คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.อ. ม. 288

สมบกันไปหลอกลวงขอยืมทองคำจากเจ้าทรัพย์มาทำพิธีเสกเป่ายาต่อหน้าเจ้าทรัพย์แล้วเอาทองคำนั้นไปเสีย ไม่เปนผิดถานฉ้อโกง เพราะไม่ถือว่ามีการส่งมอบทรัพย์ไห้ไป

โจทบันยายฟ้องว่าจำเลยตัดรั้วเข้าไปโดยเจตนาลักทรัพย์ แต่ลักทรัพย์ไม่สำเหร็ดแม้ไม่ระบุว่าจะลักทรัพย์อะไรก็ไม่เปนฟ้องเคลือบคลุม.

โจทฟ้องว่ากะบือถูกคนร้ายลักไป ต่อมาจับกะบือได้จากจำเลยโดยจำเลยเปนผู้ร้ายลักหรือรับไว้โดยรู้ว่าเปนของร้าย ขอไห้ลงโทสตาม ม. 293,321. ดังนี้ไม่เปนฟ้องเคลือบคลุม.

พลตำหรวดไปจับของกลางไนการเล่นการพนันนอกเขตที่ตนมีอำนาดและหน้าที่นั้น ไม่ถือว่าเปนเจ้าพนักงานกะทำการตามหน้าที่ ของกลางนั้นจึงไม่เปนของต้องยึดหรืออายัดตามกดหมายและการที่ผู้ลักเล่นการพนันไช้กำลังทำร้ายและขู่เข็นเอกของกลางคืนไป จึงไม่เปนความผิดต่อเจ้าพนักงานหรือเปนความผิดต่อทรัพย์.
ความผิดถานลักเล่นการพนันนั้น ราสดรไม่มีอำนาดจับโดยลำพังตามป.ม.วิธีพิจารนาความอาญาม. 79.
อ้างดีกาที่ 1011/2484.

ฟ้องว่าของถูกคนร้ายลักไปแล้วจับจำเลยได้พร้อมด้วยของร้ายโดยจำเลยลักหรือรับไว้โดยรู้ว่าเปนของร้าย ทางพิจารนาได้ความว่ารับของโจร ลงโทสได้ไม่เปนฟ้องเคลือบคลุม

แย่งส้อยคอจากคอเจ้าทรัพย์ มีบาดเจ็บโลหิตไหลซึ่งจำเลยอาดเห็นผลได้นั้น นั้นเปนความผิดถานชิงทรัพย์

ฟ้องโจทกล่าวว่าจำเลยกะทำผิดเมื่อวันที่ 12 กันยายน 2483 เวลาไม่ปรากดย่อมเปนฟ้องที่ชอบด้วยกดหมายแล้ว

ลักเสี้ยนตาลที่ทางเรือนจำซื้อมาสานหมวกส่งไปขายและเปนตัวอย่างสินค้า ไม่ไช่ซื้อมาไช้ราชการ ต้องลงโทสตามาตรา 288 หาไช่มาตรา 294(4) ไม่.

จำเลยสมคบกันปลิดมะพร้าวมาไว้ที่โคนต้นแล้ว ถือได้ว่ากะทำผิดถานลักทรัพย์สำเหร็ด (อ้างดีกาที่ 1153/2484) เมื่อพวกเจ้าทรัพย์มาพบจำเลยก็หนีไป พวกเจ้าทรัพย์เก็บมะพร้าวแล้วก็ได้ติดตามไปทันที เมื่อทันจำเลยก็จะเข้าจับแต่จำเลยชักอาวุธและขู่จะทำร้ายพวกเจ้าทรัพย์จึงไม่กล้าเข้าจับจำเลยจึงหนีไปเช่นนี้ การกระทำของจำเลยเข้าเกนท์ชิงทรัพย์ตาม ม.899

ในคดีเรื่องลักรถจักรยานในฟ้องระบุว่าเป็นของเจ้าทรัพย์ และได้ความรถเป็นของเจ้าทรัพย์จริง แม้ในใบทะเบียนจะมีชื่อผู้อื่นก็ไม่สำคัญ