คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ลักทรัพย์

ลอบไขกุญแจด้วยลูกกุญแจของจำเลยเองซึ่งบังเอิญไขกันได้กับตู้และหีบเก็บทรัพย์ของเจ้าทรัพย์ แล้วกักเก์บเอาทรัพย์ไปดังนี้ ไม่มีผิดตามกฎหมายอาญา ม.293(4)

จำเลยลักทรัพย์ไปซ่อนไว้แล้วเจ้าทรัพย์ไปเอาคืนจำเลยจึงทำร้ายแลแย่งเอาทรัพย์นั้น ไม่เป็นการทำร้ายเพื่อเอาทรัพย์ (หมายเหตุ เป็นการทำร้ายเพื่อเอาผลประโยชน์อันเกิดจากการลักทรัพย์) ลักไก่เป็นผิดตามมาตรา 288 ไม่ใช่มาตรา 294 (6) ประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.158-192 วรรค 6 โจทก์ฟ้องว่าจำเลยใช้กำลังกายชิงทรัพย์ไป ขอให้ลงโทษฐานชิงทรัพย์ ทางพิจารณาได้ความการลักทรัพย์ขาดตอนแล้ว จำเลยทำร้ายเจ้าทรัพย์ไม่ถึงบาดเจ็บดังนี้ ศาลลงโทษจำเลยตาม ม.+ แล 338 ได้ตามประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.192 วรรค 6 โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานชิงทรัพย์โดยอ้างว่าจำเลยทำร้ายเพื่อจะเอาทรัพย์นั้น ถ้าไม่ได้ความตามฟ้องแล้ว ศาลไม่ต้องพิจารณาถึงการทำร้ายโดยประสงค์ต่อเหตุอื่นต่อไป

โจทก์ฟ้องและบรรยายฟ้องว่าจำเลยกระทำผิดฐานรับของโจร แต่ขอให้ลงโทษฐานลักทรัพย์ แม้ทางพิจารณาจะได้ความว่าจำเลยกระทำผิดฐานลักทรัพย์ ก็ลงโทษจำเลยไม่ได้

ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยฐานชิงทรัพย์ตาม ม.299 จำคุก 3 ปี ศาลอุทธรณ์แก้ว่าจำเลยผิดฐานลักทรัพย์ตามม.293 จำคุก 1 ปีเช่นนี้เป็นแก้มาก ฎีกาในข้อเท็จจริงได้

+ว่าลักทรัพย์พิจารณาความว่ารับของโจรจะลงโทษจำเลยมิได้ โจทก์พรรณาฟ้องว่าจำเลยลักไม้และเจ้าพนักงานจำเลยได้ในขณะเลื่อยไม้ให้ลงโทษตาม ม.293 +นี้ ยังถือไม่ได้ว่าโจทก์ประสงค์ที่จะให้ลงโทษจำเลยฐานรับของโจร

จำเลยไปลักตักจากเขาเมื่อตัดได้แล้วก็เอาผูกไว้เป็นมัด ๆ เตรียมขนเอาไปดังนี้ ต้องมีความผิดฐานลักทรัพย์ ไม่ใช่เป็นเพียงพยายามลักทรัพย์ ม.60 - 293 -292

เล่นพะนันกันโดยเอาทรัพย์อย่างอื่นออกวางตีราคาแทนเงินเพื่อให้เจ้ามือเชื่อถือยอมให้แทง มิใช่นำออกวางเพื่อเป็นสินพะนัน เมื่อแพ้พะนันผู้ชนะรวมเอาทรัพย์นั้นไปโดยทุจริตมีความผิดฐานลักทรัพย์

ฟ้องเคลือบคลุม โจทก์ฟ้องว่าจำเลยกระทำผิดระหว่างกลางคืน วันที่ 23 และ วันที่ 26 ดังนี้ไม่เรียกว่าเป็นฟ้องเคลือบคลุม พยาน คำของพะยานผู้รู้เห็นเป็นใจด้วยในการกระทำผิดนั้นรับฟังประกอบลงโทษจำเลยได้

การที่ศาลฎีกาพิพากษาให้ภาคภัณฑ์จำเลยซึ่งเป็นเด็กตามมาตรา 57 นั้นหาใช่เป็นโทษตามมาตรา 12 ไม่ หากว่าจำเลยผู้นั้นมากระทำผิดอีกภายในกำหนด 5 ปี จะเสียโทษฐานไม่เข็ดหลาบไม่ได้

ของกลางที่จับมาโดยเกี่ยวกับการกระทำผิดนั้น ถ้ายังไม่ปรากฏตัวเจ้าของอันแท้จริง ให้เจ้าพนักงานรักษาไว้ภายใต้บังคับแห่งประมวลแพ่งฯ ม.1327