คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.อ. ม. 289 (4)

จำเลยมีสาเหตุพิพาทกับผู้ตายเรื่องเหมืองน้ำซึ่งใช้ร่วมกันวันเกิดเหตุผู้ใหญ่บ้านกับพวกได้ไปที่เหมืองน้ำ และพูดไกล่เกลี่ยห้ามจำเลยขุดเหมืองน้ำลึกเกินไป ตกลงกันได้แล้วต่างแยกย้ายกันกลับบ้าน การที่จำเลยถืออาวุธปืนลูกซองยาวเข้ามายิงผู้ตายโดยมิได้มีการพูดจาหรือโต้เถียงกับผู้ตายเลย หลังจากที่ผู้ใหญ่บ้านมาพูดจาไกล่เกลี่ยเพียง 1 ชั่วโมง จำเลยยิงผู้ตายนัดแรกขณะผู้ตายก้มหน้าดายหญ้าโดยไม่รู้ตัว เมื่อผู้ตายล้มลงจำเลยก็ยิงซ้ำอีก 1 นัด อันเนื่องมาจากสาเหตุที่ผู้ตายไปร้องเรียนว่าจำเลยขุดเหมืองน้ำลึกเกินไป ดังนี้ การกระทำของจำเลยจึงเป็นการกระทำโดยไตร่ตรองไว้ก่อน

จำเลยทั้งสองไม่พอใจโจทก์เพราะเข้าใจว่าโจทก์บีบแตรไล่รถยนต์ของจำเลย และโจทก์พูดว่าจำเลยที่ 1 เกเร แม้จำเลยที่ 1 พยายามแก้แค้นด้วยการขับรถปาดหน้ารถยนต์ของโจทก์หลายครั้ง เพื่อให้รถยนต์ของโจทก์ชนรถยนต์ของจำเลยโจทก์ก็หลบหลีกและหยุดทันทุกครั้ง จำเลยทั้งสองจึงเกิดโทสะ และจำเลยที่ 1 เอาปืนที่มีอยู่ในรถยนต์ก่อนแล้วยิงโจทก์ตามที่จำเลยที่ 2 ยุ ถือไม่ได้ว่าการกระทำของจำเลยทั้งสองเป็นการพยายามฆ่าโจทก์โดยไตร่ตรองไว้ก่อน
การที่จำเลยที่ 1 เพียงแต่จับแขนโจทก์ซึ่งวางที่ประตูรถยนต์มิได้ดึงกระชาก ไม่เป็นการใช้กำลังทำร้ายโจทก์โดยไม่ถึงกับเป็นเหตุให้เกิดอันตรายแก่กายหรือจิตใจ ตาม ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 391

จำเลยเคยเป็นลูกจ้างผู้เสียหาย (โจทก์ร่วม) ก่อนเกิดเหตุจำเลยมารับสมัครเป็นคนขับรถบรรทุกแต่ผู้เสียหายไม่รับ จำเลยขอเลิกเงินค่าจ้างให้กับคนขับรถบรรทุกของผู้เสียหาย ผู้เสียหายไม่ยอมจ่ายให้ จำเลยก็กล่าวคำอาฆาตว่าวันนี้เป็นวันของมึง วันข้างหน้าเป็นวันของกู ก่อนเกิดเหตุวันหนึ่งจำเลยก็มาที่บ้านผู้เสียหายแต่ไม่ได้พบผู้เสียหาย ในวันเกิดเหตุจำเลยเตรียมของจดหมายจ่าหน้าซองถึงผู้เสียหายเพื่อที่จะได้พบกับผู้เสียหาย เมื่อได้พบ+แล้วจำเลยก็ส่งซองจดหมายให้ผู้เสียหายรับไปแล้วยิงผู้เสียหาย ดังนี้ฟังได้ว่าจำเลยเจตนายิงผู้เสียหายโดยไตร่ตรองไว้ก่อน

จำเลยเคยเป็นลูกจ้างผู้เสียหาย (โจทก์ร่วม) ก่อนเกิดเหตุจำเลยมาสมัครเป็นคนขับรถบรรทุกแต่ผู้เสียหายไม่รับ จำเลยขอเบิกเงินค่าจ้างให้กับคนขับรถบรรทุกของผู้เสียหาย ผู้เสียหายไม่ยอมจ่ายให้ จำเลยก็กล่าวคำอาฆาตว่าวันนี้เป็นวันของมึง วันข้างหน้าเป็นวันของกู ก่อนเกิดเหตุวันหนึ่งจำเลยก็มาที่บ้านผู้เสียหายแต่ไม่ได้พบผู้เสียหาย ในวันเกิดเหตุจำเลยเตรียมซองจดหมายจ่าหน้าซองถึงผู้เสียหายเพื่อจะได้พบกับผู้เสียหาย เมื่อได้พบแล้วจำเลยก็ส่งซองจดหมายให้ผู้เสียหายรับไปแล้วยิงผู้เสียหาย ดังนี้ฟังได้ว่าจำเลยเจตนายิงผู้เสียหายโดยไตร่ตรองไว้ก่อน

