คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
กฎหมายลักษณะอาญา ม. 314

ลูกจ้างของร้านสหกรณ์ซึ่งได้รับเงินเดือน ยักยอกสินค้าและเงินของสหกรณ์ต้องมีผิดตามมาตรา 319(1) โดยถือว่าอยู่ในฐานะเป็นคนใช้ของร้านสหกรณ์

มอบเครื่องอะไหล่รถยนต์ให้จำเลยนำไปขายโดยอำนาจขายตกอยู่แก่จำเลย จำเลยขายแล้ว ไม่ชำระราคาให้ผู้เสียหายดังนี้ จำเลยไม่มีผิดฐานยักยอกเครื่องอะไหล่รถยนต์นั้น

การที่พัสดีมอบให้ผู้คุมเรือนจำซื้อขนมขายในเรือนจำนั้นเป็นการค้าส่วนตัว มิใช่ให้ทำการในหน้าที่ตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 319(3)
บัญชีที่ทำยังไม่เรียบร้อย จึงแก้บัญชีนั้นเพื่อให้ถูกต้องโดยสุจริตไม่มีผิดฐานปลอมหนังสือ
ในคดียักยอกอันเป็นความผิดต่อส่วนตัว ข้าหลวงประจำจังหวัดในฐานะเป็นผู้บัญชาการเรือนจำมีอำนาจยอมความได้

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยเป็นเจ้าพนักงานยักยอกทรัพย์ในหน้าที่ด้วยเจตนาทุจริต แต่โจทก์ขอให้ลงโทษจำเลยตามกฎหมายลักษณะอาญามาตรา 319 แต่บทเดียวไม่ได้ขอให้ลงโทษตาม มาตรา 131 ด้วย เมื่อความผิดของจำเลยเป็นความผิดตาม มาตรา 131 ก็ต้องฟ้องยังศาลทหาร ฟ้องยังศาลพลเรือนไม่ได้ เพราะประกาศกองบัญชาการทหารสูงสุดฯลฯใช้คำว่า'ความผิดตาม มาตรา129 ถึง 146 ให้ฟ้องยังศาลทหาร'

ฟ้องว่า 'จำเลยรับมอบหมายสร้อยของ ส. ไปในวันที่ 3 ต.ค.86 เวลากลางวันแล้วบังอาจมีเจตนาทุจริตเบียดบังเป็นประโยชน์ส่วนตัวเสีย'ดังนี้ เป็นฟ้องสมบูรณ์ตามกฎหมายในความผิดฐานยักยอกแล้ว
ความผิดฐานยักยอกนั้นเกิดขึ้นแต่วันที่รับมอบหมายจนถึงวันที่ไม่ยอมส่งคืน ดังนี้ เมื่อฟ้องว่าจำเลยยักยอกแต่วันที่ 3 ต.ค.86 ซึ่งเป็นวันได้รับมอบหมาย แต่ทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยไม่ยอมคืนทรัพย์ให้ในเดือน พ.ย.2486 จึงไม่ถือว่าข้อเท็จจริงตามทางพิจารณาต่างกับฟ้อง

ผู้ให้เช่าทวงเรือที่ให้เช่าคืน ผู้เช่าไม่ยอมคืนโดยอ้างว่าไม่ได้เช่าเป็นแต่ผู้นั้นขายให้ตน และไม่ปรากฏว่าผู้เช่าทำอะไรแก่เรือนั้นอีกดังนี้ ไม่เป็นการเบียดบังจึงไม่เป็นผู้ผิดฐานยักยอก
สามีจำเลยเถียงว่าได้ซื้อเรือรายพิพาทผู้เสียหายไปต่อว่าจำเลยจำเลยว่าไม่รู้ ดังนี้ แม้จำเลยให้การในศาลว่าผู้เสียหายขายให้ คดีก็ฟังไม่ได้ว่าจำเลยเป็นผู้เถียงว่าผู้เสียหายขายให้

สิทธิเกี่ยวกับการถอนคำร้องทุกข์ในคดีความผิดฐานยักยอกนั้นเป็นสิทธิเกี่ยวแก่ทรัพย์สินย่อมตกทอดไปยังทายาท
ในคดีความผิดฐานยักยอกเมื่อผู้เสียหายตาย ภรรยาซึ่งเป็นทายาทย่อมมีสิทธิแถลงต่อศาลขอถอนคำร้องทุกข์ได้ตามลำพังผู้เดียว
(ประชุมใหญ่ครั้งที่ 3/2488)

ฟ้องว่าจำเลยได้รับมอบตะปูไปขายแทน แล้วจำเลยยักยอกเงินค่าขายตะปู ดังนี้ถือว่าเป็นฟ้องที่ลงโทษฐานยักยอกตะปูได้ เพราะการมอบหมายให้รับเงินนั้นอาจมีได้ทั้งโดยตรงและโดยปริยายอ้างฎีกาที่ 203/2487
บรรยายฟ้องว่าจำเลยรับมอบตะปูเพื่อจัดการขาย จำเลยขายแล้ว และรับเงินแล้วยักยอกเงินนั้นเสีย ดังนี้ถือว่าตามฟ้องยังไม่ชัดเป็นความผิดฐานยักยอก เพราะไม่แน่ว่าเป็นการมอบให้เด็ดขาด หรือมอบให้จัดการขายแทนผู้มอบ

แก้กระเป๋าใส่เงินไปจากเอวเจ้าทรัพย์ว่าจะเอาไปเก็บไว้ให้เจ้าทรัพย์มิได้ว่ากระไรดังนี้ ถือว่าได้รับมอบหมายเงินไว้จากเจ้าทรัพย์ได้

เอาทรัพย์ของผู้อื่นไปโดยถือวิสาสะ ภายหลังกลับมีเจตนาทุจริตเอาทรัพย์ของเขาเสีย ดังนี้ ไม่เป็นผิดฐานลักทรัพย์