คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
กฎหมายลักษณะอาญา ม. 304

ความผิดฐานฉ้อโกงหรือยักยอกนั้น ถ้าฟ้องโจทก์บรรยายถึงการกระทำต่าง ๆ ของจำเลยซึ่งอาจเป็นผิดฐานฉ้อโกง หรือยักยอกฐานใดฐานหนึ่งได้นั้น แม้จะอ้างบทขอให้ลงโทษมาทั้งฐานฉ้อโกงและยักยอก ก็ถือได้ว่าโจทก์ประสงค์จะขอให้ลงโทษแต่ฐานใดฐานหนึ่งแต่ฐานเดียว จึงเป็นฟ้องที่สมบูรณ์ รับไว้พิจารณาได้

ความผิดฐานฉ้อโกงหรือยักยอกนั้น ถ้าฟ้องโจทก์บรรยายถึงการกระทำต่างๆ ของจำเลยซึ่งอาจเป็นผิดฐานฉ้อโกง หรือยักยอกฐานใดฐานหนึ่งได้นั้น แม้จะอ้างบทขอให้ลงโทษมาทั้งฐานฉ้อโกงและยักยอก ก็ถือได้ว่าโจทก์ประสงค์จะขอให้ลงโทษแต่ฐานใดฐานหนึ่งแต่ฐานเดียว จึงเป็นฟ้องที่สมบูรณ์ รับไว้พิจารณาได้

นายอำเภอใช้อำนาจในหน้าที่เบิกค่าขนส่งสิ่งของที่ส่งให้แก่ทางราชการอีกแห่งหนึ่งเกินไปไว้เป็นประโยชน์ของตนเสีย ย่อมมีความผิดตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 132 ในกรณีความผิดเช่นนี้แม้ไม่รู้ว่า จำเลยเบิกเงินเกินไปเท่าใด ก็ลงโทษได้ แต่จะให้จำเลยคืนเงินยังไม่ได้

ฟ้องว่าจำเลยหลอกลวงให้เขาส่งทรัพย์ให้โดยมีเจตนาฉ้อโกง หรือมิฉะนั้นจำเลยคิดทุจจริตยักยอกทรัพย์ที่เขามอบให้ ขอให้ลงโทษตาม ม. 304,314 ดังนี้ ไม่เป็นฟ้องเคลือบคลุม
ฟ้องเรื่องยักยอกหรือฉ้อโกงโจทก์หาว่าจำเลยกระทำผิดมาถึงวันก่อนฟ้องเดือนเศษ แม้ไม่ปรากฎว่ารู้เรื่องความผิดเมื่อไรก็ไม่เป็นฟ้อง เคลือบคลุม.

ฟ้องว่าจำเลยหลอกลวงให้เขาส่งทรัพย์ให้โดยมีเจตนาฉ้อโกงหรือมิฉะนั้นจำเลยคิดทุจริตยักยอกทรัพย์ที่เขามอบให้ ขอให้ลงโทษตาม มาตรา 304,314 ดังนี้ ไม่เป็นฟ้องเคลือบคลุม
ฟ้องเรื่องยักยอกหรือฉ้อโกงโจทก์หาว่าจำเลยกระทำผิดมาถึงวันก่อนฟ้องเดือนเศษ แม้ไม่ปรากฏว่ารู้เรื่องความผิดเมื่อไรก็ไม่เป็นฟ้องเคลือบคลุม

ในเรื่องฉ้อโกงซึ่งเจ้าทรัพย์มอบเงินให้จำเลยไปเพื่อให้สินบนแก่เจ้าพนักงานนั้น อัยยการจะฟ้องให้คืนเงินด้วยไม่ได้. (อ้างฎีกาที่ 806/2485)

ในเรื่องฉ้อโกงซึ่งเจ้าทรัพย์มอบเงินให้จำเลยไปเพื่อให้สินบนแก่เจ้าพนักงานนั้นอัยการจะฟ้องให้คืนเงินด้วยไม่ได้ (อ้างฎีกาที่ 806/2485)

ฟ้องตอนแรกกล่าวว่าจำเลยรับมอบทรัพย์ไปแล้วยักยอกเสียหรือมิฉะนั้นจำเลยทุจริตแต่แรกใช้อุบายหลอกลวงให้ส่งทรัพย์โดยเอาความเท็จมากล่าวให้เจ้าทรัพย์ส่งทรัพย์ให้ อ้างบทลงโทษขอให้ลงโทษฐานยักยอกและฉ้อโกงนั้น ไม่เป็นฟ้องเคลือบคลุม เพราะการที่จะทราบว่าจำเลยทุจริตหรือไม่นั้น เป็นเรื่องในใจของจำเลยและไม่มีทางที่จะถือว่าจำเลยไม่เข้าใจฟ้องหรือหลงข้อต่อสู้

ฟ้องตอนแรกกล่าวว่าจำเลยรับมอบทรัพย์ไปแล้วยักยอกเสีย หรือมิฉะนั้นจำเลยทุจจริตแต่แรกใช้อุบายหลอกลวงให้ส่งทรัพย์โดยเอาความเท็จมากล่าวให้เจ้าทรัพย์ส่งทรัพย์ให้ อ้างบทลงโทษขอให้ลงโทษฐานยักยอกและฉ้อโกงนั้น ไม่เป็นฟ้องเคลือบคลุม เพราะการที่จะทราบว่าจำเลยทุจจริตหรือไม่นั้น เป็นเรื่องในใจของจำเลยและไม่มีทางที่จะถือว่าจำเลยไม่เข้าใจฟ้องหรือหลงข้อต่อสู้

จำเลยใช้อุบายหลอกลวงให้เจ้าทุกข์มอบทรัพย์ให้แล้วจำเลยพาทรัพย์หนีไปในขณะที่เจ้าทุกข์ไม่ได้ควบคุมยึดถือ และไม่อาจติดตามได้ดังนี้ ถือได้ว่าเจ้าทุกข์ได้สละการครอบครองแล้ว จำเลยต้องมีผิดฐานฉ้อโกงไม่ใช่ลักทรัพย์
ศาลชั้นต้นฟังข้อเท็จจริงตามคำพยานโจทก์ แล้วชี้ขาดว่าข้อเท็จจริงที่ได้ความไม่ใช่ข้อที่โจทก์ประสงค์จะลงโทษดังนี้ หากศาลอุทธรณ์เห็นว่า ข้อเท็จจริงได้ความตามฟ้องก็มีอำนาจพิพากษาได้ ไม่ต้องย้อนสำนวนไปให้ศาลชั้นต้นฟังพยานจำเลยด้วย