คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ไถ่ถอน

โจทก์ฟ้องว่า โจทก์จำเลยทำสัญญายอมให้โจทก์ไถ่การขายฝากต่อไปอีก 30 วัน แต่โจทก์ไม่นำสืบว่าจำเลยไม่ยอมให้ไถ่ภายในกำหนดเวลาที่ขยายออกไป โจทก์ก็ไม่มีทางชนะคดี.

ผู้ขายได้ขายที่ติดจำนองแก่ผู้ซื้อ ผู้รับจำนองฟ้องบังคับจำนองและผู้ขายไถ่ถอนจำนองแล้ว ดังนี้เมื่อไม่มีข้อตกลงไว้เป็นอย่างอื่นสัญญาซื้อขายนั้นไม่เลิกกัน
ขายที่ดินบางส่วนซึ่งติดการจำนองผู้ซื้อฟ้องขอให้บังคับผู้ขายแบ่งแยกโอนให้ตนได้ไม่กระทบกระเทือนถึงสิทธิ-จำนอง
ขายที่ดินเฉพาะบางส่วนให้แก่หลายคน แม้จะไม่พอแบ่งแยกให้แก่ผู้ซื้อทุกๆคนก็ตาม ถ้ายังไม่มีการแบ่งแยกที่ดินไป ผู้ซื้อหนึ่งคนหนึ่งก็มาฟ้องขอให้แบ่งแยกโอนขายให้ตนได้.
ที่ดินหลายเจ้าของเมื่อเจ้าของคนหนึ่ง ๆ รับโอนมาโดยทราบถึงนิติกรรมการซื้อขายก่อนแล้ว ศาลก็บังคับให้ปฏิบัติตามสัญญาซื้อได้ ไม่ขัดกับประมวลแพ่งฯ ม.1361 วรรค 2

ผู้ขายได้ขายที่ติดจำนองแก่ผู้ซื้อ ผู้รับจำนองฟ้องบังคับจำนองและผู้ขายไถ่ถอนจำนองแล้ว ดังนี้ เมื่อไม่มีข้อตกลงไว้เป็นอย่างอื่น สัญญาซื้อขายนั้นไม่เลิกกัน
ขายที่ดินบางส่วนซึ่งติดการจำนองผู้ซื้อฟ้องขอให้บังคับผู้ขายแบ่งแยกโอนให้ตนได้ไม่กระทบกระเทือนถึงสิทธิจำนอง
ขายที่ดินเฉพาะบางส่วนให้แก่หลายคน แม้จะไม่พอแบ่งแยกให้แก่ผู้ซื้อทุกๆ คนก็ตาม ถ้ายังไม่มีการแบ่งแยกที่ดินไป ผู้ซื้อคนหนึ่งก็มาฟ้องขอให้แบ่งแยกโอนขายให้ตนได้
ที่ดินหลายเจ้าของเมื่อเจ้าของคนหนึ่ง ๆ รับโอนมาโดยทราบถึงนิติกรรมการซื้อขายก่อนแล้ว ศาลก็บังคับให้ปฏิบัติตามสัญญาซื้อได้ ไม่ขัดกับประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาตรา 1361 วรรคสอง

ให้ที่ดินผู้อื่นไปให้เจ้าหนี้ทำกินต่างดอกเบี้ยเงินกู้ ผู้กู้ไปสัญญาด้วยว่าถ้าไม่ไถ่ใน 5 ปียอมให้หลุดเป็นสิทธิ เมื่อครบ 10 ปีนับแต่วันสัญญาไถ่ถอนแล้วไม่ไถ่ฝ่ายเจ้าของได้ขอที่ดินคืนภายใน 10 ปี ดังนี้ เมื่อเจ้าของที่กับเจ้าหนี้โต้แย้งกรรมสิทธิ์กัน ก็ต้องฟังข้อเท็จจริงต่อไป

ขายฝากที่ดินไว้แล้วภายหลังมี พระราชบัญญัติเวนคืนอสังหาริมทรัพย์ ผู้ขายฝากก็ขอไถ่ถอนได้

ทำสัญญาขายฝากที่ดินก่อนใช้ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ จะสืบว่าเป็นการจำนำไม่ได้ ต้องห้ามตามมาตรา 94 แห่งประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งโดยอาศัยมาตรา 3 แห่งพระราชบัญญัติให้ใช้ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 3 ฟ้องขอให้ไถ่ถอนที่ดินที่ขายฝาก คดีโจทก์ย่อมไม่มีประเด็นในเรื่องปกครองปรปักษ์ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาตรา 1382 ฟ้องขอไถ่ที่ดินที่ขายฝากถือว่าเป็นคดีไม่มีทุนทรัพย์ อ้างฎีกาที่ 483/2480

ขายที่ดินต่อกันแล้วมีข้อตกลงไว้ท้ายสัญญานั้นว่าถ้าผู้ขายต้องการซื้อคืนผู้ซื้อยอมขายไห้ดังนี้ ถือว่าเปนเรื่องขายฝาก
การขายฝากที่ไม่ได้ตกลงว่าจะไถ่ถืนเท่าไรก็ต้องคืนเท่าราคาที่ขายต่อกัน.

ขายฝากที่ดินกันโดยได้จดทะเบียนการขายฝากไว้ที่อำเภอ เมื่อผู้ขายฝากจัดการไถ่ถอนแล้ว แต่ยังมิได้จดทะเบียนการไถ่ถอนนี้อยู่ตราบใด กรรมสิทธิในที่ดินนั้นยังหาตกไปยังผู้ขายฝากไม่ แต่ผู้ขายฝากมีสิทธิที่จะเรียกร้องให้ผู้ซื้อฝากแก้ทะเบียนโอนกรรมสิทธิที่ดินกลับมาเป็นของตนได้ และการครอบครองที่ดินของผู้ขายฝากเช่นนี้เป็นการครอบครองที่ชอบด้วยกฎหมาย ผู้ซื้อฝากจะฟ้องขับไล่มิได้

จำเลยไปไถ่แหวนซึ่งเจ้าของไปจำนำไว้ตามคำขอร้องของเจ้าของแหวน ได้แล้วจึงเอามาเก็บไว้ ภายหลังเกิดคดีเป็นปัญหาว่า จำเลยได้รับเงินค่าไถ่จากเจ้าของแล้วหรือยังเช่นนี้ เป็นคดีแพ่งไม่เป็นข้ออ้างว่าจำเลยได้ยักยอกแหวนนั้น

ขายฝากได้จดทะเบียน ต่อเจ้าพนักงานแต่เวลาไถ่ถอนเจ้าพนักงานจดไว้ในสัญญาว่าได้รับเงินค่าไถ่ถอนแล้วน่าโฉนดก็ได้มีการแก้ทะเบียนแต่เจ้าพนักงานกลับ+ออกเสียเพราะเหตุที่ยังไม่ถูกระเบียบมิใช่เพราะไม่ได้มีการไถ่ถอนกันแล้ว วิธีพิจารณาแพ่ง ป.พ.พ.ม. 193 พ.ร.บ.ฎีกาอุทธรณ์ พ.ศ.2461 ม.9 อายุความซึ่งมิได้ยกขึ้นต่อสู้มาแต่ต้น ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย