คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
นาถปริญญา

ฟ้องความผิดฐานฉ้อโกงนั้น โจทก์จะต้องบรรยายฟ้องให้สามารถเข้าใจได้ว่าจำเลยกล่าวเท็จในข้อใดบ้างและความจริงเป็นอย่างไร มิฉะนั้นเป็นฟ้องที่ไม่ชอบด้วยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 158(5)

ฟ้องโจทก์บรรยายว่าเมื่อเดือน 8 ปีที่แล้วมานี้นายเต่าวายชนม์เสียคงเหลือแต่จำเลย จำเลยได้บอกปัดไม่ให้ความอุปการะเลี้ยงดู นางจิบ(ผู้ให้)ดังเช่นเคยและขับไล่มิให้นางจิบอาศัยอยู่ต่อไป นางจิบจึงมอบอำนาจให้โจทก์ฟ้องให้จำเลยคืนที่ดินนั้น(ทรัพย์ที่นางจิบยกให้)แสดงว่าจำเลยบอกปัดไม่รับเลี้ยงดูและให้ที่อยู่อาศัยแก่นางจิบเมื่อเดือน 8 ที่แล้วซึ่งเป็นเดือนปีที่นายเต่าสามีจำเลยตาย ลงด้วยพร้อมกัน
การฟ้องถอนคืนการให้ ต้องฟ้องภายในกำหนดอายุความตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 533

ฟ้องโจทก์บรรยายว่าเมื่อเดือน 8 ปีที่แล้วมานี้ นายเต่าวายชนม์เสียคงเหลือแต่จำเลย ๆ ได้บอกปัดไม่ให้ความอุปการะเลี้ยงดู นางจิบ(ผู้ให้) ดังเช่นเคยและขับไล่มิให้นางจิบอาศัยอยู่ต่อไป นางจิบจึงมอบอำนาจให้โจทก์ฟ้องให้จำเลยคืนที่ดินนั้น (ทรัพย์ที่นางจิบยกให้) แสดงว่าจำเลยบอกปัดไม่รับเลี้ยงดูและให้ที่อยู่อาศัยแก่นางจิบ เมื่อเดือน 8 ที่แล้วซึ่งเป็นเดือนปีที่นายเต่าสามีจำเลยตาย ลงด้วยพร้อมกัน
การฟ้องถอนคืนการให้ ต้องฟ้องภายในกำหนดอายุความตาม ป.พ.พ.ม. 533

ซื้อเชื่อครั่งของเขาไป ภายหลังตกลงทำเป็นสัญญากว่ากู้เงินของเขาไปเป็นจำนวนเงินเท่าราคาครั่งที่เชื่อไป และมีกำหนดต้องเสียดอกเบี้ยด้วย ดังนี้เป็นการแปลงหนี้ใหม่ เพราะคู่กรณีได้ทำสัญญาเปลี่ยนสิ่งซึ่งเป็นสาระสำคัญแห่งหนี้ต่อกัน

ซื้อเชื่อครั่งของเขาไป ภายหลังตกลงทำเป็นสัญญาว่ากู้เงินของเขาไปเป็นจำนวนเงินเท่าราคาครั่งที่ซื้อเชื่อไป และมีกำหนดต้องเสียดอกเบี้ยด้วย ดังนี้เป็นการแปลงหนี้ใหม่เพราะคู่กรณีได้ทำสัญญาเปลี่ยนสิ่งซึ่งเป็นสาระสำคัญแห่งหนี้ต่อกัน

รื้อโรงเรือนของเขาซึ่งปลูกอยู่ในที่สาธารณะ แม้เรือนนั้นจะเก่าแก่มีราคาเล็กน้อย แต่ทราบแล้วว่าเจ้าของยังหวงแหนอยู่ เมื่อทำให้เกิดความเสียหายแก่เจ้าของทรัพย์ ก็ย่อมมีผิดฐานทำให้เสียทรัพย์ ตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 324

รื้อโรงเรือนของเขาซึ่งปลูกอยู่ในที่สาธารณะแม้เรือนนั้นจะเก่าแก่มีราคาเล็กน้อย แต่ทราบแล้วว่าเจ้าของยังหวงแหนอยู่เมื่อทำให้เกิดความเสียหายแก่เจ้าของทรัพย์ก็ย่อมมีผิดฐานทำให้เสียทรัพย์ ตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา 324

คำฟ้องซึ่งกล่าวอ้างถึงการหมิ่นประมาท อันเป็นเหตุหย่าตามกฎหมายแพ่งนั้น ไม่เหมือนฟ้องว่าจำเลยกระทำผิดฐานหมิ่นประมาทตามกฎหมายลักษณะอาญา ซึ่งมีประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 158(5) วรรคสองบัญญัติไว้เป็นพิเศษว่า ในคดีหมิ่นประมาท ถ้อยคำพูดให้กล่าวไว้โดยบริบูรณ์ ฉะนั้นเมื่อฟ้องของโจทก์บรรยายว่า "จำเลยได้บังอาจกล่าวถ้อยคำหมิ่นประมาทด่าถึงโคตรวงศ์บิดามารดาโจทก์อย่างร้ายแรงต่างๆ นาๆ " จึงเป็นการแสดงโดยแจ้งชัดซึ่งสภาพแห่งข้อหาและกรณีข้ออ้างที่อาศัยเป็นหลักแห่งข้อหา ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 172 แล้ว

คำฟ้องซึ่งกล่าวอ้างถึงการหมิ่นประมาท อันเป็นเหตุหย่าตามกฎหมายแพ่งนั้น ไม่เหมือนฟ้องว่าจำเลยกระทำผิดฐานหมิ่นประมาท ตาม ก.ม.ลักษณะอาญาซึ่งมี ป.ม.วิ.อาญามาตรา 158(5) วรรค 2 บัญญัติไว้เป็นพิเศษว่า ในคดีหมิ่นประมาทถ้อยคำพูดให้กล่าวไว้โดยบริบูรณ์ฉะนั้น เมื่อฟ้องของโจทก์บรรยายว่า "จำเลยได้บังอาจกล่าวถ้อยคำหมิ่นประมาทด่าถึงโคตรวงษ์บิดามารดาโจทก์อย่างร้ายแรงต่าง ๆ นาๆ " จึงเป็นการแสดงโดยแจ้งชัดซึ่งสภาพแห่งข้อหา และกรณีข้ออ้างที่อาศัยเป็นหลักแห่งข้อหาตาม ป.ม.วิ.แพ่งมาตรา 172 แล้ว

พูดเท็จเพื่อขอผัดชำระหนี้ โดยอ้างว่าเป็นเจ้าของโรงแรม เครื่องเรือนเครื่องใช้ในโรงแรมขอนำเครื่องเรือนเครื่องใช้ในโรงแรมมาจำนำไว้ แต่ขอยืมเอาไปใช้ก่อน ผู้เสียหายหลงเชื่อและยอมให้ผัดชำระหนี้หาเป็นผิดทางอาญาฐานฉ้อโกงไม่