คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.วิ.อ. ม. 16

คำพิพากษาศาลอุทธรณ์แม้จะไม่ปรากฏข้อความว่าให้ยืนยก แก้หรือกลับแต่ปรากฏข้อความว่าอุทธรณ์ของจำเลยฟังไม่ขึ้น ซึ่งแสดงว่าพิพากษายืนตามคำพิพากษาศาลชั้นต้นนั่นเอง ย่อมถูกต้องตามมาตรา 214 ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญาแล้ว
ในชั้นแรกจำเลยให้การปฏิเสธฟ้องของโจทก์ และต่อสู้ว่าผู้ทำการสอบสวนทำการสอบสวนโดยไม่มีอำนาจตามกฎหมาย แต่ต่อมาจำเลยกลับให้การรับสารภาพว่าได้กระทำผิดตามฟ้องโจทก์ทุกประการ ขอให้ลงโทษจำเลยแต่ในสถานเบาและแยกพิพากษาคดีส่วนตัวของจำเลยให้เสร็จสิ้นไปนั้น
เป็นการแสดงว่าจำเลยไม่ติดใจต่อสู้คดี ตามคำให้การฉบับแรกนั้นแล้ว ฉะนั้นข้อต่อสู้ของจำเลยชั้นเดิมที่ว่าการสอบสวนไม่ชอบด้วยกฎหมายจึงไม่เป็นปัญหาที่ศาลจะต้องยกขึ้นวินิจฉัยต่อไป
การที่จะฟังว่าพนักงานสอบสวนมีอำนาจสอบสวนหรือไม่นั้นเป็นปัญหาข้อเท็จจริง เพราะในการนี้อาจต้องพิจารณาถึงข้อบังคับทั้งหลายซึ่งว่าด้วยอำนาจและหน้าที่ของตำรวจเป็นข้อประกอบด้วยตามมาตรา 16 ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา

ผู้กำกับการตำรวจประจำจังหวัด ทำการสอบสวนความผิดทางอาญา+ได้เกิดขึ้นภายในเขตต์จังหวัดนั้น+กับข้าหลวงประจำจังหวัด โดยมีนายอำเภอท้องที่ร่วมด้วยเพราะขณะนั้นไม่มีตัวนายอำเภอ ดังนี้ ถือว่าเป็นการสอบสวนที่ชอบด้วยคำกะรทรวงมหาดไทยที่ 7164/2488

ผู้กำกับการตำรวจประจำจังหวัดได้ทำการสอบสวนความผิดทางอาญาซึ่งได้เกิดขึ้นภายในเขตจังหวัดนั้นร่วมกับข้าหลวงประจำจังหวัด โดยไม่มีนายอำเภอท้องที่ร่วมด้วยเพราะในขณะนั้นไม่มีตัวนายอำเภอดังนี้ ถือว่าเป็นการสอบสวนที่ชอบด้วยคำสั่งกระทรวงมหาดไทยที่ 7164/2488

ผู้รักษาการแทนผู้กำกับการย่อมมีอำนาจทำการสอบสวนตลอดเขตต์จังหวัด.
ตำรวจซึ่งไม่มีอำนาจทำการสอบสวนได้ทำการสอบสวนโดยตำรวจซึ่งมีอำนาจสอบสวนนั่งในการสอบสวนด้วยนั้น ถือว่าเป็นการสอบสวนที่ชอบ.

ผู้รักษาการแทนผู้กำกับการย่อมมีอำนาจทำการสอบสวนตลอดเขตจังหวัด
ตำรวจซึ่งไม่มีอำนาจทำการสอบสวนได้ทำการสอบสวนโดยตำรวจซึ่งมีอำนาจสอบสวนนั่งในการสอบสวนด้วยนั้น ถือว่าเป็นการสอบสวนที่ชอบ

ข้อวินิจฉัยที่ว่าโจทก์เอาเปรียบจำเลยในเชิงคดีจึงไม่ยอมให้แก้ฟ้องนั้นเป็นข้อวินิจฉัยในปัญหาข้อเท็จจริง

โจทก์ฟ้องและบรรยายฟ้องว่าจำเลยกระทำผิดฐานรับของโจร แต่ขอให้ลงโทษฐานลักทรัพย์ แม้ทางพิจารณาจะได้ความว่าจำเลยกระทำผิดฐานลักทรัพย์ ก็ลงโทษจำเลยไม่ได้