คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.วิ.อ. ม. 156

คำร้องขอขยายระยะเวลาสาบานตัวในการดำเนินคดีอย่างคนอนาถาของจำเลยอ้างแต่เพียงว่า จำเลยไม่สามารถมาสาบานพร้อมขออุทธรณ์อย่างคนอนาถา จึงขอขยายระยะเวลาในการสาบานตัวออกไป 45 วัน โดยไม่ปรากฏว่าเพราะเหตุใดจำเลยจึงไม่สามารถมาสาบานตัวได้ กรณีถือได้ว่าไม่มีพฤติการณ์พิเศษที่ศาลชั้นต้นจะมีคำสั่งขยายระยะเวลาให้ได้ ดังนั้น คำร้องขอดำเนินคดีในชั้นอุทธรณ์อย่างคนอนาถาของจำเลย โดยจำเลยไม่ได้สาบานตัวให้คำชี้แจงว่า จำเลยไม่มีทรัพย์สินพอจะเสียค่าธรรมเนียมศาล คำร้องดังกล่าวจึงไม่ชอบด้วย ป.วิ.พ. มาตรา 156 วรรคหนึ่ง

โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยซึ่งเป็นผู้ใหญ่บ้านแกล้งจับโจทก์ไปกักขัง ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ฟังว่าจำเลยไม่มีเจตนาแกล้งจับโจทก์จึงให้ยกฟ้อง โจทก์จะฎีกาอ้างว่าจำเลยไม่มีอำนาจที่จะจับโจทก์ตามประมวลวิธีพิจารณาความอาญา ม.78 ในภายหลังมิได้ ในคดีอาญาที่ศาลเดิมและศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้องโจทก์โดยอาศัยข้อเท็จจริงโจทก์ฎีกาได้แต่เฉพาะปัญหาข้อกฎหมาย

ทนายความในกรณีที่จำเลยตั้นทนายว่าคดีแทนคน 2 คน ศาลจะห้ามทนายความอีกคน 1 ถามค้านถามติ่งพะยานไม่ได้เมื่อไม่ปรากฎว่าเปนการประวิงคดีให้ชักช้าทนายทั้ง 2 คนมีโอากาศถามค้านถามติ่งพะยานได้เต็มที่เสมอคำสั่งระหว่างพิจารณาที่คู่ความได้ร้องอุทธรณ์คัดค้านพร้อมกับฟ้องอุทธรณ์นั้น เรียกว่าได้ร้องค้านมาแต่ศาลชั้นต้นแล้ว

เอาไฟจุดเผาใบอ้อยในสวนของตนซึ่งอยู่ใกล้เคียงกับสวนของคนอื่น เขาห้ามแล้วยังไม่ฟัง แต่การเผานั้นไม่มีลักษณอันน่ากลัวจะเกิดอันตราย ถ้าไฟนั้นลุกลามไปไหม้ทรัพย์ของผู้อื่นเสียหายมีผิดตาม ม.201 ไม่ใช่ม.187 ประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.192-156 โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษตาม ม.187-201 แต่บรรยายฟ้องเกี่ยวกับความผิดตาม ม.201 ดังนี้ ต้องถือว่าโจทก์ไม่มีความประสงค์จะให้ลงโทษตาม ม.187 ศาลจะลงโทษตามมาตรานี้ไม่ได้

การกล่าวข้อความในลักษณคัดค้านการเลือกตั้งตามกฎหมาย แต่เป็นการใส่ความผู้อื่นถือว่ากล่าวเพื่อสาธารณประโยชน์ตาม ม.284 (1) ซึ่งจำเลยขอสืบความจริงได้ แต่ถ้าหากสืบไม่สมต้องมีความผิดประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.156, 292 ฟ้อง,ตัดสิน จำเลยในคดีหมิ่นประมาทซึ่งขอสืบความจริงตาม ม.284 หากสืบไม่ได้แม้โจทก์อ้าง ม.282 เป็นบทลงโทษจำเลยก็ต้องรับโทษดังที่กำหนดไว้ในมาตรา 284 อ้างฎีกาที่ 935/2478