คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
กฎหมายลักษณะอาญา ม. 131

พนักงานเทศบาลเก็บเงินภาษีโรงร้านจากพนักงานทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์แล้วทุจริตยักยอกไว้เป็นประโยชน์ส่วนตัว แม้ทรัพย์สินมหากษัตริย์ไม่ต้องเสียภาษีจำเลยก็คงมีผิดฐานยักยอกเงินของเทศบาล
พนักงานเทศบาลเป็นเจ้าพนักงานตามความหมายในกฎหมายลักษณะอาญาแล้ว
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษตามมาตรา 131 และ พ.ร.บ.แก้ไขเพิ่มเติม 2477(ฉบับที่ 3) มาตรา 3 ศาลอุทธรณ์แก้ให้ลงโทษตามฉบับที่ 2 มาตรา 3 ได้ไม่เป็นการเกินคำขอ

แม้ว่าฟ้องโจทก์จะไม่ได้กล่าวว่าโรงเรียนประชาบาลบาเจาะ1 เป็นโรงเรียนประชาบาลที่ทางอำเภอจัดตั้ง แต่ฟ้องโจทก์ได้กล่าวแล้วว่าจำเลยรับราชการเป็นศึกษาธิการมีหน้าที่ดูแลรักษาเก็บผลประโยชน์รายได้ของโรงเรียนนั้น ก็พอตีความได้ว่า โรงเรียนนั้นเป็นของอำเภอบาเจาะ
ฟ้องโจทก์ว่าจำเลยกระทำผิดเวลากลางวัน แม้คำพยานโจทก์ไม่ปรากฏว่าจำเลยกระทำผิดเวลากลางวัน แต่มิได้โต้เถียงกันมาเรื่องเวลา ต้องฟังว่าจำเลยกระทำผิดในเวลากลางวัน

นายอำเภอสั่งให้เสมียนรับเงินค่าธรรมเนียมต่างๆ ด้วยวาจา.เมื่อเสมียนยักยอกเงินนั้นเป็นประโยชน์ส่วนตัวก็ต้องมีความผิดตามมาตรา 131. อ้างฎีกาที่ 533/2485.

นายอำเพอสั่งไห้เสมียนรับเงินค่าทำเนียมต่าง ๆ ด้วยวาจา เมื่อเสมียนยักยอกเงินนั้นเปนประโยชน์ส่วนตัวก็ต้องมีความผิดตามมาตรา 131 อ้างดีกาที่ 533/3485

ในเรื่องหาว่าเจ้าพนักงานยักยอกเงินในตำแหน่งหน้าที่.จำเลยต่อสู้และจะขอสืบพยานว่าเป็นการนอกหน้าที่. และตามคำสั่งที่ให้จำเลยไปช่วยราชการไม่กินความถึงการนำส่งเงินที่โจทก์ฟ้องดังนี้. ควรอนุญาตให้จำเลยสืบพยานได้.

จำเลยเป็นเสมียนตราอำเภอได้รับเงินจากคลังมารักษาไว้แล้ว. ไม่นำลงบัญชีและไม่ผลักใช้เงินยืมซึ่งทดรองจ่ายไปตามหน้าที่. แม้เงินนั้นจะไม่ต้องจ่ายแก่ผู้ใดอีกก็มีผิดฐานยักยอก. จำเลยเป็นเสมียนตราอำเภอมีหน้าที่ปกครองรักษาและรับจ่ายเงิน. นายอำเภอสั่งให้จำเลยปกครองรักษาเงินซึ่งเป็นเงินของหลวงได้ ไม่เป็นการนอกหน้าที่. เมื่อจำเลยยักยอกไป ก็เป็นผิดตาม มาตรา 131.

