คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags: ลงโทษ

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 297/2484

การชิงทรัพย์โดยใช้มีดขู่เข็ญ: การพิสูจน์เจตนาและเหตุอุกฉกรรจ์เพื่อลงโทษตาม ม.299

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยทำการชิงทรัพย์โดยใช้มีดเป็นอาวุธทำการขู่เข็ญ ขอให้ลงโทษตามกฎหมายอาญา ม.299
จำเลยให้การรับสารภาพเมื่อโจทก์ไม่ติดสืบเหตุฉกรรจ์ตาม ม.293,294 แล้ว ก็ลงโทษจำเลยตาม ม.299 ไม่ได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 214/2484

ความผิดสมคบคิด-สมรู้ร่วมคิด: ศาลลงโทษผู้สมรู้ร่วมคิดได้ แม้โจทก์ฟ้องในฐานะตัวการ

โจทก์บรรยายฟ้องว่าจำเลยสมคบกันกระทำผิดและขอให้ลงโทษฐานตัวการ ทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยบางคนมีความผิดฐานสมรู้ศาลก็ลงโทษจำเลยคนนั้นฐานสมรู้ได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1008/2484

ดุลพินิจศาลในการลงโทษปรับหรือจำคุก: ลำดับโทษตามกฎหมายมิใช่ข้อบังคับ

แม้กฎหมายจะบัญญัติโทษไว้ 3 สถาน คือปรับหรือจำคุกหรือทั้งปรับทั้งจำ เป็นลำดับนั้น แสดงว่ากฎหมายประสงค์ให้ดำริลงโทษปรับก่อนแต่ศาลจะวางโทษจำคุกอย่างเดียวก็ได้เมื่อเห็นสมควร

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 100/2484

การใช้กฎข้อบังคับต้องมีการประกาศให้ราษฎรทราบล่วงหน้า การลงโทษจำเลยจึงจะชอบด้วยกฎหมาย

กรณีที่โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานตัดฟันชักลากไม้ผิด พ.ร.บ.รักษาป่าและกฎข้อบังคับวางระเบียบวิธีจัดการรักษาป่า พ.ศ.2456 ข้อ 16 นั้น ถ้าโจทก์มิได้กล่าวในฟ้องว่าได้มีการออกประกาศโฆษณาว่าได้ใช้กฎข้อบังคับที่โจทก์อ้างนี้ในเขตต์ที่เกิดเหตุให้ราษฎรในท้องที่นั้นทราบล่วงหน้าเสียก่อน 3 เดือนตามกฎข้อ 2 และในท้องสำนวนก็ไม่ได้ความดั่งนี้ด้วยแล้ว ก็ลงโทษจำเลยมิได้เพราะผลใช้บังคับตามกฎนั้นยังไม่มี

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 837/2483

การค้นพบของกลางที่บ้านจำเลย แม้มิได้ทำบันทึกการค้น แต่พยานบุคคลยืนยันได้ ศาลลงโทษได้

เจ้าพนักงานไปค้นและได้ของกลางจากบ้านจำเลยโดยมิได้ทำบันทึกรายละเอียดแห่งการค้นและส่งของที่ค้นได้นั้นถ้าพะยานบุคคลของโจทก์ฟังได้ว่าค้นของกลางได้จากบ้านจำเลยแล้วศาลก็พิพากษาลงโทษจำเลยได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 822/2483

อำนาจศาลในการลงโทษปรับและจำคุกในความผิดตาม พรบ.ฝิ่น และบทบัญญัติทั่วไปในกฎหมายอาญา

ความผิดฐานพาฝิ่นเข้ามาในราชอาณาจักรซึ่งตาม พรบ ฝิ่นบัญญัติโทษไว้ทั้งจำและปรับนั้น ศาลลงโทษจำคุกสถานเดียวได้ตาม+ลักษณอาญามาตรา 23

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 702/2483

การลงโทษคดีเบิกความเท็จ: ฟ้องชัด-รับสารภาพเพียงพอ แม้ศาลสงสัยข้อสำคัญก็ไม่ต้องสืบเพิ่ม

คดีซึ่งมีอัตราโทษจำคุกอย่างสูงไม่ถึงสิบปี เมื่อฟ้องโจทก์ระบุความผิดไว้ชัดแจ้ง และจำเลยให้การรับสารภาพตามฟ้อง ศาลก็พิพากษาลงโทษจำเลยได้คดีเบิกความเท็จ ถ้าศาลสงสัยว่าคำเบิกความในคดีก่อนจะมิใช่ข้อสำคัญก็อาจเรียกสำนวนมาดูในฐานเป็นพะยานของศาลได้ตาม ประมวลวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 228

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 70/2483

การลงโทษฐานมีน้ำตาลเมา แม้ฟ้องว่า 'ทำ' น้ำตาลเมา ศาลลงโทษฐาน 'มี' ได้หากท้ายฟ้องระบุ

ฟ้องโจทก์ กล่าวว่า จำเลยทำน้ำตาลเมามีแรงแอลกอล์สามารถดื่มกินได้เช่นเดียวกับสุราไว้ในความครอบครอง โดยรู้สึกว่าเป็นของผิดกฎหมายและท้ายฟ้องระบุบทขอให้ลงโทษฐานมีด้วยนั้น ศาลลงโทษจำเลยฐานมีน้ำตาลเมาได้ในกรณีที่จับของกลางในเวลาจับตัวผู้กระทำผิดและไม่ได้อ้างของกลางมาเป็นพะยานวัตถุนั้น ไม่อยู่ในบังคับ แห่งมาตรา 101,102,103 และ 242

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 672/2483

การลงโทษจำเลยในฐานะผู้สมรู้สนับสนุนการกระทำผิด แม้โจทก์มิได้อ้างบทมาตราโดยตรง

+ฟ้อง โจทก์ได้กล่าว+การกระทำของจำเลย+ได้ช่วยอุปการะแก่การกระทำผิดอันหมายถึงความ+ผู้สมรู้ ทั้งได้อ้างบทกฎหมายเรื่องตัวการผู้กระทำผิดไว้ในฟ้องแล้ว แม้โจทก์จะมิได้อ้างมาตรา 65 + ศาลก็ลงโทษจำเลย+ได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 631/2483

การบุกรุก: การบรรยายฟ้องและการรับสารภาพเพียงพอต่อการลงโทษ

คดีโจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษฐานบุกรุกตามมาตรา 329 นั้น โจทก์มิได้กล่าวว่าจำเลย "มิได้มีอำนาจที่จะทำได้โดยชอบด้วยกฎหมาย" แต่โจทก์กล่าวว่า จำเลยบังอาจขึ้นบนเรือนของผู้เสียหายซึ่งผู้ดูแลได้ห้ามและขับไล่ให้จำเลยออกไปจำเลยไม่ออกไปดังนี้ เป็นการบรรยายฟ้องที่จะลงโทษฐานบุกรุกตามมาตราได้แล้ว

คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags ลงโทษ

คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ลงโทษ