรณ์นั้นศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย
ศาลชั้นต้นลงโทษจำคุกจำเลย 10 ปี ศาลอุทธรณ์ได้ให้จำคุกจำเลย 5 ปี ดังนี้เป็นแก้น้อย ฎีกาในข้อเท็จจริงมิได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 358/2481

ความผิดฐานกรรโชก, ทำให้เสื่อมเสียอิสระภาพ, และหลบหนีที่คุมขัง: การพิจารณาความผิดซ้อนและขอบเขตการลงโทษ

กรณีที่ถือว่าฟ้องระบุเป็นความผิดฐานกรรโชก และฐานทำให้เสื่อมสเียอิศรภาพศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันให้ส่งตัวจำเลยไปกักกันมีกำหนด 7 ปี จำเลยฎีกาในข้อเท็จจริงได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 233/2481

คำสั่งแยกฟ้องคดีกักกันเป็นอีกสำนวน และการอุทธรณ์คำสั่งระหว่างพิจารณาหลังศาลพิพากษาคดีหลัก

โจทก์ฟ้องจำเลยขอให้ลงโทษฐานชิงทรัพย์และขอให้กักกัน ศาลมีคำสั่งให้ยกฟ้องโทษฐานกักกันเป็นอีกคดีหนึ่งต่างหาก แล้วพิพากษาลงโทษจำเลยฐานชิงทรัพย์นั้นดังนี้ ถือว่าคำสั่งของศาลเป็นคำสั่งระหว่างพิจารณา เมื่อโจทก์มิได้อุทธรณ์คำพิพากษาจะอุทธรณ์ฉะเพาะคำสั่งของศาลที่ให้แยกฟ้องมิได้ต้องห้ามตามประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.196

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 191/2481

อายุความฎีกาเริ่มต้นนับแต่วันอ่านคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ให้จำเลยฟัง การยื่นฎีกาเกินกำหนดอายุความ

อายุความฎีกานั้นเริ่มนับแต่วันอ่านให้จำเลยฟังศาลอ่านคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ให้จำเลยฟังเมื่อวันที่ 17 กุมภาพันธ์ 2480 (28 วัน) โจทก์ยื่นฎีกาเมื่อวันที่ 23 มีนาคม พ.ศ.2480 ดังนี้ ฎีกาขาดอายุความ

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1051/2480

ประเด็นยุตติในชั้นอุทธรณ์: ไม่อาจรื้อฟื้นในชั้นฎีกาเมื่อพ้นอายุความ

ประเด็นข้อใดที่ศาลอุทธรณ์ได้พิพากษาแล้วและจำเลยมิได้ฎีกาต้องถือว่ายุตติเพียงชั้นศาลอุทธรณ์จะรื้อฟื้นขึ้นฎีกาในภายหลังเมื่อเกินกำหนดอายุความฎีกาสำหรับประเด็นข้อนั้นอีกไม่ได้

คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย ป.วิ.อ. ม. 216

คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.วิ.อ. ม. 216