ฟ้องหาว่าปลอมหนังสือ ใช้หนังสือปลอม. ตามรูปเรื่องที่ว่าจำเลยออกใบอนุญาตไพ่จากปลายขั้วที่แท้ก็มี จากปลายขั้วที่ปลอมก็มี. โดยกล่าวฟ้องว่าจำเลยออกใบอนุญาตไพ่ปลอมโดยไม่มีต้นขั้ว. แต่บางคราวได้เขียนต้นขั้วในแบบพิมพ์ที่แท้จริงและฉีกเอาปลายขั้วที่แท้จริงนั้นใช้ออกใบอนุญาตอื่นโดยไม่มีต้นขั้วต่อไป. ถ้าลำพังแต่อ่านฟ้องกับบัญชีของกลางท้ายฟ้องแล้วไม่แจ้งชัดว่าต้องหาว่าปลอมฉบับไหน หรือใช้หนังสือปลอมฉบับไหน. มิได้กล่าวให้เข้าใจข้อหาได้. ดังนี้เป็นฟ้องเคลือบคลุม. ฟ้องหาว่าจำเลยยักยอกค่าใบอนุญาตไพ่ 800 บาทเศษ. โดยไม่ได้บรรยายว่ายักยอกค่าใบอนุญาตไพ่รายใด ใครเป็นผู้ได้รับใบอนุญาต. แต่ดูฟ้องประกอบกับบัญชีท้ายฟ้องพอทราบได้ว่าจำเลยต้องหาว่ายักยอกตามที่มีหลักฐานตามบัญชีและศาลลงโทษเฉพาะรายที่พิจารณาได้ความนี้. รายอื่นมิได้ลงโทษ เพียงเท่านี้ไม่กระทำให้เป็นฟ้องเคลือบคลุม. โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยยักยอกมาก. เมื่อพิจารณาได้ความว่ายักยอกแต่น้อยกว่าที่หา. ก็ไม่เข้าเกณฑ์ที่ว่าทางพิจารณาต่างกับฟ้อง.

ในฟ้องโจทก์กล่าวหาจำเลยผู้มีหน้าที่เป็นผู้เก็บรักษาเงินรายได้ของโรงพยาบาล. กล่าวบรรยายฟ้องว่าจำเลยยักยอกเงินรายได้ในระหว่างตั้งแต่วันใดถึงวันใดไปเพียงเท่านี้เป็นรายละเอียดอันพอสมควรที่จะให้จำเลยเข้าใจข้อหาได้ดี.มิใช่เป็นฟ้องเคลือบคลุม. เสมียนซึ่งผู้อำนวยการโรงพยาบาลได้มอบหมายให้ประจำหน้าที่เป็นหัวหน้ารับและรักษาเงินรายได้ของโรงพยาบาลเทศบาลโดยผู้อำนวยการเป็นผู้มีอำนาจที่จะมอบหมายได้ถือได้ว่าเป็นเจ้าพนักงานมีหน้าที่ตามกฎหมาย.

จำเลยมีหน้าที่รับเงินจากนักโทษเพื่อส่งแก่ผู้บังคับบัญชา โดยข้อบังคับเรือนจำห้ามมิให้นักโทษเก็บเงินเอง ระหว่างจำเลยรับเงินมาได้ชื่อว่ามีหน้าที่ปกครองรักษาเงินนั้น เมื่อยักยอกเสียเป็นผิดตามมาตรา 131 ไม่ใช่ มาตรา 319

จำเลยเป็นตำรวจผู้กำกับการสั่งให้ย้ายไปช่วยในกองก่อสร้างสถานีตำรวจ. และได้มอบหมายให้ดูแลรักษาเหล็กซึ่งใช้ในการก่อสร้าง. จำเลยยักยอกเหล็กนั้นไปมีผิดตาม มาตรา131. ไม่ใช่มาตรา 319. เพราะการรักษาเหล็กเป็นหน้าที่ของจำเลยตามกฎหมายแล้ว. ส่วนจะเป็นหน้าที่ชั่วคราวหรือประจำ. ไม่สำคัญ.