คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ดุลยพินิจ

เมื่อสืบพะยานอัยยการโจทก์หมดแล้ว เจ้าทรัพย์ร้องขอเข้าเป็นโจทก์ร่วมและในวันนัดสืบพะยานจำเลยเจ้าทรัพย์ขอสืบพะยานอีก แต่ไม่ได้นำมาในกรณีเช่นนี้ศาลใช้ดุลยพินิจไม่ให้สืบพะยานได้ไม่ผิดกฎหมาย

ไม้ถ่อซึ่งจำเลยใช้ตีเป็นเพื่อลักเอกไปนั้น ไม่ใช่สาตราวุธตาม ม.6 ข้อ 15 สมควรลดโทษตาม ม.59 หรือไม่นั้นอยู่ในดุลยพินิจของศาล ไม่ใช่ปัญหากฎหมาย.

โจทย์ฟ้องว่าจำเลยมีสันดานเป็นผู้ร้ายขอให้ส่งตัวไปกักัน เมื่อทางพิจารณาไม่ได้ความว่าจำเลยมีสันดานเป็นผู้ร้ายขอให้ส่งตัวไปกักกัน เมื่อทางพิจารณาไม่ได้ความว่าจำเลยมีสันดานเป็นผู้ร้ายก็ไม่ควรลงโทษกักกันแก่จำเลยจำเลยมีสันดานเป็นผู้ร้ายหรือไม่เป็นดุลยพินิจของศาล ประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.118 ศาลเดิมลงโทษจำเลยตาม ม.254 และส่งไปกักกัน 3 ปี ศาลอุทธรณ์แก้ว่าไม่ควรส่งไปกักกันดังนี้ ฏีกาในข้อเท็จจริงในเรื่องกักกันได้ (หมายเหตุ ครั้งก่อนจำเลยต้องโทษฐานชิงทรัพย์ตามกฏหมายอาญา ม.298 ครั้งที่ 2 ฐานลักทรัพย์ตาม ม.288)

โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยหมิ่นประมาทโจทก์โดยกล่าวข้อ+ในอุทธรณ์คดีเรื่องก่อน+จำเลย ศาลตรวจ+แล้วเรียกสำเนา+อุทธรณ์คดีก่อนมาดูแล้วสั่ง+ฟ้องทีเดียวได้ +ที่ว่าข้อความในฟ้องอุทธรณ์เป็นข้อความอยู่นอก+ในประเด็นเป็นปัญหาข้อเท็จจริง +จะฟังข้อเท็จจริงโดยตรวจหลักฐานแต่เพียงชั้นเดียวหรือหลายชั้นก็ย่อมอยู่ดุลยพินิจของศาลจะเห็นสมควร

ศาลชั้นต้นปรับจำเลย161 บาท และริบแร่ของกลาง ศาลอุทธรณ์แก้ว่าให้คืนแร่ของกลางให้จำเลยไป นอกนั้นพิพากษายืนดังนี้เป็นแก้น้อยโจทก์ฎีกาในข้อเท็จจริงมิได้ ควรริบแร่ของกลางหรือไม่เป็นข้อดุลยพินิจซึ่งนับเนื่องเข้าเป็นปัญหาข้อเท็จจริง แก้น้อย

การจะขออนุญาตให้โจทก์แก้ฟ้องหรือไม่นั้น เป็นดุลยพินิจของศาลซึ่งเป็นปัญหาในข้อเท็จจริง
โจทก์ขอแก้ฟ้องศาลชั้นต้นไม่อนุญาตแล้วพิพากษายกฟ้อง ศาลอุทธรณ์คงพิพากษายืนตามดังนี้โจทก์จะฎีกาในปัญหาข้อนี้มิได้ต้องห้ามตามประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.219

พลเรือนที่สังกัดในกระทรวงกลาโหมละเลยขัดขืนไม่กระทำตามคำสั่งของผู้บังคับบัญชาต้องมีความผิดเช่นเดียวกับทหาร จำเลยซึ่งเป็นเจ้าพนักงานการเงินรับเงินมาโดยตำแหน่งหน้าที่แล้วเก็บไว้เสียเอง แม้จะปรากฎว่ากรมที่จำเลยสังกัดอยู่นั้นไม่มีที่เก็บเงินแต่ก็เคยฝากเก็บไว้ณที่เก็บเงินของกรมอื่นดังนี้ เรียกได้ว่าจำเลยกระทำผิดข้อบังคับว่าด้วยการเงิน ประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.186,227 ศาลไม่จำต้องยกคำพะยานในสำนวนขึ้นกล่าวทุกปากคำพะยานปากใดที่ศาลไม่ได้ยกขึ้นนั้นไม่ได้หมายความว่าศาลไม่ได้ตรวจพิจารณาถึงเมื่อศาลไม่เห็นจำเป็นกล่าวเจาะจงถึงโดยฉะเพาะก็ไม่กล่าวถึงโดยฉะเพาะได้ทั้งนี้เป็นข้อดุลยพินิจของศาล

ถึงแม้ว่าจำเลยจะเคยต้องคำพิพากษาให้ลงโทษในความผิดซึ่งเป็นเหตุร้ายมากกว่า 2 ครั้งแล้วก็ตาม ศาลก็มีอำนาจใช้ดุลยพินิจไม่ลงโทษกักกันแก่จำเลยก็ได้

การที่จะเรียกภาษีเพิ่มขึ้นตามความใน ม. 14 ในฐานที่ ไม่ยื่นแบบรายการภาษีนั้นไม่เป็นบทบังคับตายตัว หากแต่อยู่ในดุลยพินิจของศาลหรือเจ้าพนักงานแล้วแต่เหตุการณ์เป็นเรื่อง ๆ ไป การอุทธรณ์คำชี้ขาดของข้าหลวงประจำจังหวัดต้องทำโดยยื่นฟ้องต่อศาลภายในกำหนด 30 วัน นับแต่วันที่ ได้รับแจ้งคำชี้ขาดข้าหลวงประจำจังหวัดทำคำสั่งในคำร้องอุทธรณ์คพสั่งของผู้เสียภาษีแล้วเรียกผู้เสียภาษีไปฟังและเซ้นทราบคำสั่ง วันหลังจึงมีหนังสือแจ้งคำสั่งมายังผู้เสียภาษีอีทีหนึ่งดังนี้ต้องถือว่าผู้เสียภาษีทราบคำสั่งโดยชอบในวันหลัง ประมวลวิธีพิจารณาแพ่ง ม. 224

ดุลยพินิจกำหนดโทษ