คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
กฎหมายลักษณะอาญา ม. 318

สร้อยคอและแหวนซึ่งเป็นของใช้ของบุคคลธรรมดานั้น ไม่ใช่วัตถุโบราณหรือของมีค่า อันจะพึงถือว่าเป็นกรรมสิทธิ์ของ แผ่นดิน
สร้อยคอและแหวน ซึ่งไม่ปรากฏตัวเจ้าของ ตกอยู่ในลำธารห้วยน้ำไหลนั้น ผู้เก็บได้ไม่จำต้องปฏิบัติตาม ป.ม.แพ่ง ฯ ม.1323 (3) และการเอาไว้ไม่เป็นผิดตาม ม.318 แห่ง ก.ม.ลักษณะอาญา
ฟ้องว่าของที่เก็บได้เป็นทรัพย์ไม่ปรากฏตัวเจ้าของและเป็นทรัพย์แผ่นดิน โจทก์ต้องนำสืบว่าทรัพย์นั้นเป็นของใคร หายมาอย่างใด และเป็นทรัพย์ที่แผ่นดินต้องการสงวนไว้อย่างใดด้วย ถ้าโจทก์สืบไม่สมฟ้องก็ลงโทษจำเลยไม่ได้

โจทก์ฟ้องว่า ลักทรัพย์ทางพิจารณาได้ความว่ายักยอกเก็บของตก ลงโทษไม่ได้ ต้องยกฟ้อง

โจทก์ฟ้องว่า ลักทรัพย์ทางพิจารณาได้ความว่ายักยอกเก็บของตกลงโทษ ไม่ได้ ต้องยกฟ้อง

ซื้อกะทะไว้จากผู้เก็บตกได้โดยเปิดเผย และโดยสุจริตไม่รู้ว่า เป็นของได้มาโดยผิดกฎหมาย ไม่มีผิดฐานรับของโจร

กระบือหนีจากผู้เช่ากลับบ้านเจ้าของ ผู้เช่าออกติดตามไปไม่สู้ห่างจำเลยมาลักกระบือนั้นไป เป็นลักทรัพย์ไม่ใช่ยักยอก

การวินิจฉัยความผิดของผู้เก็บของตกนั้น หากผู้เก็บไม่รู้ว่า เจ้าของเขากำลังติดตามอยู่ อาจเป็นยักยอกเก็บของตกได้
ศาลล่างไม่ได้ชี้ขาดข้อเท็จจริงในข้อที่จำเลยรู้หรือไม่ว่า เจ้าของกำลังหาอยู่ ศาลฎีกามีอำนาจย้อนสำนวนไปให้พิพากษาใหม่ได้
ประชุมใหญ่ ครั้งที่ 1/2487

กรณีในเรื่องหาว่ายักยอกของหาย แม้โจทก์มิได้ระบุว่าของหายที่ไหนแต่ได้ระบุถึงที่ซึ่งจำเลยกระทำผิดแล้วดังนี้ ไม่ถือว่าเป็นฟ้องเคลือบคลุม คำให้การชั้นสอบสวนของจำเลย โจทก์ก็ส่งระหว่างสืบพยานจำเลยเป็นการยันปากคำจำเลยศาลรับฟังได้

โจทฟ้องว่าจำเลยรับของโจรจากผู้ยักยอกทรัพย์ พายหลังจะอ้างว่าจำเลยมีผิดถานรับของโจร โดยรับของนั้นไว้จากผู้ทำผิดกดหมายหย่างอื่นมิได้
ความหมายของ ม.10 พ.ร.บ. ว่าด้วยไม้ซุงและไม้ท่อนที่ดวงตราลบเลือน ร.ส.115 นั้นประสงค์ที่จะลงโทสะผู้ที่ทำลายรอยตราจนจำไม่ได้

ปัญหาว่ากรรมที่จำเลยกระทำเป็นความผิดฐานใด อันย่อมแล้วแต่ข้อเท็จจริงนั้น เป็นปัญหาข้อเท็จจริง ไม่มีปัญหากฎหมาย

เก็บนาฬิกาเรือนทองได้และได้และไม่ได้นำไปมอบให้เจ้าพนักงานตามกฎหมาย แม้ยังไม่เกิน 3 วันตามกฎหมายก็ตามถ้าหากจำเลยให้การรับสารภาพความผิดต่อศาลก็ยอมลงโทษตาม ม.318