คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
พ.ร.บ.ออกโฉนดที่ดิน ร.ศ.127 ม. 3

+อ้างว่าเป็นผู้ครอบครองทรัพย์สินอันใดต้องปรากฎผู้นั้นได้ครอบครองทำประโยชน์เหมาะสมตามสภาพของทรัพย์สินและ+ตภาพของตน มิฉะนั้นแสดงว่าไม่มีเจตนาจะยึดเพื่อตน โจทก์อ้างว่าได้ครอบครอง+พิพาทมาตั้ง 10 ปี แต่ปรากฎว่าที่พิพาทซึ่งมีความกว้างยาวเพียง 2-3 +ยังคงมีสภาพเป็นป่ามีไม้ขึ้นอยู่เต็มไปหมด แม้+ที่ซึ่งตกกล้าไว้ก็เป็นเพียง+กระบือไปนอนทำเป็นแอ่งน้ำไว้ดังนี้ ไม่เรียกว่าโจทก์เจตนาจะยึดถือไว้เพื่อตนอันจะได้มาซึ่งสิทธิครอบครอง ประมวลวิธีพิจารณาแพ่ง ม.189 (2) ,224 +แก้ไขราชกิจจานุเบกษาเล่มที่ 52 (พ.ศ.2478) หน้า 2211 คดีพิพามอันเกี่ยวด้วยสิทธิ

ข้าหลวงประจำจังหวัดไม่มีอำนาจทำสัญญาขายทางเดินซึ่งเป็นทางสาธารณชนใช้ไปมาให้แก่เอกชน เอกชนผู้ซื้อย่อมไม่ได้กรรมสิทธิ ตาม ม.1305 อ้างฎีกาที่ 637-638-639/2472
ที่สาธารณผู้ครอบรองก่อนย่อมมีสิทธิดีกว่าผู้อื่น

ฎีกาว่าศาลไม่มีอำนาจวินิจฉัยข้อความซึ่งจำเลยมิได้ยกขึ้นต่อสู้ แต่ไม่ได้กล่าวว่าข้อความใดที่จำเลยมิได้ยกขึ้นต่อสู้นั้น ศาลฎีกาไม่วินิจฉัย