คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
กฎหมายลักษณะอาญา ม. 282

รับจ้างเขียนคำร้องทุกข์โดยรู้อยู่ว่าเป็นความไม่จริง และเป็นการหมิ่นประมาทผู้อื่นนั้น ย่อมมีความผิดฐานสมคบกันหมิ่นประมาท

ผู้จัดการบริษัททำบันทึกเสนอรองประธานกรรมการบริษัทขอตั้งผู้รักษาเงินอีกคนหนึ่งต่างหากจากสมุห์บัญชี โดยกล่าวว่าสมุห์บัญชีเป็นคนไม่สามารถเพราะไม่เต็มเต็งไม่มีภูมิรู้ทางบัญชี ไม่เอาใจใส่ต่อคำแนะนำของนายกรัฐมนตรี ชอบทะเลาะกับพนักงานของบริษัท ต้องซื้อข้าวแกงรับประทาน ดังนี้ทำโดยสุจริตเพื่อป้องกันประโยชน์ของบริษัท ย่อมได้ยกเว้นโทษตามมาตรา 283
ประชุมใหญ่ ครั้งที่ 1/2487

กล่าวคำหมิ่นประมาทบุคคลหลายคนในครั้งเดียวกัน ผู้เสียหายผู้หนึ่งนำเรื่องขึ้นร้องฟ้องจนผู้กล่าวหมิ่นประมาทถูกลงโทษไปแล้วผู้เสียหายคนอื่นจะนำคดีมาร้องฟ้องอีกไม่ได้ เป็นฟ้องซ้ำ (อ้างฎีกา 559/84)

ข้อความที่จำเลยกล่าวว่า'พระเซ็งจับข้อมือนางเง็กกอดขึ้นนั่งบนตัก'ต่อหน้าที่ประชุมพระสงฆ์และคฤหัส ถือได้ว่าเป็นการกล่าวอ้างอันอาจแลเห็นผลแห่งการกล่าวนั้นได้ว่าอาจทำให้โจทก์เสียชื่อเสียงและทำให้คนทั้งหลายดูหมิ่นเกลียดชังโจทก์ เป็นการกระทำโดยเจตนาในความผิดฐานหมิ่นประมาทแล้ว (ประชุมใหญ่ ครั้งที่ 7/2486)

การที่จำเลยไปร้องเรียนต่อพนักงานสอบสวนกล่าวโทษพลตำรวจว่ากระทำผิดต่อหน้าที่ราชการนั้น ไม่เป็นความผิดฐานหมิ่นประมาท. จำเลยให้การรับสารภาพแต่ได้แถลงรายละเอียดต่อไปอันเป็นข้อต่อสู้นั้น จะถือว่าจำเลยรับตามข้อหาไม่ได้.

เขียนจดหมายถึงผู้ที่ต้องการให้มาประกันตัวความว่า"ผู้กำกับการตำรวจปล่อยไปครั้งหนึ่งแล้ว แต่นายร้อยตำรวจไม่ถูกกันเป็นส่วนตัวแกล้งปั้นเรื่องขึ้นอีก"ดังนี้เป็นการปรับทุกข์เป็นส่วนตัว ไม่ใช่เจตนาดูหมิ่นเจ้าพนักงาน
โจทก์ไม่ฟ้องและสืบว่าจดหมายที่กล่าวหาว่าหมิ่นประมาทนี้ได้รู้ถึงบุคคลแต่สองคนขึ้นไปจึงไม่ผิด มาตรา 282(อ้างฎีกาที่ 1013/2475) จดหมายถึงบุคคลเฉพาะตัวไม่ประสงค์ให้เปิดเผยไม่เป็นการโฆษณาตามมาตรา 339(3)

กล่าวคำหมิ่นประมาทเขาต่อหน้าบุคคลคนเดียว แต่มีผู้อื่นได้ยินด้วยโดยผู้กล่าวไม่รู้นั้น ไม่เป็นผิดฐานหมิ่นประมาท
ความผิดฐานหมิ่นประมาทจะต้องมีเจตนากล่าวต่อหน้าบุคคลตั้งแต่ 2 คนขึ้นไปด้วย

ในคดีที่หาว่าหมิ่นประมาทในเวลาเบิกความเป็นพะยานในศาลนั้น ศาลต้องดูสำนวนเรื่องก่อนประกอบการพิจารณาถ้าปรากฏว่าไม่ใช่คำเบิกความนอกเรื่อง ไม่ใช่จงใจหมิ่นประมาท ก็ไม่เป็นความผิด

มีคนมาบอกโจทก์ซึ่งเป็นพระภิกษุว่าจำเลยแอบดูโจทก์สังวาสกับสตรี โจทก์กับจำเลยจึงไถ่ถาม จำเลยพูดตอบโจทก์ว่าเห็นตริงได้เกิดโต้เถียงกันขึ้นจำเลยยังย้ำว่า "มึงเอากันจริง แล้วยังมาพาลหาเรื่องอีก" ดังนี้ถือว่าจำเลยมีเจตนาหมิ่นประมาทโจทก์

กล่าววาจาใส่ร้ายหมิ่นประมาทผู้พิพากษาเพราะเหตุที่ได้กระทำการตามหน้าที่ แม้จะกล่าวเมื่อพ้นจากที่ได้กระทำตามหน้าที่แล้ว ก็ต้องมีผิดตาม ม.116 ทั้งเป็นผิดตาม ม.282 ด้วย แต่ไม่เป็นผิดตาม ม.136 แห่งพระราชบัญญัติวิธีพิจารณาความแพ่ง หน้าที่นำสืบ คำกล่าวที่เป็นผิดฐานหมิ่นประมาทตาม ม.282 นั้น เพียงแต่อาจทำให้เจ้าทุกข์เสียขื่อเสียงหรือทำให้คนทั้งหลายดูหมิ่นหรือเกลียดชังก็ต้องเป็นผิดฐานนี้ โจทก์หาจำต้องสืบว่าเจ้าทุกข์ได้รับความเสียชื่อเสียงอย่างใดไม่ กล่าวใส่ร้ายว่าผู้พิพากษากินไข่ โจทก์นำสืบว่าหมายความถึงกินินบนจำเลยต้องมีผิดฐานหมิ่นประมาทกะทงโทษ กล่าวคำหมิ่นประมาท 2 คราวแต่ละคราวเป็นผิดตาม ม.116-282 ศาลมีอำนาจลงโทษจำเลยในบทที่หนักตามมาตรา 282 -70-71 ได้ ฎีกาอุทธรณ์ปัญหาข้อเท็จจริงเจตนาหรือไม่เป็นข้อเท็จจริง