คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
กฎหมายลักษณะอาญา ม. 256

ถูกทำร้ายปรากฎตามใบชัณสูตรบาดแผลว่ารักษา 22 วัน สมองได้รับการกระเทือน นายแพทย์มาเบิกความรับรองและปรากฎว่า ผู้เสียหายถูกทำร้ายแล้วปวดมึนศีร์ษะ ชั้นแรกไปทำแผลที่โรงพยาบาลได้ 6-7 วัน อาการไม่ดีขึ้น แพทย์เลยเอาตัวไว้โรงพยาบาลรักษาอยู่โรงพยาบาล อีก 17 วัน จึงกลับบ้าน ผู้เสียหายมีอาชีพขับรถยนต์ประจำทาง เกิดเหตุแล้ว 2 เดือนจึงทำงานได้ แต่ขับรถไม่ได้เพราะเกิดมีความกลัว ทางบริษัทจึงให้เป็นนายตรวจ ดังนี้ วินิจฉัยว่าเป็นบาดแผลบาดเจ็บถึงสาหัส

ถูกทำร้ายปรากฏตามใบชันสูตรบาดแผลว่ารักษา 22 วัน สมองได้รับการกระเทือน นายแพทย์มาเบิกความรับรองและปรากฏว่า ผู้เสียหายถูกทำร้ายแล้วปวดมึนศีรษะ ขั้นแรกไปทำแผลที่โรงพยาบาลได้ 6-7 วัน อาการไม่ดีขึ้น แพทย์เลยเอาตัวไว้โรงพยาบาลรักษาอยู่โรงพยาบาลอีก 17 วันจึงกลับบ้าน ผู้เสียหายมีอาชีพขับรถยนต์ประจำทาง เกิดเหตุแล้ว2 เดือนจึงทำงานได้แต่ขับรถไม่ได้เพราะเกิดมีความกลัว ทางบริษัทจึงให้เป็นนายตรวจ ดังนี้ วินิจฉัยว่าเป็นบาดแผลบาดเจ็บถึงสาหัส

เอามีดโกนเชือดหน้าหญิง เมื่อหายแล้วเป็นแผลเป็นยาวจากดั้งจมูกผ่านใต้ตาซ้ายถึงโหนกแก้มยาว 9 ซ.ม. ปลายทางดั้งจมูกกว้าง 2 ม.ม. แล้วกว้างออกเป็นระยะมาจนถึงทางปลายโหนกแก้มกว้างครึ่ง ซ.ม. อยู่ห่าง 6 วา มองเห็นแผลเป็นได้ถนัด ดังนี้วินิจฉัยว่าเป็นบาดแผลถึงรูปหน้าเสียโฉมติดตัว

ใช้มีดหรือขวานไม่ปรากฏชัดฟันเขาถูกที่หน้าผากเป็นบาดแผลกว้าง 2 ซ.ม. ยาว 7 ซ.ม. ลึก 1 ซ.ม. แพทย์ลงความเห็นว่าอาการสาหัสรักษาเกินกว่า 20 วัน ผู้เสียหายเบิกความว่า ต้องรักษาอยู่ประมาณ 60 วันจึงหายระหว่างรักษาทำงานการไม่ได้เพราะเสียวเดี๋ยวนี้งานเบาทำได้ งานหนักทำไม่ได้ แม้แพทย์ผู้รักษาจะเบิกความว่าบาดแผลผู้เสียหายรักษา 10 วันหายก็ดี แต่ก็ว่าบาดแผลข้างในยังไม่หาย ต้องทำการรักษากันอยู่ตลอดมา เพราะเกี่ยวกับเส้นประสาทอีกด้วย ดังนี้ วินิจฉัยว่า เป็นบาดแผลถึงสาหัสตามกฎหมาย

ฟ้องใช้ถ้อยคำว่า "จำเลยที่ 1 และจำเลยที่ 2 ฝ่ายหนึ่ง กับจำเลยที่ 3 และจำเลยที่ 4 อีกฝ่ายหนึ่ง ต่างสมัครใจเข้า
วิวาทต่อสู้ทำร้ายร่างกาย ซึ่งกันและกัน โดยจำเลยที่ 1 - 2 สมคบกันใช้เหล็กแหลมแทงทำร้ายจำเลยที่ 3 บาดเจ็บสา หัส จำเลยที่ 3 -4 สมคบกันใช้กำลังชกต่อยทำร้ายจำเลยที่ 1 - 2 ถึงบาดเจ็บทุพพลภาพ" ขอให้ลงโทษตาม ก.ม.
ลักษณะอาญามาตรา 254, 256, นั้น ย่อมถือได้ว่า มีข้อหาว่าจำเลยทำผิดตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา 258 ด้วย แม้ ท้ายฟ้องไม่ระบุมาตรา 258 ถ้าทางพิจารณาได้ความจริง ก็ใช้มาตรา 258 ลงแก่จำเลยได้./

