คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.อ. ม. 288

กรณีที่จะปรับด้วยประมวลกฎหมายอาญามาตรา 81 นั้น เกี่ยวกับปัจจัยซึ่งใช้ในการกระทำผิดไม่สามารถจะกระทำให้บรรลุผลได้อย่างแน่แท้ เช่น ใช้ปืนที่มิได้มีกระสุนบรรจุอยู่เลยยิงคน โดยเข้าใจผิดคิดว่ามีกระสุนบรรจุอยู่พร้อมแล้ว ซึ่งอย่างไรๆ ก็ย่อมจะทำให้ผู้ถูกยิงได้รับอันตรายจากการยิงมิได้เลย ดั่งนี้ จึงจะถือได้ว่า เป็นกรณีที่ไม่สามารถบรรลุผลได้อย่างแน่แท้
จำเลยใช้ปืนที่มีกระสุนบรรจุอยู่ถึง 7 นัดยิงโจทก์ร่วม กระสุนนัดแรกด้านไม่ระเบิดออก ซึ่งอาจเป็นเพราะกระสุนเสื่อมคุณภาพหรือเพราะเหตุบังเอิญอย่างใดไม่ปรากฏ มิฉะนั้นแล้ว กระสุนก็ต้องระเบิดออกและอาจเกิดอันตรายแก่โจทก์ร่วมได้ หาเป็นการแน่แท้ไม่ว่าจะไม่สามารถกระทำให้ผู้ถูกยิงได้รับอันตรายจากการยิงของจำเลยเช่นนั้น กรณีนี้ต้องปรับด้วย มาตรา 80 ไม่ใช่มาตรา 81 และถ้าหากไม่มีคนเข้าขัดขวางจำเลยไว้ทันท่วงที จำเลยอาจยิงโจทก์ร่วมด้วยกระสุนที่ยังเหลือบรรจุอยู่นั้นต่อไปอีกก็ได้ ย่อมเห็นชัดว่า ไม่ใช่กรณีที่ปัจจัยซึ่งใช้ในการกระทำผิดไม่สามารถจะกระทำให้บรรลุผลได้อย่างแน่แท้ตามความหมายใน มาตรา 81

พวกของจำเลยได้เอาขวานตีศีรษะน้องชายผู้เสียหาย ผู้เสียหายและน้องชายไล่ตามพวกของจำเลย ๆ เอาปืนยิงถูกขาน้องชายผู้เสียหาย พอผู้เสียหายจะเข้าแย่งปืนจากพวกของจำเลย จำเลยใช้มีดปลายแหลมยาว 1 คืบ แทงถูกหน้าอกผู้เสียหาย มีบาดแผลที่หน้าอกขวาใต้กระดูกไหปลาร้า 5 เซนติเมตร กว้าง 1 1/2 เซนติเมตร ยาว 3 1/2 เซนติเมตร ลึกชอนผิวหนังไปทางรักแร้ขวา 13 เซนติเมตร แสดงว่าแทงโดยแรงจนสุดหรือเกือบสุดมีดการที่ผู้เสียหายไม่ถึงตาย อาจเป็นเพราะคมมีดไม่ได้ปักลงไปในส่วนลึกของร่างกายก็เป็นได้ การกระทำของจำเลยมีความผิดฐานพยายามฆ่าคน

พวกของจำเลยได้เอาขวานตีศีรษะน้องชายผู้เสียหาย ผู้เสียหายและน้องชายไล่ตามพวกของจำเลย จำเลยเอาปืนยิงถูกขาน้องชายผู้เสียหาย พอผู้เสียหายจะเข้าแย่งปืนจากพวกของจำเลย จำเลยใช้มีดปลายแหลมยาว 1 คืบ แทงถูกหน้าอกผู้เสียหาย มีบาดแผลที่หน้าอกขวาใต้กระดูกไหปลาร้า 5 เซนติเมตร กว้าง 11/2 เซนติเมตร ยาว 31/2 เซนติเมตร ลึกชอนผิวหนังไปทางรักแร้ขวา 13 เซนติเมตร แสดงว่าแทงโดยแรงจนสุดหรือเกือบสุดมีด การที่ผู้เสียหายไม่ถึงตาย อาจเป็นเพราะคมมีดไม่ได้ปักลงไปในส่วนลึกของร่างกายก็เป็นได้การกระทำของจำเลยมีความผิดฐานพยายามฆ่าคน

จำเลยนั่งอยู่ดี ๆ ผู้ตายก็ชกเอาชกเอา ผู้ตายจึงถูกจำเลยแทงในขณะนั้น การที่ผู้ตายชกจำเลย เป็นการประทุษร้าย อันละเมิดต่อกฎหมาย และจำเลยแทงผู้ตายในขณะที่ผู้ตายกำลังชกจำเลยอยู่ จำเลยจำต้องกระทำเพื่อป้องกันสิทธิของจำเลย แต่การกระทำของจำเลยเป็นการเกินสมควรแก่เหตุ ศาลอาจลดโทษน้อยลงได้ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 69

