คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
พิสูจน์ความผิด

กล่าวในฟ้องว่าจำเลยทำและมีไว้ในครอบครองซึ่งน้ำสุราสาโทอันเป็นของสามารถดื่มกินได้เช่นเดียวกับน้ำสุรา จำเลยรับว่าของกลางเป็นสาโทที่ทำขึ้นไม่ชอบด้วยกฎหมายดังนี้เป็นเข้าใจว่าจำเลยรับว่าของกลางเป็นสุราตามโจทก์ฟ้อง

จำเลยปฏิเสธชั้นศาลแต่ในชั้นสอบสวนจำเลยรับสารภาพและได้นำเจ้าพนักงานไปที่เกิดเหตุ การนำชี้นี้ก็ถือว่าเป็นแต่ส่วนหนึ่งของคำรับสารภาพชั้นสอบสวน ไม่ใช่หลักฐานประกอบตามความประสงค์ของมาตรา 176 ประมวลวิธีพิจารณาอาญา และพะยานหลักฐานประกอบตามมาตรา 176 นี้จะต้องไม่ใช่เป็นส่วนหนึ่งของคำรับสารภาพนั้นเอง
อ้างฎีกาที่ 337/2482

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยหลายคน+และดื่มน้ำเครื่องหมักแช่ซึ่งมีแรงแอลกอฮอลดื่มกินได้อย่างสุรา จำเลยบางคนรับสารภาพ บางคนปฎิเสธ แต่โจทก์มิได้นำสืบ+น้ำเครื่องหมักของกลาง+แรงแอลกอฮอลดื่มกินได้อย่างสุราหรือไม่ดังนี้ ถึงแม้ศาลจะลงโทษจำเลยรับสารภาพได้ก็ตาม แต่จะลงโทษจำเลยที่ปฏิเสธได้

ฟ้องว่าจำเลยรับของโจรตามกฎหมายอาญามาตรา 321 โจทก์มีหน้าที่ต้องนำสืบว่าจำเลยได้รับไว้โดยรู้ว่าเป็นของร้าย
โจทก์บรรยายฟ้องว่ากระบือที่ถูกคนร้ายลักไปนั้นมาจับได้จากจำเลยโดยจำเลยรับไว้โดยรู้ว่าเป็นของร้าย มิได้บรรยายว่ากระบือนั้นไม่มีตั๋วพิมพ์รูปพรรณและจำเลยแสดงความบริสุทธิไม่ได้ ด้วยดังนี้ แม้โจทก์จะอ้าง พ.ร.บ.สัตว์พาหนะมาตรา 20 มาในคำขอท้ายฟ้องด้วย ก็ยกมาตรา 20 ใน พ.ร.บ.นี้มาปรับแก่คดีไม่ได้(คือจำเลย++สืบก่อน) เจ้าพนักงานสอบสวนถามคำให้การจำเลยโดยไม่ได้เตือนจำเลยตามประมวลวิธีพิจารณาอาญามาตรา 134 คำให้การชั้นสอบสวนนั้นฟังเป็นพะยานหลักฐานใช้ยันจำเลยไม่ได้

สืบจำเลยนอนอยู่ใน+กันสองต่อสอง+ทำร้ายผู้ตายถึงตาย+โจทก์จะนำสืบข้อ+หรือข้อที่จำเลยรับใช้+คนอื่นไม่ได้ก็ดีก็ยังลง+เลยได้

+อาญาที่มีอัตราโทษอย่าง+ตั้งแต่ 10 ปีขึ้นไป แม้จำเลยให้การรับสารภาพ+โจทก์ไม่นำพะยานมาสืบให้ศาลเห็นว่ากระทำผิดแล้วศาลพิพากษายกฟ้อง

คดีอาญาที่ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาให้ยกฟ้องโจทก์เสียโดยอาศัยข้อเท็จจริงโจทก์ฎีกาได้แต่ข้อกฎหมายพะยานศาลจะฟังคำให้การของจำเลยผู้หนึ่งมาใช้ยันจำเลยด้วยกันเองมิได้

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยเล่นไพ่+เกอร์ ทางพิจารณาได้ความเพียงว่าจำเลยเล่นก็ลงโทษได้ โจทก์ฟ้องว่าจำเลยทำผิด++กลางวัน พิจารณาได้ความว่าจำเลยทำผิดและถูกจับในเวลาจวนสว่างเช่นนี้โทษจำเลยได้

โจทก์ฟ้องแยกกันเป็น 2 สำนวน สำนวนหนึ่งว่าจำเลยสมคบกับพวกอีก 2 คนปล้นทรัพย์อีกสำนวนหนึ่งว่าจำเลยในสำนวนที่ 2 สมคบกับสำนวนแรกและพวกอีกคนหนึ่งปล้นทรัพย์รายเดียวกันทางพิจารณาปรากฎว่าจำเลยในสำนวนแรกทำผิดจริง แต่จำเลยในสำนวนหลังมิได้ทำผิดเช่นนี้ ลงโทษจำเลยในสำนวนแรกได้คดีไม่เข้า ม.192 ฎีกาอุทธรณ์ ฎีกาที่ระบุข้อเท็จจริงแต่เพียงย่อ ๆ ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยขุดเอาที่ดินในที่กองโจทก์ไป จำเลยให้การต่อสู้ว่าที่ ๆ จำเลยขุดนั้นเป็นที่สาธารณดังนี้ โจทก์มีหน้าที่นำสืบให้สมตามฟ้องมิฉะนั้นจะลงโทษจำเลยไม่ได้ ประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.238 หลักวินิจฉัย