คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ดุลยพินิจ

ข้อความตอนท้ายแห่งกฎหมายลักษณอาญา ม. 59 ได้อำนาจศาลอย่างกว้าง ๆ ที่จะใช้ดุลยพินิจยกเหตุปราณีขอโทษให้จำเลยตามแต่พฤตติการณ์อันควรแก่กรณีเป็นเรื่อง ๆ ไป อ้างฎีกาที่ 929/2476 ที่ 730/2482

ผู้ได้จัดการโรงพิมพ์และเป็นผู้ได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานให้เป็นผู้พิมพ์โฆษณานั้น เมื่อพิมพ์หนังสือของผู้อื่นและใส่ชื่อผู้อื่นเป็นผู้พิมพ์โฆษณานั้นเป็นผิดกฎหมายอาญามาตรา 235 พรบ การพิมพ์มาตรา 15, 35, จะอ้างว่าเจ้าของโรงพิมพ์โดยคิดว่าความขอบธรรมที่จะทำได้มาเป็นข้อแก้ตัวไม่ได้ คดีที่ จำเลยไม่ได้ขอสืบพะยานเพื่อการใช้ดุลยพินิจกำหนดโทษ และคดีพอใช้ดุลยพินิจกำหนดโทษได้ แล้ว ศาลอุทธรณ์ไม่ควรให้สืบพะยานเพื่อการใช้ดุลยพินิจกำหนดโทษ

ศาลได้พิพากษาลงโทษจำเลยไปแล้วสำนวนหนึ่งภายหลังได้พิพากษาให้ลงโทษจำเลยอีกสำนวนหนึ่ง โดยให้นับโทษแต่วันต้องขังในคดีหลังเช่นนี้ ไม่เป็นการผิดมาตรา 32

เป็นเรื่องที่จะถือว่าเป็นผู้มีสันดานเป็นผู้ผู้ร้ายนั้นไม่มีกำหนดอายุความผู้ที่เคยถูกส่งตัวไปอยู่ต่างจังหวัดแล้วมาต้องโทษฐานทำร้ายร่างกาย ศาลต้องส่งตัวไปกักกัน
กฎหมายไม่เปิดช่องให้ศาลใช้ดุลยพินิจได้เช่นเดียวกับในมาตรา 8

ข้อเท็จจริงหรือข้อกฎหมายแก้น้อยหรือแก้มากฎีกาว่าจำเลยรับสารภาพชั้นสอบสวนและเข้าหาเจ้าพนักงานเอง ศาลอุทธรณ์ไม่ลดโทษให้ตามกฎหมายอาญาม. 59 เป็นการไม่ชอบนั้น เป็นฎีกาข้อดุลยพินิจคัดค้านคำวินิจฉัยข้อเท็จจริง.
ศาลชั้นต้นลงโทษตามกฎหมายอาญา ม.299 จำคุก 3 ปี ลดฐานรับสารภาพชั้นสอบสวนให้กึ่งหนึ่งคงเหลือ 1 ปี 6 เดือนศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ไม่ลดโทษฐานปราณีให้จำเลย คงพิพากษาให้จำคุกจำเลย 3 ปีดังนี้เป็นการแก้น้อย ฎีกาในข้อเท็จจริงไม่ได้.

เหตุอันควรปราณีตามกฎหมาย อาญา ม.59 นั้น บัญญัติไว้กว้าง ๆ ให้อำนาจศาลที่จะใช้ดุลยพินิจยกขึ้นเป็นเหตุ+โทษจำเลยได้แล้วแต่พฤตติการณ์เป็นเรื่อง ๆ ไป
อ้างฎีกาที่ 929/2476

จำเลยอยู่ในระหว่าง+รอการลงอาญา+อาญาจำคุกตามมาตรา 40 ได้,
+ให้ลงอาญาที่รอไว้แก่+นั้นจะต้องได้ความว่า+ต้องโทษครั้งหลังถึงจำคุก++
+มาตรา 40 ขึ้นพิจารณา+มีอำนาจใช้ดุลยพินิจ+ลำพังโดยมิต้องมีการ+มาก่อนได้.

จำเลยเคยต้องโทษฐานมีฝิ่นมาแล้ว มาต้องโทษฐานมีฝิ่นซึ่ง พ.ร.บ.ฝิ่นให้จำคุกเป็นฐานไม่เข็ดหลาบด้วยนั้นศาลก็ยกเอากฎหมายอาญา มาตรา 40 มายกโทษจำเลยได้, พฤตติการณ์ที่ไม่ควรยกโทษจำคุกให้ตามมาตรา 40

การจะริบทรัพย์ของกลางหรือไม่นั้นเป็นดุลยพินิจของศาลซึ่งเป็นปัญหาข้อเท็จจริงอ้างฎีกาที่ 810/2468
ศาลชั้นต้นปรับจำเลย10บาทริบปืนของกลางศาลอุทธรณ์แก้ไม่ให้ริบปืนของกลางดังนี้ฎีกาในข้อเท็จจริงต้องห้ามตาม ม.220

ศาลชั้นต้นลงโทษตามมาตรา 225-227 จำคุก 2 ปี ศาลอุทธรณ์แก้บทให้ลงโทษตามมาตรา 224-227 เป็นแก้ไขเล็กน้อย
การที่ศาลจะอนุญาตให้แก้เดือนในฟ้องหรือไม่อยู่ในดุลยพินิจของศาลอันเป็นข้อเท็จจริง เอกใบคูปองยางไปใช้โดยรู้ว่าปลอมเป็นผิดตามมาตรา 224-227