จำเลยนั่งอยู่ดีๆ ผู้ตายก็ชกเอาชกเอา ผู้ตายจึงถูกจำเลยแทงในขณะนั้น การที่ผู้ตายชกจำเลย เป็นการประทุษร้ายอันละเมิดต่อกฎหมาย และจำเลยแทงผู้ตายในขณะที่ผู้ตายกำลังชกจำเลยอยู่ จำเลยจำต้องกระทำเพื่อป้องกันสิทธิของจำเลย แต่การกระทำของจำเลยเป็นการเกินสมควรแก่เหตุ ศาลอาจลดโทษน้อยลงได้ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 69

การที่จำเลยใช้มีดปลายแหลมยาวทั้งด้ามและตัวคืบเศษ แทงผู้ตายที่ใต้ชายโครงซ้ายอันเป็นส่วนสำคัญของร่างกาย ย่อมจะเล็งเห็นผลแห่งการกระทำนั้นได้ และผู้ตายก็ได้ตายเพราะบาดแผลที่จำเลยกระทำนี้ จำเลยจึงต้องมีความผิดฐานฆ่าคนตายโดยเจตนา

การที่จำเลยใช้มีดปลายแหลมยาวทั้งด้ามและตัวคืบเศษแทงผู้ตายที่ใต้ชายโครงซ้ายอันเป็นส่วนสำคัญของร่างกาย ย่อมจะเล็งเห็นผลแห่งการกระทำนั้นได้ และผู้ตายก็ได้ตายเพราะบาดแผลที่จำเลยกระทำนี้ จำเลยจึงต้องมีความผิดฐานฆ่าคนตายโดยเจตนา

จำเลยยิงปืนตรงไปทางผู้เสียหายแต่กระสุนปืนไม่ถูกผู้เสียหาย เพราะผู้เสียหายหลบเสียก่อนนั้น เป็นการกระทำไปตลอดแล้ว หากแต่ไม่บรรลุผลตามที่จำเลยเจตนาเท่านั้น กระกระทำของจำเลยจึงเป็นความผิดฐานพยายามฆ่าคน
โจทก์ได้บรรยายในฟ้องว่า ได้มีการสมคบกันกระทำผิด แม้โจทก์จะไม่ได้อ้างบทมาตราที่บัญญัติถึงการร่วมกระทำความผิดศาลก็รับฟังลงโทษจำเลยในฐานสมคบกันกระทำความผิดนั้นได้

จำเลยยิงปืนตรงไปทางผู้เสียหาย แต่กระสุนปืนไม่ถูกผู้เสียหายเพราะผู้เสียหายหลบเสียก่อนนั้น เป็นการกระทำไปตลอดแล้ว หากแต่ไม่บรรลุผลตามที่จำเลยเจตนาเท่านั้น การกระทำของจำเลยจึงเป็นความผิดฐานพยายามฆ่าคน
โจทก์ได้บรรยายในฟ้องว่า ได้มีการสมคบกันกระทำผิดแม้โจทก์จะไม่ได้อ้างบทมาตราที่บัญญัติถึงการร่วมกระทำความผิด ศาลก็รับฟังลงโทษจำเลยในฐานสมคบกันกระทำความผิดนั้นได้

ผู้ตายไปพบนางเกษภรรยานายสุวรรณจำเลยอยู่บ้านคนเดียว ก็คุกคามเกรี้ยวกราดเป็นทำนองข่มเหงว่าจะฆ่าจะชำเรา ครั้นนางเกษร้องเอ็ดอึงขึ้น ผู้ตายเป็นพระภิกษุจึงต้องรีบลงจากเรือนไป แต่พอดีจำเลยทั้งสองกลับมาได้ยินเสียงร้องและเมื่อทราบเรื่องเลยออกติดตามทันทีจำเลยตามไปห่างเรือน 6 - 7 เส้น ก็ทันและทำร้ายผู้ตายนอนตายอยู่บนถนน ถือว่า การกระทำของนายสุวรรณจำเลยเป็นการกระทำโดยบันดาลโทสะ โดยถูกข่มเหงอย่างร้ายแรง ด้วยเหตุอันไม่เป็นธรรม และกระทำความผิดต่อผู้ข่มเหงในขณะนั้นแล้ว
ตามประมวลกฎหมายอาญา ม.72 ผู้ถูกข่มเหงไม่จำเป็นจะต้องกระทำลงทันทีหรือ ณ ที่ซึ่งถูกข่มเหง หากได้กระทำผิดต่อผู้ที่ข่มเหงอย่างร้ายแรงด้วยเหตุอันไม่เป็นธรรมในระยะเวลาต่อเนื่องกระชั้นชิดกัน ก็ยังถือว่ากระทำโดยบันดาลโทสะได้
(ประชุมใหญ่ครั้งที่ 14/2502)
นายสอจำเลยกับนายสุวรรณจำเลยเป็นเพียงเพื่อนสนิทกัน การที่นางเกษภรรยานายสุวรรณจำเลยถูกข่มเหงรังแก ย่อมเป็นการข่มเหงนายสุวรรณผู้สามีด้วย เป็นเหตุผลเกี่ยวกับตัวบุคคล หาใช่ลักษณะคดีไม่ แม้จำเลยทั้งสองจะทำผิดร่วมกัน ก็จะปรับบทลงโทษนายสอจำเลยตาม มาตรา 72 คือ เหตุลดโทษเพราะบันดาลโทสะด้วยหาได้ไม่