คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ชำระราคา

ไนสัญญาซื้อขายซึ่งมีข้อกำหนดว่าผู้ซื้อไม่มีหน้าที่ต้องชำระราคาจนกว่าผู้ขายจะได้ส่งมอบทรัพย์ที่ขายไห้ผู้ซื้อตรวดนับจนครบจำนวนและถูกต้องเรียบร้อยนั้น การที่ผู้ขายเอาทรัพย์คืนไปโดยไม่ไห้ผู้ซื้อตรวดนับทรัพย์นั้นตามสัญญา ย่อมถือว่าผู้ขายผิดสัญญาและไม่มีสิทธิเรียกร้องไห้ผู้ซื้อชำระราคาก่อน
เมื่อล่วงเลยเวลาส่งมอบที่กำหนดไว้ไนสัญญาแล้วผู้ขายไม่ส่งมอบทรัพย์ที่ขายแก่ผู้ซื้อ ผู้ขายต้องคืนเงินมัดจำไห้ผู้ซื้อตามสัญญา,

การซื้อขายเกินร้อยบาทโดยมีเงื่อนไขที่จะต้องชำระราคาหลายงวดนั้นผู้ขายจะต้องออกใบรับทุกคราวที่ได้รับชำระราคา

การชำระราคาไม่ใช่สาระสำคัญแห่งการโอนกรรมสิทธิทรัพย์ตามสัญญาซื้อขาย ซื้อขายที่ดินกันแต่ยังหาได้ไปจดทะเบียนไม่ผู้ขายกลับเอาที่ดินนั้นไปขายให้แก่ผู้อื่นซึ่งทราบถึงการซื้อขายรายเดิมดังนี้ ผู้ซื้อรายแรกเรียกให้เพิกถอนการจดทะเบียนการซื้อขายรายหลังได้ เพราะเปนผู้ที่อยู่ในฐานะกอันจะให้จดทะเบียนสิทธิของตนได้อยู่ก่อน

ซื้อขายโคได้ชำระราคาแลส่งมอบโคกันแล้ว โดยตกลงว่าจะไปโอนทะเบียนกันวันหลัง เป็นสัญญาจะซื้อขายแลฟ้องขอบังคับให้โอนทะเบียนได้

การซื้อขายได้โอนทรัพย์ที่ขายให้ผู้ซื้อแล้วแต่ยังไม่ได้ชำระราคา ไม่เรียกว่าขาดข้อตกลงชำระราคา+ ไม่เป็นโมฆะพิจารณาความแพ่ง ประมวลวิธีพิจารณาแพ่ง ม.145-148 คำพิพากษาของศาลมีผลบุคคลภายนอกได้เพียงไรศาลตัดสินในคดีที่ผู้ร้อง ๆ ขัดทรัพย์ว่า สัญญาซื้อขายระวางโจทก์จำเลยเป็นโมฆะใช้ไม่+ดังนี้ ย่อมมีผลผูกมัดของจำเลยกับผู้ร้องขัดทรัพย์นั้น หาผูกมัดโจทก์ด้วยไม่
อุทธรณ์+คืนวินิจฉัย

กรรมสิทธิโอนเมื่อซื้อขาย ผู้ขายยังไม่ได้รับชำระราคายึดทรัพย์ไว้ได้ ถ้าปล่อยทรัพย์ออกจากครอบครองแล้วจะขอยึดไม่ได้

สัญญา,ซื้อขาย
สัญญาจะซื้อจะขายที่ดินนั้นเมื่อผู้ซื้อได้ชำระราคาแล้ว ไม่จำเป็นต้องทำเป็นหนังสือก็ใช้บังคับได้

