คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
กรรมสิทธิ

ความผิดฐานมีกระบือโดยแสดงความบริสุทธิไม่ได้นั้นอายุความเริ่มนับแต่วันแรกที่จำเลยมีกระบือไว้
มีกระบือไว้ในครอบครองโดยเปิดเผยเป็นเวลากว่า 5 ปี มาแล้ว แม้จะแสดงความบริสุทธิไม่ได้ก็คงได้กระบือเป็นกรรมสิทธิ
ได้ลูกกระบือมาโดยทางอื่น แล้วจดในบัญชีของตนว่าเป็นกระบือลูกคอกเพื่อจะขอให้เจ้าพนักงานทำตั๋วพิมพ์รูปพรรณให้นั้น ถ้าทำไปโดยสุจริตว่าทำเช่นนั้นได้ ย่อมไม่เป็นความผิด

เมื่อศาลเห็นสมควรจะเรียกอะไรมาเป็นพะยานหลักฐานเพื่อประกอบพิจารณาคดี ก็อยู่ในอำนาจของศาลที่จะกระทำได้ การครอบครองทรัพย์สินโดยอาศัยอำนาจของผู้อื่นแม้จะเป็นเวลานานเท่าใดก็ไม่ได้กรรมสิทธิ
อายุความฟ้องเรียกทรัพย์ที่เช่าคืนมีกำหนด 10 ปี

ครอบครองที่ดินไว้โดยฐานะเป็นเจ้าหนี้นั้น ถือว่าไม่มีเจตนาจะยึดเอาเป็นของตนแม้ครอบครองมานานเท่าไรก็ไม่ได้กรรมสิทธิ

เพียงแต่ยินยอมให้ลงชื่อเป็นเจ้าของในการรังวัดที่ดินถือว่าเพียงแต่แสดงเจตนาจะให้เท่านั้น ยังหาได้กรรมสิทธิไม่ ผู้รับมฤดกต่างตกลงแบ่งที่ดินและครอบครองกันมาเป็นส่วนเป็นสัดต้องแบ่างให้ตามส่วนที่ครอบครองกันมา

ที่ดิน กรรมสิทธิ,ขับไล่

ที่ชายทะเลซึ่งน้ำท่วมถึงทุกวันนั้นแม้ก่อนบรรพ 4 ก็ถือว่าเป็นที่สาธารณสมบัติของแผ่นดิน พ.ร.บ.ออกโฉนดที่ดิน ร.ศ.127 ม.35 เจ้าพนักงานไม่มีอำนาจออกโฉนดซึ่งเป็นที่สาธารณสมบัติของแผ่นดินให้แก่เอกชน ๆ หาได้กรรมสิทธิไม่ในสมัยสมบูรณาญาสิทธิราชเอกชนจะได้กรรมสิทธิในที่สาธารณสมบัติของแผ่นดินได้ก็ต้องได้รับพระราชหัตถเลขาเป็นพิเศษจากพระเจ้าแผ่นดิน
ฟ้องตัดสิน โจทก์ฟ้องอ้างตนว่าเป็นเจ้าของกรรมสิทธิที่ดิน ศาลมีหน้าที่วินิจฉัยในเรื่องกรรมสิทธิอย่างเดียว ไม่ต้องวินิจฉัยถึงเรื่องครอบครองด้วยฟ้องที่กล่าวว่าโจทก์เป็นเจ้าของที่ดินและได้ครอบครองใช้อำนาจเป็นเจ้าของนั้นเป็นฟ้องฐานอ้างกรรมสิทธิไม่ใช่อ้างสิทธิครอบครอง ที่ดินอาศัยชวนกันให้เข้าไปอยู่ในที่ที่มีสภาพปรากฎเป็นที่สาธารณสมบัติของแผ่นดินอยู่แล้วไม่เข้าลักษณอาศัย

โจทก์ฟ้องอ้างว่า เป็นเจ้าของห้องแถว จำเลยบังอาจมาเก็บค่าเช่าห้องแควไปจึงฟ้องเรียกคืน เมื่อทางพิจารณาไม่ปรากฏว่าโจทก์เป็นเจ้าของกรรมสิทธิห้องแถวนั้นศาลต้องยกฟ้อง

ทำสัญญาปราณีประนอม+++ความกันในเรื่องการแบ่งมฤดก ไม่ถือว่าเป็นสัญญาที่ขัดต่อความสงบเรียบร้อยหรือศีลธรรมอันดีของประชาชนผู้รับมฤดกร่วมกันยินยอมให้ฝ่านหนึ่งปกครองที่ดินมฤดกมาฝ่ายเดียวเกินกว่า 10 ปี ฝ่ายที่ปกครองมาย่อมได้เป็นสิทธิ

ขายของให้เขาไปโดยเด็ดขาดแล้ว ภายหลังของนั้นต้องถูกริบตามคำพิพากษาแม้จะยังไม่ได้รับราคาของก็ไม่มีสิทธิยื่น คำร้องขอรับของนั้นคืน สิทธิยึดหน่วงของผู้ขายระงับสิ้นไป เมื่อได้ส่งมอบของนั้นไห้แก่ผู้ซื้อแล้ว

ครอบครองโคของผู้อื่นมาโดยสงบและเปิดเผยเป็นเวลา 5 ปี ย่อมได้กรรมสิทธิ โจทก์ห้องว่าจำเลยลักโคซึ่งเป็นกรรมสิทธิของเจ้าทุกข์ แม้ทางพิจารณาได้ความว่าเจ้าทุกข์มีเพียงสิทธิครอบครองเท่านั้นก็ตาม จะยกฟ้องตาม ม. 192 วรรค 2 มิได้อุทธรณ์ฎีกาในคดีอาญาที่ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันให้ลงโทษจำคุกจำเลย 3 ปี ตาม ม. 294 จำเลยฎีกาได้ฉะเพาะแต่ข้อกฎหมาย