ผู้ตายกับจำเลยเป็นเพื่อนกันมาแต่เด็ก จำเลยเมาสุราหยอกล้อชกต่อยกับผู้ตาย จำเลยถูกต่อยล้มลง จึงใช้ปืนยิงผู้ตายถูกที่ขา แล้ววิ่งตามไปยิงซ้ำถูกที่คอในเวลาอันกระชั้นชิดแม้จะฟังว่าบิดาผู้ตายได้ขอร้องมิให้จำเลยยิงซ้ำ ก็ยังถือไม่ได้ว่าจำเลยฆ่าผู้ตายโดยไตร่ตรองไว้ก่อน และมิใช่เป็นการกระทำโดยทรมานหรือทารุณโหดร้าย

จำเลยไปติดต่อกับบริษัทประกันภัย เพื่อเอาประกันชีวิตผู้ตายในแบบอุบัติเหตุส่วนบุคคล ระบุจำเลยเป็นผู้รับประโยชน์ แล้วจำเลยมิได้ให้ผู้ตายลงชื่อในคำขอเอาประกันภัย แต่ใช้วิธีปลอมลายมือชื่อผู้ตายลงในคำขอ และเมื่อจำเลยได้ฆ่าผู้ตายแล้วก็ได้พยายามสร้างเหตุการณ์ขึ้นเพื่อทำให้ดูประหนึ่งว่าผู้ตายตายโดยอุบัติเหตุไฟฟ้าลัดวงจรเพื่อจำเลยจะสามารถรับเงินประกันชีวิตได้แล้วจำเลยได้ไปแจ้งต่อบริษัทรับประกันภัยในวันรุ่งขึ้นจากที่ผู้ตายถูกจำเลยฆ่าตาย ดังนี้ พฤติการณ์แสดงว่าจำเลยมีแผนมาตั้งแต่แรกที่จะฆ่าผู้ตายเพื่อหวังประโยชน์จากเงินประกันชีวิตผู้ตาย ถือได้ว่าจำเลยฆ่าผู้ตายโดยไตร่ตรองไว้ก่อน

เพียงแต่จำเลยมีสาเหตุโกรธผู้ตาย ถือไม่ได้ว่าฆ่าโดยไตร่ตรองไว้ก่อนเมื่อไม่ได้ความว่าวางแผนเตรียมการฆ่ามาก่อน
จำเลยถูกจับ ปฏิเสธต่อตำรวจว่าไม่ใช่ชื่อที่จำเลยใช้ ตำรวจค้นได้บัตรประจำตัว จำเลยจึงรับว่าชื่อดังในบัตร ศาลรับฟังส่อพิรุธของจำเลย

จำเลยดักยิงฆ่าคนตามที่รับจ้างมา เป็นฆ่าโดยไตร่ตรองไว้ก่อน

จำเลยกับพวกเตรียมการมีอาวุธมาเพื่อจะฆ่าทหารกลุ่มที่ทำร้ายพวกของตนเท่านั้น บังเอิญมาพบทหารกลุ่มอื่นเข้า จำเลยกับพวกเกิดความคิดที่จะฆ่าทหารกลุ่มที่พบในปัจจุบันทันที ดังนั้น การที่จำเลยฆ่าและพยายามฆ่าทหารในกลุ่มที่พบนี้ จึงเป็นเรื่องที่จำเลยมิได้เตรียมการมาก่อน จำเลยกับพวกหาได้มีเจตนาฆ่าโดยไตร่ตรองไว้ก่อนไม่ จึงไม่มีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 289(4)

จำเลยทั้งสี่จับกุมผู้ตายทั้งสามคนในข้อหาลักโค ต่อมาจำเลยทั้งสี่นำตัวผู้ตายทั้งสามไปเพื่อผลักตกหน้าผาให้ถึงแก่ความตายเมื่อไปถึงบริเวณลานจอดรถห่างหน้าผาเพียง 2 เส้น จำเลยที่ 1ให้จำเลยที่ 2 ที่ 3 ที่ 4 นำผู้ตายทั้งสามไปที่หน้าผาทีละคนจำเลยที่ 1 รออยู่บริเวณลานจอดรถนั้นเอง โดยจำเลยทั้งสี่มีเจตนาร่วมกันที่จะฆ่าผู้ตายทั้งสาม เมื่อจำเลยที่ 2 ที่ 3 ที่ 4 ผลักผู้ตายทั้งสามตกหน้าผาตายทีละคนแล้ว จำเลยทั้งสี่ก็พากันกลับพฤติการณ์เช่นนี้ถือได้ว่า จำเลยทั้งสี่ ร่วมกันฆ่าผู้ตายทั้งสามโดยวางแผนไว้ล่วงหน้า การกระทำของจำเลยทั้งสี่จึงเป็นความผิดฐานร่วมกันฆ่าผู้ตายทั้งสามโดยไตร่ตรองไว้ก่อน