ฟ้องใช้ถ้อยคำว่า 'จำเลยที่ 1 และจำเลยที่ 2 ฝ่ายหนึ่ง กับจำเลยที่ 3 และจำเลยที่ 4 อีกฝ่ายหนึ่ง ต่างสมัครใจเข้าวิวาทต่อสู้ทำร้ายร่างกาย ซึ่งกันและกันโดยจำเลยที่ 1-2 สมคบกันใช้เหล็กแหลมแทงทำร้ายจำเลยที่ 3 บาดเจ็บสาหัสจำเลยที่ 3-4 สมคบกันใช้กำลังชกต่อยทำร้ายจำเลยที่ 1-2ถึงบาดเจ็บทุพพลภาพ' ขอให้ลงโทษตามกฎหมายลักษณะอาญามาตรา254,256 นั้น ย่อมถือได้ว่า มีข้อหาว่าจำเลยทำผิดตาม กฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 258 ด้วย แม้ท้ายฟ้องไม่ระบุมาตรา 258 ถ้าทางพิจารณาได้ความจริง ก็ใช้มาตรา 258 ลงแก่จำเลยได้

ใช้มีดฟันเขาถูกที่แก้มซ้ายเมื่อแผลหายแล้วเป็นแผลเป็นยาว 8 เซ็นติเมตรถึงใบหูกว้างประมาณ1เซ็นติเมตร เป็นแผลเป็นติดตัวแลเห็นได้ชัดในระยะห่างวาครึ่ง เป็นที่น่าเกลียดมากทำให้เสียความงามของใบหน้าดังนี้ เป็นแผลถึงรูปหน้าเสียโฉมติดตัวตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 256(6) (อ้างฎีกาที่ 314/2493)

ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานพยายามฆ่าคนและฐานทำร้ายร่างกายถึงบาดเจ็บสาหัสแต่ทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยกระทำให้เขาเกิดบาดเจ็บสาหัสโดยประมาท ดังนี้ศาลจะลงโทษจำเลยฐานประมาทไม่ได้เพราะโจทก์ไม่ประสงค์ให้ลงโทษจำเลยในฐานนี้

บาดแผลถูกฟันที่หลังแขนซ้ายแผลกว้าง 4 เซ็นติเมตร ยาว 4 เซ็นติเมตร ลึกเข้ากระดูกปลายแขน แผลตัดเนื้อกล้ามขาด รักษาอยู่ 20 วันแผลหาย แต่แขนเหยียดไม่ได้ นิ้วก็กระดิกไม่ได้ แพทย์ยืนยันว่า เพราะแผลลึกตัดเส้นวิถีประสาทส่วนปลายแขนขาดออกจากกัน แม้แผลหาย เส้นวิถีประสาทไม่ติดต่อกันได้ ไม่สามารถจะบังคับให้มีการเคลื่อนไหวได้เหมือนเดิมและปรากฎว่าผู้เสียหายมีอาชีพทางทำนา เช่นนี้ ต้องฟังว่าเป็นบาดแผลถึงสาหัสตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา 256.

บาดแผลถูกฟันที่หลังแขนซ้ายแผลกว้าง 4 เซ็นติเมตรยาว 4 เซ็นติเมตร ลึกเข้ากระดูกปลายแขน แผลตัดเนื้อกล้ามขาด รักษาอยู่ 20 วันแผลหาย แต่แขนเหยียดไม่ได้ นิ้วก็กระดิกไม่ได้ แพทย์ยืนยันว่า เพราะแผลลึกตัดเส้นวิถีประสาทส่วนปลายแขนขาดออกจากกัน แม้แผลหายเส้นวิถีประสาทไม่ติดต่อกันได้ ไม่สามารถจะบังคับให้มีการเคลื่อนไหวได้เหมือนเดิมและปรากฏว่าผู้เสียหายมีอาชีพทางทำนา เช่นนี้ ต้องฟังว่าเป็นบาดแผลถึงสาหัสตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 256