คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags: ความรับผิดทางอาญา

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 706/2490

ความรับผิดทางอาญาฐานปล้นและทำให้ถึงแก่ความตาย แม้การรักษาจะไม่ดี

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยปล้นทำให้เขาตาย เมื่อไม่ปรากฏว่าบาดแผลที่ถูกทำร้ายนั้นได้หายแล้ว หรือตายเพราะเหตุอื่น ถึงแม้การรักษาจะไม่ดีและรักษานานสักเท่าใด จำเลยก็ต้องมีความผิดตาม มาตรา 301 ตอน 4

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 68/2490

ความรับผิดทางอาญาจากการทำร้ายร่างกายจนถึงแก่ความตายจากเชื้อโรคในบาดแผล

ผู้ถูกทำร้ายตายเพราะมีเชื้อโรคที่บาดแผลที่ถูกทำร้าย และไม่ปรากฏว่าเกิดจากความผิดของผู้ถูกทำร้ายหรือของผู้อื่นนั้น ผู้ทำร้ายต้องรับผิดฐานฆ่าคนตายโดยไม่เจตนา

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 265/2489

การวินิจฉัยความรับผิดทางอาญาต้องพิจารณาคำให้การจำเลยทั้งหมด ไม่เลือกเฉพาะบางส่วน

คำให้การจำเลยที่ถือว่าจำเลยไม่ได้ให้การรับสารภาพว่าได้กระทำผิดตามฟ้อง
การพิจารณาคำให้การจำเลยว่า จำเลยรับผิดตามฟ้องหรือไม่นั้น จะพิจารณาเฉพาะคำให้การจำเลยบางตอนมาวินิจฉัยไม่ชอบ

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 848/2486

ขอบเขตความรับผิดทางอาญาตาม พ.ร.บ.ฝิ่น: ผู้รับใบอนุญาต vs. ผู้จัดการร้าน และการรับสารภาพเฉพาะเจาะจง

ตาม พ.ร.บ.ฝิ่น 2472 มาตรา 22,58 มุ่งเอาผิดเฉพาะแต่ผู้รับใบอนุญาตตั้งร้านฝิ่น หาได้หมายถึงผู้จัดการร้านฝิ่นด้วยไม่ ผู้ฝ่าฝืนตาม มาตรา 14 พ.ร.บ.ฝิ่น 2472 นั้นย่อมหมายเฉพาะผู้สูบฝิ่นเท่านั้น ฟ้องว่ามีฝิ่นและมูลฝิ่น จำเลยให้การรับโดยระบุถึงฝิ่นอย่างเดียวดังนี้ จะถือว่าจำเลยรับถึงมูลฝิ่นด้วยไม่ได้ ประชุมใหญ่ครั้งที่ 16/2486

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 405/2486 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

ฟ้องอาญาหมิ่นประมาทด้วยการแจ้งเท็จและเบิกความเท็จ: จำเลยต้องทราบข้อเท็จจริงที่แจ้ง/เบิกความ

ไนคดีหาว่าร้องเรียนเท็ดและเบิกความเท็ดนั้น ไนฟ้องต้องระบุมาด้วยว่าความจิงเปนหย่างไร มิฉนั้นเปนฟ้องเคลือบคลุม.

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 376/2486 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

การริบของกลางในคดีการพนันจากคำรับสารภาพ

โจทฟ้องอ้างมาตรา 10 พ.ร.บ.การพนันซึ่งมีคำขอไห้ริบของกลาง เมื่อคดีฟังได้ว่าจำเลยไห้การรับสารภาพตามฟ้องทุกประการ เช่นนี้ของกลางอันเปนของที่ไช้ไนการเล่นจึงต้องริบตาม ม.10 ที่โจทอ้าง

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 600/2485 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

หน้าที่ปกครองรักษาเงินชั่วคราวของเจ้าหน้าที่เรือนจำและการยักยอกทรัพย์

จำเลยมีหน้าที่รับเงินจากนักโทษเพื่อส่งแก่ผู้บังคับบัญชาโดยข้อบังคับเรือนจำห้ามมิให้นักโทษเก็บเงินเอง ระหว่างจำเลยรับเงินมาได้ชื่อว่ามีหน้าที่ปกครองรักษาเงินนั้นเมื่อยักยอกเสียเป็นผิดตาม ม.131 ไม่ใช่ 319่

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 506/2485 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

การลักทรัพย์เรือบรรทุกข้าวและการรับของโจร: การแบ่งแยกความรับผิดชอบทางอาญา

พฤติการณ์ที่เป็นรับของโจรไม่ใช่ลักทรัพย์ พวกเจ้าทรัพย์บันทุกข้าวลงเรือโป๊ะและปิดปากระวางเองแต่มิได้กับเรือถึงกลางทะเลพวกเรือโป๊ะขนข้าวขึ้นจากปากระวาง ถ่ายลงเรือฉลอมมารับซื้อ พวกเรือโป๊ะผิดฐานลักทรัพย์ไม่ใช่ยักยอก และเป็นการลักทรัพย์สำเร็จแต่เมื่อขนข้าวขึ้นพักไว้ที่ปากเรือแล้วส่วนพวกเรือฉลอมมีความผิดฐานรับของโจร

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 195/2485

ความรับผิดทางอาญา: เงินยักยอกของสุขศาลา คณะกรรมการอำเภอเป็นผู้เสียหาย

เงินที่นายอำเภอมอบให้จำเลยเป็นเงินของสุขศาลาซึ่งอยู่ในความควบคุมของคณะกรรมการอำเภอ จึงถือว่าคณะกรรมการอำเภอเป็นผู้เสียหายในเงินที่จำเลยรับมอบและยักยอกนั้น

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 49/2483

การกระทำทำให้เสียทรัพย์ แม้ที่ดินเป็นของผู้อื่น และการบุกรุกโดยสุจริต

ไล่กระบือเข้าไปเหยียบย่ำต้นข้าวซึ่ง โจทก์ได้ปักดำไว้ในที่พิพาทนั้นย่อมมีผิดฐานทำให้เสียทรัพย์โดยไม่ต้องพิจารณาว่าที่พิพาทเป็นกรรมสิทธิ์ของผู้ใด จำเลยเข้าไปในที่วิวาทโดยเชื่อว่าเป็นกรรมสิทธิ์ของตนโดยสุจริตนั้น ไม่เป็นผิดฐานบุกรุก

คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags ความรับผิดทางอาญา