ใช้ทรัพย์ที่เอาไปจำนำ

ก่อนคดีนี้ขึ้นมาสู่ศาลฎีกา มีคดีซึ่งจำเลยคดีนี้เป็นโจทก์ยื่นฟ้องโจทก์คดีนี้เป็นจำเลยต่อศาลชั้นต้นเป็นอีกคดีหนึ่งว่า จำเลย (โจทก์คดีนี้) ขายฝากที่ดินแปลงเดียวกับคดีนี้แก่โจทก์ (จำเลยคดีนี้) ในราคา 8,500,000 บาท กำหนดไถ่คืนภายใน 1 ปี ตามสัญญาขายฝากฉบับเดียวกับคดีนี้ จำเลย (โจทก์คดีนี้) ได้รับเงินค่าขายฝากครบถ้วน แล้วจำเลย (โจทก์คดีนี้) ไม่ไถ่คืนภายในกำหนด และไม่ออกไปจากที่ดินและสิ่งปลูกสร้างที่ขายฝากดังกล่าว ขอให้ขับไล่และเรียกค่าขาดประโยชน์ โจทก์คดีนี้ให้การต่อสู้คดีดังกล่าวทำนองเดียวกับที่ฟ้องคดีนี้ว่า โจทก์ (จำเลยคดีนี้) ชำระเงินค่าขายฝากไม่ครบ ขาดอยู่ 1,500,000 บาท กรรมสิทธิ์ยังไม่โอนไปยังโจทก์ ศาลชั้นต้นคดีดังกล่าววินิจฉัยว่า จำเลย (โจทก์คดีนี้) ได้รับเงินค่าขายฝากครบจำนวนตามข้อความที่ระบุในสัญญาขายฝาก และมีคำพิพากษาให้ขับไล่จำเลย (โจทก์คดีนี้) พร้อมชำระค่าเสียหายแก่โจทก์ (จำเลยคดีนี้) จำเลย (โจทก์คดีนี้) อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์ภาค 4 พิพากษายืน จำเลย (โจทก์คดีนี้) ฎีกา ศาลฎีกามีคำสั่งคดีดังกล่าวว่า ฎีกาของจำเลย (โจทก์คดีนี้) เป็นฎีกาในปัญหาข้อกฎหมายซึ่งศาลอุทธรณ์ภาค 4 ได้วินิจฉัยไว้ถูกต้องแล้ว ศาลฎีกาไม่รับคดีไว้พิจารณาพิพากษาตาม พระธรรมนูญศาลยุติธรรม มาตรา 23 วรรคหนึ่ง และให้จำหน่ายคดีออกจากสารบบความของศาลฎีกา เช่นนี้ เป็นกรณีที่ศาลในคดีดังกล่าวมีคำพิพากษาถึงที่สุดโดยวินิจฉัยชี้ขาดคดีว่า จำเลยคดีนี้ชำระเงินค่าขายฝากให้แก่โจทก์คดีนี้ครบถ้วนแล้ว มิได้ผิดสัญญาต่อโจทก์ ฎีกาของโจทก์คดีนี้จึงตกอยู่ภายใต้บังคับเรื่องห้ามมิให้ดำเนินกระบวนพิจารณาซ้ำ ตาม ป.วิ.พ. มาตรา 144 จึงไม่อาจวินิจฉัยฎีกาของโจทก์ได้ ปัญหาดังกล่าวเป็นปัญหาข้อกฎหมายอันเกี่ยวด้วยความสงบเรียบร้อยของประชาชน แม้จำเลยคดีนี้จะมิได้ยกเรื่องการดำเนินกระบวนพิจารณาซ้ำขึ้นกล่าวอ้าง ศาลฎีกาก็มีอำนาจยกขึ้นวินิจฉัยเองได้ ตาม ป.วิ.พ. มาตรา 142 (5)

โจทก์ประมูลซื้อที่ดินของจำเลยจากการขายทอดตลาดของเจ้าพนักงานบังคับคดี โดยโจทก์เสนอราคาสูงสุด และได้ชำระเงินมัดจำและราคาบางส่วนรวมแล้ว แต่โจทก์ไม่สามารถเข้าครอบครองและทำประโยชน์ได้ เนื่องจากจำเลยทั้งสองยังครอบครองที่ดินอยู่ ต่อมาจำเลยที่ 1 ได้ยื่นคำร้องขอเพิกถอนการขายทอดตลาดที่ดินดังกล่าว และโจทก์ฟ้องขับไล่และเรียกค่าเสียหายจากจำเลยทั้งสองเป็นคดีนี้ มีปัญหาที่จะต้องวินิจฉัยตามฎีกาโจทก์ว่า โจทก์ซึ่งเป็นผู้เสนอราคาสูงสุดจากการขายทอดตลาดตามคำสั่งศาลและได้ชำระราคาแล้วบางส่วนมีอำนาจฟ้องขับไล่จำเลยทั้งสองหรือไม่ เห็นว่า การที่โจทก์เป็นผู้เสนอราคาสูงสุดในการขายทอดตลาดตามคำสั่งศาล และได้รับอนุญาตให้ขยายระยะเวลาชำระราคาไปจนกว่าคดีที่จำเลยที่ 1 ร้องขอเพิกถอนการขายทอดตลาดที่ดินพิพาทถึงที่สุด ก็เพียงก่อสิทธิแก่โจทก์ว่าโจทก์ยังจะมีสิทธิเป็นผู้ซื้อทรัพย์สินจากการขายทอดตลาดตามคำสั่งศาลให้สำเร็จลุล่วงต่อไปเท่านั้น ตราบใดที่โจทก์ยังมิได้ชำระราคาค่าซื้อทรัพย์สินตามเงื่อนไขการขายทอดตลาดตามคำสั่งศาล โจทก์ย่อมไม่ใช่ผู้ซื้อทรัพย์สินจากการขายทอดตลาดตามคำสั่งศาล ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1330 เพราะโจทก์อาจผิดสัญญาการขายทอดตลาดตามคำสั่งศาล ทำให้การขายทอดตลาดไม่สำเร็จได้ โจทก์ยังไม่มีกรรมสิทธิ์ ไม่มีอำนาจฟ้องขับไล่จำเลยทั้งสอง