คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ทำร้ายร่างกาย

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยวิวาททำร้ายร่างกาย จำเลยรับสารภาพศาลลงโทษจำคุกคนละ 3 เดือน จำเลยที่ 1 ยื่นคำร้องขอคืนปืนของกลาง ศาลชั้นต้นสั่งว่าแม้จำเลยที่ 1 จะไม่ได้ใช้ปืนของกลางในการวิวาทและไม่ทราบว่าจำเลยที่ 2 ได้นำปืนของกลางมาใช้ในการวิวาท แต่จำเลยที 1 ได้ร่วมรู้เห็นและลงมือกระทำผิดร่วมกับจำเลยที่ 2 กรณีไม่เข้าข้อยกเว้นการริบทรัพย์ จำเลยที่ 1 อุทธรณ์เฉพาะข้อริบปืน ศาลอุทธรณ์ฟังว่า จำเลยที่ 1 รู้เห็นเป็นใจในการกระทำผิดด้วย พิพากษายืน คดีเช่นนี้จำเลยที่ 1 จะฎีกาว่าไม่รู้และมิได้อนุญาตให้จำเลยที่ 2 นำปืนไปใช้ในการวิวาทอีกต่อไปไม่ได้ เป็นการเถียงข้อเท็จจริง

ผู้ตายชกจำเลยก่อน จำเลยจึงใช้มีดยาวเกือบคืบแทงผู้ตายตรงหน้าอกอันเป็นอวัยวะส่วนสำคัญและขณะที่แทงจำเลยมีโอกาศเลือกแทงได้ ดังนี้ความผิดของจำเลยจึงต้องด้วย ป.อาญา มาตรา 288 ประกอบด้วย มาตรา 69

ยิงในระยะ 1 วา ถูกขาเหนือตาตุ่มกระดูกแตก ถ้าตั้งใจฆ่าก็คงยิงถูกที่สำคัญได้ แสดงว่าจำเลยไม่เจตนาฆ่า เป็นความผิดฐานทำร้ายร่างกาย ไม่ใช่พยายามฆ่า

จะอ้างแต่เพียงว่าบาดเจ็บของจำเลยทั้งสองถูกอะไรไม่ปรากฎ แต่ผลเกิดจากจำเลยทั้งสองชกต่อยและกอดปล้ำทำร้ายร่างกายซึ่งกันและกันยืนยันขอให้ลงโทษจำเลยตาม ก.ม.อาญา ม.254,256 ไม่ได้

จะอ้างแต่เพียงว่าบาดเจ็บของจำเลยทั้งสองถูกอะไรไม่ปรากฏแต่ผลเกิดจากจำเลยทั้งสองชกต่อยและกอดปล้ำทำร้ายร่างกายซึ่งกันและกันยืนยันขอให้ลงโทษจำเลยตามกฎหมายอาญา มาตรา254,256 ไม่ได้

ผู้ตายกับพวกโกรธจำเลยเมื่อผู้ตายกับพวกพบจำเลยมาคนเดียวก็กลุ้มรุมจะทำร้ายจำเลยๆ จึงต้องต่อสู้ป้องกันตัวผู้ตายถูกมีดจำเลย และแล้วก็ตาย การกระทำของจำเลยเป็นการป้องกันตัวพอสมควรแก่เหตุ

จำเลยเข้าไปพูดกับผู้ตายโดยปรกติ จะเนื่องด้วยผู้ตายฟังผิดอย่างไรก็ตาม ผู้ตายโกรธจำเลยตรงเข้าทำร้ายจำเลย จำเลยมีมีดอยู่ในมือใช้เป็นอาวุธทำร้ายเปนการป้องกันตัว สมควรแก่เหตุ.

จำเลยเข้าไปพูดกับผู้ตายโดยปกติจะเนื่องด้วยผู้ตายฟังผิดอย่างไรก็ตาม ผู้ตายโกรธจำเลยตรงเข้าทำร้ายจำเลย
จำเลยมีมีดอยู่ในมือใช้เป็นอาวุธทำร้ายเป็นการป้องกันตัวสมควรแก่เหตุ

ข. กล่าวเสียดสีไล่จำเลยออกจากวัดต่อหน้าชุมนุมชนและยิงบิดาจำเลย โดยจำเลยไม่ได้วิวาทด้วย จำเลยยิง ข. ตายเป็นการกระทำโดยบันดาลโทสะ

การทำร้ายร่างกายบาดเจ็บสาหัส โดยลักษณะอันธพาล ไม่ควรรอการลงโทษ