คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
หลักฐาน

สักขีพยานตามมาตรา 154(1)ไม่จำต้องสูญหายไปทีเดียวเมื่อได้ความว่าจำเลยมีเจตนาที่จะเอามูลฝิ่นของกลางไปทิ้งนอกบ้าน ก็ย่อมได้ชื่อว่าเป็นการทำให้สักขีพยานสูญหายไปแล้ว

ตกลงเข้าหุ้นลงเงินเล่นแชร์เปียหวย แม้จำนวนเงินจะเกินกว่า 50 บาท ก็ไม่จำต้องมีหลักฐานเป็นหนังสือ เพราะกรณีไม่ใช่เป็นการกู้ยืมกัน

โจทก์บรรยายฟ้องว่า 'ข้าพเจ้าทราบว่าระหว่างเดือนมกราคมถึงเดือนเมษายน 2484 จำเลยที่ 1 สมคบกับจำเลยที่ 2 บังอาจกระทำละเมิด'ดังนี้ ย่อมถือว่าเป็นฟ้องที่ชัดแจ้งพอที่จะเข้าใจได้แล้ว ว่าโจทก์กล่าวยืนยันข้อเท็จจริงว่าจำเลยได้กระทำละเมิด

อายุความ 1 ปี ตาม ป.พ.พ. มาตรา 1522 ไช้บังคับสำหรับไนกรนีที่ฝ่ายชายผู้เปนสามีจะฟ้องความตามมาตรา 1520.
ฟ้องขอไห้รับรองบุตร โจทไม่จำต้องกล่าวไนฟ้องว่ามีหนังสือเปนหลักถานตามที่บัญญัติไว้ไนมาตรา 1529 (2) และโจทนำสืบถึงหนังสือนั้นได้.
หนังสือที่จำเลยทำไห้โจทรับจะเลี้ยงดูโจทย่อมเปนหลักถานโดยปริยายแล้วว่า จำเลยซาบแน่ว่าบุตรไนครรภ์นั้นเปนบุตรอันเกิดแต่จำเลย ๆ จึงยินยอมทำหนังสือรับเลี้ยงดู.

อายุความ 1 ปีตาม ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา1522 ใช้บังคับสำหรับในกรณีที่ฝ่ายชายผู้เป็นสามีจะฟ้องความตามมาตรา 1520
ฟ้องขอให้รับรองบุตร โจทก์ไม่จำต้องกล่าวในฟ้องว่ามีหนังสือเป็นหลักฐานตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา 1529(2) และโจทก์นำสืบถึงหนังสือนั้นได้
หนังสือที่จำเลยทำให้โจทก์รับจะเลี้ยงดูโจทก์ย่อมเป็นหลักฐานโดยปริยายแล้วว่า จำเลยทราบแน่ว่าบุตรในครรภ์นั้นเป็นบุตรอันเกิดแต่จำเลย จำเลย จึงยินยอมทำหนังสือรับเลี้ยงดู

การที่จะนำพยานบุคคลมาสืบแทนต้นฉบับเอกสารที่ว่าหายนั้นจะต้องให้ได้ความว่าเอกสารนั้นหายไปอย่างไร และเก็บไว้ที่ไหน เพราะศาลจะรับฟังคำพยานเช่นนี้ก็ต่อเมื่อเอกสารหาไม่ได้เพราะสูญหายหรือถูกทำลายโดยเหตุสุดวิสัยเท่านั้น

กดหมายสันนิถานว่า ผู้ไดครอบครองทรัพย์นั้นหยู่ย่อมเปนของผู้นั้น ฉนั้นเมื่อมีผู้กล่าวอ้างว่าทรัพย์นั้นเปนของตน ก็มีหน้าที่ต้องนำสืบหักล้างข้อสันนิถานนั้น

กฎหมายสันนิษฐานว่า ผู้ใดครอบครองทรัพย์นั้นอยู่ย่อมเป็นของผู้นั้น. ฉะนั้นเมื่อมีผู้กล่าวอ้างว่าทรัพย์นั้นเป็นของตน ก็มีหน้าที่ต้องนำสืบหักล้างข้อสันนิษฐานนั้น.

ที่ดินมีโฉนด ผู้มีชื่อในโฉนดย่อมเป็นเจ้าของที่ดินนั้น.ผู้ใดกล่าวอ้างว่าที่ดินนั้นเป็นของตน ย่อมมีหน้าที่นำสืบหักล้างข้อสันนิษฐานนั้น.

ฟ้องหาว่าปลอมหนังสือ ใช้หนังสือปลอม. ตามรูปเรื่องที่ว่าจำเลยออกใบอนุญาตไพ่จากปลายขั้วที่แท้ก็มี จากปลายขั้วที่ปลอมก็มี. โดยกล่าวฟ้องว่าจำเลยออกใบอนุญาตไพ่ปลอมโดยไม่มีต้นขั้ว. แต่บางคราวได้เขียนต้นขั้วในแบบพิมพ์ที่แท้จริงและฉีกเอาปลายขั้วที่แท้จริงนั้นใช้ออกใบอนุญาตอื่นโดยไม่มีต้นขั้วต่อไป. ถ้าลำพังแต่อ่านฟ้องกับบัญชีของกลางท้ายฟ้องแล้วไม่แจ้งชัดว่าต้องหาว่าปลอมฉบับไหน หรือใช้หนังสือปลอมฉบับไหน. มิได้กล่าวให้เข้าใจข้อหาได้. ดังนี้เป็นฟ้องเคลือบคลุม. ฟ้องหาว่าจำเลยยักยอกค่าใบอนุญาตไพ่ 800 บาทเศษ. โดยไม่ได้บรรยายว่ายักยอกค่าใบอนุญาตไพ่รายใด ใครเป็นผู้ได้รับใบอนุญาต. แต่ดูฟ้องประกอบกับบัญชีท้ายฟ้องพอทราบได้ว่าจำเลยต้องหาว่ายักยอกตามที่มีหลักฐานตามบัญชีและศาลลงโทษเฉพาะรายที่พิจารณาได้ความนี้. รายอื่นมิได้ลงโทษ เพียงเท่านี้ไม่กระทำให้เป็นฟ้องเคลือบคลุม. โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยยักยอกมาก. เมื่อพิจารณาได้ความว่ายักยอกแต่น้อยกว่าที่หา. ก็ไม่เข้าเกณฑ์ที่ว่าทางพิจารณาต่างกับฟ้อง.