คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย: ป.อ. ม. 288

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 676/2483

การส่งคืนของกลาง: การฟ้องขอคืนของกลางที่ถูกนำไปขายฝากต้องดำเนินการทางแพ่งแยกต่างหาก

ในฟ้องของโจทก์ระบุว่าจำเลยเอาของกลางไปขายฝากผู้อื่นไว้ แล้วขอให้ศาลสั่งคืนของกลางนั้นให้เจ้าทรัพย์ดังนี้ ศาลจะสั่งให้คืนของกลางไม่ได้ อ้างฎีกาที่ 94/2483 และที่ 447/ 2483

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 500/2483

อำนาจศาลและการอุทธรณ์ความเห็น: ศาลแขวงเสนอความเห็นเกินอำนาจ โจทก์ไม่มีหน้าที่อุทธรณ์

คดีที่เกินอำนาจศาลแขวง ศาลแขวงทำความเห็นส่งสำนวนไปยังศาลอาญานั้นแม้ความเห็นศาลแขวงจะผิดถูกประการใดโจทก์ก็ไม่มีหน้าที่ อุทธรณ์

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 427/2483

ความผิดฐานปล้นทรัพย์ vs. ลักทรัพย์ ศาลลงโทษฐานลักทรัพย์ได้ แม้ฟ้องฐานปล้นทรัพย์

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยปล้นทรัพย์ทางพิจารณาได้ ความว่าจำเลยทำการลักทรัพย์ ศาลลงโทษจำเลยฐานลักทรัพย์ได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 381/2483

อำนาจศาลอุทธรณ์ในการพิพากษาปล่อยตัวจำเลยที่ไม่เคยอุทธรณ์คดี กรณีรูปคดีเปลี่ยนแปลง

ศาลชั้นต้น ลงโทษ จำเลยที่ 1 - 2 ฐานลักทรัพย์จำเลยที่ 2 ฝ่ายเดียวอุทธรณ์เมื่อศาลอุทธรณ์ วินิจฉัยว่ารูปคดีไม่เป็นผิดฐานลักทรัพย์ดังนี้ ถือว่าเป็นเหตุในลักษณะคดีศาลอุทธรณ์พิพากษาปล่อยจำเลยที่ 1 ซึ่งมิได้อุทธรณ์ได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 376/2483

การลักทรัพย์ผลผลิตจากวัด: การพิจารณาความผิดตามมาตรา 288 หรือ 292

กล่าวในฟ้องว่า จำเลยลักเก็บมะม่วงของวัดซึ่งขึ้นอยุ่ในวัด และ จำเลยก็รับว่า ทำผิดจริงตามฟ้องดังนี้เป็นผิดตาม ม. 288 ไม่ใช่ ม. 292, เมื่อโทษที่ จำเลยได้รับครั้งหลังเพียงแต่ปรับสถานเดียวแล้ว จะยกเอาอาญาที่รอไว้มาลงไม่ได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 265/2483

การกระทำความผิดฐานฉ้อโกงต้องมีการส่งทรัพย์สินให้ผู้กระทำความผิด การบังคับเอาทรัพย์สินไม่ถือเป็นฉ้อโกง

ปลอมตัวเป็นเจ้าพนักงานไปทำการตรวจค้นเขาหลงเชื่อยอมให้ค้น แล้วยึดเอาธนบัตร์ของเขาไป และเขาเป็นของตนเสีย ไม่เป็นผิดฐานฉ้อโกง

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1521/2482

คำให้การพยานสอบสวนไม่อาจใช้เป็นหลักฐานในชั้นศาลได้

คำให้การของพะยานชั้นเจ้าพนักงานสอบสวนนั้นโดยลำพังแล้ว จะฟังเป็นพะยานหลักฐานในชั้นศาลพิจารณาหรือในชั้นศาลไต่สวนมูลฟ้องไม่ได้.
อ้างฎีกาที่ 775/2465
ที่ 688/2469

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1480/2482

การฟ้องลักทรัพย์ต้องระบุเจ้าของทรัพย์ชัดเจน หากไม่ระบุถือว่าฟ้องไม่สมบูรณ์

ในฟ้องโจทก์กล่าวแต่ว่าจำเลยลักตัดไม้สะแก ซึ่งขึ้นอยู่ในที่หวงห้าม อยู่ในความปกครองของกำนันแต่ไม่ปรากฎว่าใครเป็นเจ้าของกรรมสิทธิต้นสะแกนั้น เป็นฟ้องที่ขาดสาระสำคัญแสดงไม่ครบองค์ความผิดฐานลักทรัพย์ จะลงโทษจำเลยไม่ได้

คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.อ. ม. 288

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 739/2483