คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
ประวัติ ปัตตพงศ์

แม้สรรพสามิตจังหวัดจะได้แต่งตั้งจำเลยเป็นเจ้าพนักงานตรวจสุราโดยไม่ถูกต้องตามพ.ร.บ.ภาษีชั้นใน พ.ศ.2476 มาตรา 3ก็ดี จำเลยได้ไปตรวจค้นสุราโดยไม่มีหมายค้น จำเลยก็หามีความผิดฐานปลอมตนไปทำการเป็นเจ้าพนักงานไม่
ตำรวจไปทำการตรวจค้นสุรา กับเจ้าพนักงานตรวจสุรา แม้ตำรวจจะไม่ได้สวมเครื่องแบบตำรวจ ไปทำการตรวจค้นนอกเขตท้องที่ที่ประจำการ ยังถือไม่ได้ว่า ตำรวจมีความผิดฐานปลอมตนเป็นเจ้าพนักงาน
ราษฎร ซึ่งเจ้าพนักงานเอาไปช่วยตรวจค้น ย่อมไม่มีผิดฐานปลอมตนไปกระทำการเป็นเจ้าพนักงาน

จำเลยใช้มีดยาวทั้งตัวทั้งด้าม 27 ซ.ม. ใบมีดยาว 16 ซ.ม. ซึ่งนับว่าค่อนข้างใหญ่มาก แทงด้านหลังผู้ตายโดยเต็มแรง 1 ที ผู้ตายถูกแทงแล้วก็ล้มลงถึงแก่กรรม เกือบจะเรียกได้ว่าทันที ดังนี้ การกระทำของจำเลยย่อมเป็นความผิดฐานฆ่าคนโดยเจตนา.

จำเลยใช้มีดยาวทั้งตัวทั้งด้าม 27 ซ.ม. ใบมีดยาว 16 ซ.ม. ซึ่งนับว่าค่อนข้างใหญ่มาก แทงด้านหลังผู้ตายโดยเต็มแรง 1 ที ผู้ตายถูกแทงแล้วก็ล้มลงถึงแก่กรรม เกือบจะเรียกได้ว่าทันที ดังนี้ การกระทำของจำเลยย่อมเป็นความผิดฐานฆ่าคนโดยเจตนา

โจทก์ฟ้องขอแบ่งมฤดกที่ดิน 11 โฉนด ครึ่งหนึ่งเป็นเงิน 1,000 บาท ศาลชั้นต้นพิพากษาให้โจทก์ชนะคดี ศาลอุทธรณ์แก้ว่าให้ยกฟ้องฉะเพาะที่ดิน 4 โฉนด ซึ่งมีราคามากและเป็นสาระสำคัญของคดี นอกนั้นยืนตาม ดังนี้เป็นการแก้มาก โจทก์ฎีกาในข้อเท็จจริงได้.

โจทก์ฟ้องขอแบ่งมรดกที่ดิน 11 โฉนด ครึ่งหนึ่งเป็นเงิน 1,000 บาท ศาลชั้นต้นพิพากษาให้โจทก์ชนะคดี ศาลอุทธรณ์แก้ว่าให้ยกฟ้องเฉพาะที่ดิน 4 โฉนดซึ่งมีราคามากและเป็นสาระสำคัญของคดีนอกนั้นยืนตาม ดังนี้เป็นการแก้มาก โจทก์ฎีกาในข้อเท็จจริงได้

จำเลยต้องโทษฐานไม่แจ้งปริมาณและสถานที่เก็บโค เมื่อปรากฏว่า โคของกลางไม่ใช่ของจำเลย จำเลยเป็นแต่เพียงผู้รับฝากโคไว้ เจ้าของโคไม่ใช่ผู้กระทำผิด โคของกลางก็ไม่ใช่ของควรริบ (อ้างฎีกา 379/2490)

จำเลยต้องโทษฐานไม่แจ้งปริมาณและสถานที่เก็บโค เมื่อปรากฎว่า โคของกลางไม่ใช่ของจำเลย ๆ เป็นแต่เพียงผู้รับฝากโคไว้ เจ้าของโคไม่ใช่ผู้กระทำผิด โคของกลางก็ไม่ใช่ของควรริบ.
(อ้างฎีกา 379/2490)

จำเลยนั่งถือมีดตัดเล็บอยู่ ผู้ตายตรงเข้าไปที่จำเลยกล่าวหาว่าจำเลยลักเสื้อของสามีผู้ตาย จำเลยปฏิเสธ ผู้ตายยังกล่าวหาว่าจำเลยลัก ผู้ตายกล่าวหาซ้ำๆ ด้วยเสียงดัง จำเลยจึงลงเรือนตรงเข้าเอามีดตัดเล็บแทงเข้าที่ท้องผู้ตาย ผู้ตายถึงแก่ความตายในเวลาต่อมา ดังนี้ ย่อมฟังได้ว่าจำเลยกระทำผิดเพราะถูกยั่วโทสะ

จำเลยนั่งถือมีดตัดเล็บอยู่ ผู้ตายตรงเข้าไปที่จำเลยกล่าวหาว่าจำเลยลักเสื้อของสามีผู้ตาย จำเลยปฏิเสธ ผู้ตายยังกล่าวหาว่าจำเลยลัก ผู้ตายกล่าวหาซ้ำ ๆ ด้วยเสียงดัง จำเลยจึงลงเรือนตรงเข้าเอามีดตัดเล็บแทงเข้าที่ท้องผู้ตาย ๆ ถึงแก่ความตายในเวลาต่อมา ดังนี้ ย่อมฟังได้ว่าจำเลยกระทำผิดเพราะถูกยั่วโทษะ.

ของหมั้นต้องเป็นทรัพย์สินซึ่งฝ่ายชายได้ให้แก่ฝ่ายหญิงไว้แล้ว ถ้าให้ทรัพย์สินไว้ส่วนหนึ่ง และสัญญาว่า จะนำมามอบให้ในวันหลังอีก ก็คงเป็นของหมั้นเฉพาะส่วนที่ให้ไว้แล้ว ส่วนที่ยังไม่ได้มอบให้ไม่เป็นของหมั้น ฉะนั้นในกรณีที่ชายตาย ของหมั้นที่มอบไว้ย่อมตกแก่หญิง แต่หญิงจะฟ้องเรียกทรัพย์ที่ฝ่ายชายสัญญาจะมอบให้อีกนั้นไม่ได้
ถ้าฝ่ายชายได้มอบของหมั้นให้บ้างแล้ว และสัญญาว่าจะนำของหมั้นที่ยังขาดมามอบให้อีก ถ้าฝ่ายชายไม่นำมามอบให้ตามที่ตกลงกัน ฝ่ายหญิงจะปฏิเสธไม่ยอมสมรส โดยถือว่าฝ่ายชายผิดสัญญาหมั้นก็ได้
เอาโฉนดไปวางเป็นประกันหนี้ แต่ตามกฎหมายไม่มีหนี้ที่จะเรียกร้องจากกันได้ เจ้าของโฉนดก็ย่อมฟ้องเรียกโฉนดคืนได้