คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.วิ.อ. ม. 158-192

ฟ้องหาว่าจำเลยกระทำผิดที่ตำบลห้วยทราย อำเภอดอยสะเก็ด ทางพิจารณาได้ความว่าเหตุเกิดที่ตำบลห้วยทราย แต่ห้วยทรายจะขึ้นอยู่ในท้องที่อำเภอใดแน่ ไม่ได้ความชัด ดังนี้ ไม่พอที่จะถือว่าข้อเท็จจริงตามที่ปรากฎในการพิจารณา ต่างกับข้อเท็จจริงดังที่กล่าวในฟ้องลงโทษจเลยได้

ฟ้องโจทก์บรรยายในข้อ 1 ว่า มีโจรลักทรัพย์ของเจ้าทรัพย์ไป ข้อ 2 บรรยายว่า จับของกลางบางส่วนได้ที่จำเลยที่ 1-2 กำลังจะนำไปจำหน่าย ทั้งนี้โดยจำเลยทั้ง 4 ได้สมคบกันเป็นคนร้ายลักมาตามที่กล่าวในข้อ 1 หรือมิฉะนั้นจำเลยทั้ง 4 บังอาจสมคบกันรับทรัพย์ของกลางไว้โดยรู้อยู่แล้วว่าเป็นของได้มาโดยการกระทำผิดกฎหมาย ขอให้ลงโทษฐานลักทรัพย์และรับของโจรดังนี้ แม้จะมิได้บรรยายข้อเท็จจริงให้ปรากฏว่าจำเลยที่ 3-4 ได้กระทำการเกี่ยวข้องแก่ทรัพย์ของกลางประการใดด้วยก็ยังถือได้ว่าเป็นฟ้องที่ทำให้จำเลยเข้าใจข้อหาได้ดีแล้ว ตาม ป.วิ.อาญา ม.158(5)

โจทก์ฟ้องว่าวันที่ 14-15 จำเลยสมคบกับพวกลักทรัพย์ต่อมาวันที่ 20 จำเลยกับพวกอีกคน 1 ได้รับของรายนั้นไว้จากคนร้าย ทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยรับของกลางไว้โดยรู้อยู่ว่าเป็นของร้ายลงโทษจำเลยตาม ม.321 ได้

ฟ้องว่าจำเลยต้องคุมขังในเรือจำบังอาจหลบหนีไปขอให้ลงโทษและขอให้นับโทษต่อจากคดีก่อนเรื่อง 1 นั้นจะนับว่าฟ้องของโจทก์ถือว่าจำเลยต้องคุมขังอยู่ในคดีนั้นไม่ได้
โจทก์ขอให้นับโทษจำเลยต่อจากคดีก่อนซึ่งจำเลยพ้นโทษไปก่อนการกระทำผิดเรื่องหลัง ศาลไม่นับโทษต่อให้

โจทก์ฟ้องบรรยายฟ้องว่าทรัพย์ถูกลักไปแล้วจับได้ที่จำเลย โดยจำเลยเป็นผู้ลักมาหรือรับไว้โดยรู้สึกว่าเป็นของร้ายขอให้ลงโทษตาม ม.293-321 ทางพิจารณาได้ความว่ากระทำผิดฐานรับของโจรดังนี้ ศาลลงโทษจำเลยฐานรับของโจรได้

ประกาศให้บำเหน็จผู้นำจับผู้กระทำผิดค่าภาษีอากร ร.ศ.121
ค่าสินบนนำจับที่โจทก์จะขอให้ศาลบังคับให้จำเลยใช้ให้นั้นโจทก์เป็นแต่เพียงมีคำขอขึ้นมาในฟ้องเท่านั้นหาจำต้องอ้างบทกฎหมายขึ้นมาด้วยไม่
สินบนนำจับเป็นโทษหรือไม่

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษตาม ม.298 ทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยมีผิดตาม ม.299 ถึงแม้โจทก์ระบุเหตุฉกรรจ์ในมาตรา 299 มาด้วย ก็ลงโทษจำเลยตาม ม.299 ไม่ได้เพราะเป็นการเกินคำขอ

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยกระทำผิดเวลากลางวัน พิจารณาได้ความว่าจำเลยกระทำผิดเวลาจวนพลบค่ำยังไม่มืดดังนี้ ไม่เรียกว่าเป็นฟ้องผิดเวลาลงโทษจำเลยได้
เวลาจวนพลบค่ำยังไม่มืดนั้น ไม่เรียกว่าเป็นเวลากลางคืนตามความหมายใน ม.6(24)

ฟ้อง บรรยายฟ้อง โจทก์ฟ้องแลบรรยายฟ้องว่าจำเลยต้มกลั่นสุราเถื่อนและจับสุราเถื่อนได้ 1 ไห ขอให้ลงโทษจำเลยฐานต้มกลั่นสุราเถื่อน ทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยมีสุราเถื่อน 2 ขวดเช่นนี้ จะลงโทษจำเลยไม่ได้

โจทก์ฟ้องและบรรยายฟ้องว่าจำเลยใช้ปืนยิงถูกผู้เสียหายมีบาดเจ็บโดยเจตนาพยายามจะฆ่าให้ตาย ขอให้ลงโทษตาม ม.249-60 ทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยมีผิดฐานทำร้ายร่างกายโดยประมาทตามม.338 ข้อ 2 ดังนี้ ศาลต้องยกฟ้องโจทก์