คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
กฎหมายลักษณะอาญา ม. 155

โจทก์ฟ้อง ฉ.จำเลยฐานแจ้งความเท็จว่าโจทก์ยักยอกทรัพย์ของฉ. ศาลตัดสินยกฟ้องโจทก์ว่า โจทก์ฟ้องแก้เกี้ยวข้อหาของโจทก์ฟังไม่ได้ คดีถึงที่สุดแล้ว โจทก์จึงมาฟ้องคดีนี้หาว่า ฉ. จำเลยจงใจแจ้งความเท็จและเบิกความเท็จ ดังนี้ เมื่อศาลได้ชี้ขาดในคดีก่อนแล้วว่า ฉ. ไม่ได้แจ้งความเท็จในคดีนี้ ก็ต้องฟังว่า ฉ. ไม่ได้แจ้งความเท็จ
โจทก์ฟ้องขอให้จำเลยรับผิดฐานละเมิดในการที่จำเลยเบิกความ แต่ตามฟ้องไม่อาจทราบได้ว่าที่จำเลยเบิกความไปนั้นเป็นการเบิกความเท็จ หรือการเบิกความเช่นนั้นเป็นไปโดยเลินเล่อ เพราะถึงแม้จำเลยจะเบิกความไม่ถูกต้องกับความจริง ก็มีเหตุอันสมควรให้จำเลยเข้าใจผิดเช่นนั้นก็ได้ ซึ่งไม่เป็นละเมิดต่อโจทก์ ฉะนั้นฟ้องโจทก์จึงยังไม่เป็นฟ้องที่จะให้จำเลยต้องรับผิดฐานละเมิด

คดีหาว่าจำเลยเบิกความเท็จ ฟ้องตอนท้ายกล่าวว่า'ซึ่งความจริงจำเลยซื้อม้าดังกล่าวมาจากนายพานราคาเพียง 200 บาทเท่านั้น หาใช่ราคา 600 บาท ดังจำเลยเบิกความไม่' เมื่อโจทก์นำสืบไม่ได้ว่า ความจริงจำเลยซื้อม้าราคา 200 บาท ดังฟ้อง แต่โจทก์นำสืบเพียงว่าในต้นขั้วตั๋วพิมพ์รูปพรรณม้า ลงไว้ว่า ซื้อขายกันราคา 200 บาท เพียงเท่านี้ยังลงโทษจำเลย ไม่ได้

พยานให้การก่อนปฏิญาณหรือสาบานโดยพลั้งเผลอ เมื่อให้การแล้วจึงได้ปฏิญาณต่อหน้าศาลว่า คำให้การนั้นเป็นความจริงดังนี้ ถือว่าได้ปฏิบัติตามมาตรา 112 แล้ว คำให้การใช้ได้ตามกฎหมาย

การที่โจทก์ขอให้ศาลไต่สวนพยานที่สืบไว้แล้วในคดีแพ่งและที่จะขอสืบใหม่ว่าคดีของโจทก์มีมูลนั้น ศาลชั้นต้นหาชอบที่จะสั่งงดการไต่สวนมูลฟ้องแล้วพิพากษายกฟ้องเสียไม่
คำพิพากษาในคดีแพ่งย่อมไม่ตัดสิทธิ์โจทก์ที่จะฟ้องคดีอาญาต่อไป

ฟ้องโจทก์กล่าวว่า โจทก์ได้ทำสัญญากู้เงินจำเลยเมื่อ พ.ศ.2471 ครั้นจำเลยนำสัญญามาฟ้องกลับปลอม (แก้) เป็น พ.ศ.2473 เพื่อให้อายุความยืดออกไป ดังนี้เป็นฟ้องที่ชัดเจนพอให้จำเลยเข้าใจข้อหาได้ดีแล้ว ไม่จำต้องกล่าวว่าจำเลยทำปลอมขึ้นเมื่อวัน เดือน ปี ใดและที่ไหน

ฟ้องโจทก์กล่าวว่า. โจทก์ได้ทำสัญญากู้เงินจำเลยเมื่อพ.ศ.2471. ครั้นจำเลยนำสัญญามาฟ้องกลับปลอม(แก้)เป็นพ.ศ.2473. เพื่อให้อายุความยืดออกไป. ดังนี้เป็นฟ้องที่ชัดเจนพอให้จำเลยเข้าใจข้อหาได้ดีแล้ว. ไม่จำต้องกล่าวว่าจำเลยทำปลอมขึ้นเมื่อวัน เดือน ปี ใดและที่ไหน.

ยกฟ้อง

ในคดีเรื่องเบิกความเท็จปัญหาว่าถ้อยคำที่จำเลยเบิกความนั้นเป็นข้อสำคัญ แพ่งคดีหรือไม่ เป็นปัญหาข้อเท็จจริง อ้างฎีกาที่ 783/2476 ที่ 664/2477 ที่ 246/2476 ที่ 423/2478 ที่ 837/2478

หลักกฎหมายทั่วไปในคดีที่ต้องมีผู้พิพากษา 2 นายเป็นองค์คณะพิจารณานั้นการนั่งจดคำพะยานก็ต้องมีผู้พิพากษา 2 นายด้วย ผู้พิพากษานั่งฟังคำพะยานจำเลยไม่ครบคณะหากว่าคดีนั้นศาลยกฟ้องโจทก์โดยไม่เชื่อพะยานโจทก์แล้ว ไม่ต้องย้อนสำนวนไปพิจารณาพิพากษาใหม่ ในรายการไม่ปรากฏว่าผู้พิพากษานั่งไม่ครบคณะก็ต้องถือว่านั่งครบคณะสัญญาทางพระราชไมตรีในคดีที่คนในบังคับอังกฤษเป็นคู่ความฎีกาได้แต่ฉะเพาะปัญหาข้อกฎหมาย

การที่จำเลยได้ฟ้องโจทก์เป็นทางอาญาต่อศาลและศาลได้พิพากษาคดีถึงที่สุดให้ยกฟ้อง เช่นนี้ จะถือว่าเป็นการทำเลมิดต่อโจทก์ก็ต่อเมื่อความปรากฎว่าจำเลยทำไปโดยไม่สุจริตและจงใจให้โจทก์ได้รับความเสียหายโดยใช้ศาลเป็นเครื่องกำบัง