คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
กฎหมายลักษณะอาญา ม. 282

ในคดีเรื่องปลอมหนังสือปัญหาว่า จำเลยได้ร้องขอให้เจ้าพนักงานจดข้อความนั้นจะเท่ากับจำเลยบอกให้เจ้าพนักงานจดตามที่ตนร้องขอหรือไม่ เป็นปัญหาข้อเท็จจริง
ในคดีหมิ่นประมาท เมื่อศาลฟังว่า จำเลยมิได้มีเจตนาใส่ความให้คนดูหมิ่นเกลียดชังแล้วปัญหาว่าข้อความนั้นจะเป็นหมิ่นประมาทหรือไม่ ก็ไม่จำต้องวินิจฉัย

ในคดีเรื่องปลอมหนังสือปัญหาว่า จำเลยได้ร้องขอให้เจ้าพนักงานจดข้อความนั้นจะเท่ากับจำเลยบอกให้เจ้าพนักงานจดตามที่ตนร้องขอหรือไม่ เป็นปัญหาข้อเท็จจริง
ในคดีหมิ่นประมาท เมื่อศาลฟังว่า จำเลยมิได้มีเจตนาใส่ความให้คนดูหมิ่นเกลียดชังแล้ว ปัญหาว่าข้อความนั้นจะเป็นหมิ่นประมาทหรือไม่ ก็ไม่จำต้องวินิจฉัย

ฟ้องหาว่าหมิ่นประมาทโดยกล่าวว่า จำเลยมีจดหมายอันมีข้อความหมิ่นประมาทถึง และว่า จำเลยส่งสำเนาโฆษณาไปยังอีกคนหนึ่งด้วยดังนี้ยังไม่เป็นการกล่าวต่อหน้าหรือกล่าวแก่คนสองคน ไม่ต้องด้วยความผิดฐานหมิ่นประมาท
ฟ้องความผิดฐานหมิ่นประมาทนั้นเพียงแต่อ้างหนังสือที่ว่าหมิ่นประมาทมาท้ายฟ้องไม่พอ จะต้องระบุในฟ้องให้ชัดเจนด้วยว่า ข้อความตอนไหนเป็นการหมิ่นประมาทโจทก์

ฟ้องหาว่าหมิ่นประมาทโดยกล่าวว่า จำเลยมีจดหมายอันมีข้อความหมิ่นประมาทถึงและว่าจำเลยส่งสำเนาโฆษณาไปยังอีกคนหนึ่งด้วย ดังนี้ ยังไม่เป็นการกล่าวต่อหน้าหรือกล่าวแก่คนสองคน ไม่ต้องด้วยความผิดฐานหมิ่นประมาท
ฟ้องความผิดฐานหมิ่นประมาทนั้น เพียงแต่อ้างหนังสือที่ว่าหมิ่นประมาทมาท้ายฟ้องไม่พอจะต้องระบุในฟ้องให้ชัดเจนด้วยว่า ข้อความตอนไหนเป็นการหมิ่นประมาทโจทก์

การที่จะเป็นความผิดฐานหมิ่นประมาทตามกฎหมายนั้นถ้อยคำที่กล่าวจะต้องมุ่งเจาะจงตัวบุคคลใดบุคคลหนึ่งโดยเฉพาะ
กล่าวความว่า คำโฆษณาของพวกและพรรคประชาธิปัตย์เป็นการหลอกลวงราษฎรให้หลงเชื่อ ดังนี้ แม้โจทก์จะแสดงได้ว่าโจทก์เป็นพรรคประชาธิปัตย์ด้วยคนหนึ่ง ก็ไม่ถือว่าโจทก์เป็นผู้เสียหายในคดีหมิ่นประมาทเพราะถ้อยคำนั้นมิได้มุ่งหมายถึงโจทก์โดยเฉพาะ
ฟ้องรัฐมนตรีหาว่าใช้อำนาจในตำแหน่งหน้าที่ทางทุจริตและผิดพระราชบัญญัติการเลือกตั้งโดยออกคำสั่งกล่าวถึงการกระทำของคณะประชาธิปัตย์บางคนกระทำการไม่ชอบต่างๆ แต่มิได้เจาะจงตัวผู้ใดนั้นไม่ถือว่าเป็นการเจาะจงตัวบุคคลหนึ่งบุคคลใดในคณะประชาธิปัตย์ ฉะนั้นคนหนึ่งคนใดในคณะนั้น จึงไม่ใช่ผู้เสียหายไม่มีอำนาจฟ้อง

จำเลยกล่าวความหมิ่นประมาทพระทั้งวัดซึ่งมีอยู่รวม 6 องค์ต้องถือว่าทุกองค์เป็นผู้ได้รับความเสียหายและแต่ละองค์ย่อมมีอำนาจร้องทุกข์ได้

ศาลล่างทั้งสองลงโทษฐานหมิ่นประมาท จำเลยฎีกาว่าคำกล่าวนั้น เป็นการด่ากันซึ่งหน้า และไม่มีใครเชื่อถือนั้นเป็นการเถียงข้อเท็จจริง ต้องห้ามฎีกา

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานหมิ่นประมาทโดยกล่าวว่าจำเลยร้องเรียนกล่าวโทษพลตำรวจซึ่งจับกุมจำเลยต่อหน้าคนหลายคนว่าพลตำรวจผู้นั้นขู่เอาเงินจากจำเลย ถ้าให้เงินแล้วจะช่วยคุมไม้ขีดไฟซึ่งตรวจค้นพบนั้นไปส่งที่ด่าน ทำให้พลตำรวจผู้นั้นเสียชื่อเสียงและอาจทำให้คนดูหมิ่นเกลียดชัง ดังนี้ เป็นฟ้องที่เป็นมูลความผิดอันควรรับไว้พิจารณาต่อไปในชั้นนี้ยังไม่พอที่จะถือว่าต้องด้วยข้อยกเว้นฐานหมิ่นประมาทตาม มาตรา 283(1)

กล่าวคำว่า เขาว่ากำนันเกเร กำนันเกะกะ กำนันเป็นผู้ร้ายดังนี้เป็นการหมิ่นประมาทเขาตาม มาตรา 282 กล่าวคำหมิ่นประมาทเขาในเวลาที่นายอำเภอเปรียบเทียบความแพ่งนั้น ไม่ได้รับยกเว้นโทษตามมาตรา 283 และ 285 เพราะอำเภอไม่ใช่ศาลและนายอำเภอไม่ใช่ผู้พิพากษา

มีเหตุให้เข้าใจว่าเจ้าทุกข์ขนกระเบื้องของวัดไป จึงไปร้องต่อพระภิกษุอีกองค์หนึ่งขอให้ไต่สวน ดังนี้ได้รับยกเว้นโทษสถานหมิ่นประมาทตามมาตรา 283 การป้องกันประโยชน์อันชอบด้วยกฎหมายตามมาตรา 283(1) นั้นอาจเป็นประโยชน์ของผู้อื่นก็ได้