คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ฐานความผิด

ศาลชั้นต้นลงโทษตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 244 จำคุก 2 ปีศาลอุทธรณ์แก้ให้ลงโทษตามมาตรา 244,60 จำคุก 1 ปี 4 เดือน ดังนี้ ถือว่า เป็นการแก้ข้อกำหนดโทษและฐานแห่งความผิด เป็นการแก้มากฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงได้
ของลับของชายคงถูไถอยู่แต่ปากช่องคลอดด้านนอกยังไม่เข้าไปข้างใน เป็นผิดฐานพยายามข่มขืนกระทำชำเรา

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษฐานวิ่งราวทรัพย์ ทางพิจารณาได้ความว่า จำเลยลักทรัพย์ ศาลมีอำนาจลงโทษจำเลยฐานลักทรัพย์ได้

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยฆ่าคนตายโดยเจตนา ศาลล่างทั้งสองฟังข้อเท็จจริงว่า จำเลยฆ่าคนตายโดยประมาท โจทก์จะฎีกาในข้อที่ว่าจำเลยฆ่าคนตายโดยเจตนาอีกไม่ได้ ต้องห้ามตามมาตรา 219 ป.วิ.อาญา
โจทก์กล่าวในฟ้องและมุ่งประสงค์ให้ลงโทษจำเลยฐานฆ่าคนโดยเจตนา แต่ข้อเท็จจริงกลับได้ความว่า จำเลยฆ่าคนโดยประมาท ซึ่งลักษณะความผิดและโทษต่างกันห่างไกลมาก เรียกได้ว่า ข้อเท็จจริงที่ปรากฏในการพิจารณาต่างกับข้อเท็จจริงที่โจทก์กล่าวในฟ้อง และไม่ใช่เรื่องที่โจทก์ประสงค์จะให้ลงโทษ ต้องตามนัยของมาตรา 192 วรรค 2 และ 3 แห่ง ป.วิ.อาญา ลงโทษจำเลยไม่ได้

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษตามมาตรา 249 พิจารณาได้ความว่าจำเลยมีผิดตามมาตรา 251 ลงโทษได้

บาดแผลของผู้เสียหายรักษา 1 เดือนเศษหาย ระหว่างแผลยังไม่หาย เดินไปไหนมาไหนได้ ไม่ถึงกับล้มหมอนนอนเสื่อ แต่ทำงานหนักไม่ได แต่ 20 วันแล้วทำงานหนักได้ 20 วันไถนาได้แต่ไม่ปรกติแท้ ดังนี้ยังฟังไม่ถนัดนักว่า บาดเจ็บนั้นจะถึงไม่สามารจะประกอบการหาเลี้ยงชีพได้โดยปรกติเกิน 20 วัน จึงไม่เป็นบาดเจ็บสาหัสตามมาตรา 256
ศาลชั้นต้นลงโทษตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา 254 ศาลอุทธรณ์ลงโทษตามมาตรา 256 เป็นแก้มาก ฎีกาในข้อเท็จจริงได้

บาดแผลของผู้เสียหายรักษา 1 เดือนเศษหาย ระหว่างแผลยังไม่หายเดินไปไหนมาไหนได้ ไม่ถึงกับล้มหมอนนอนเสื่อแต่ทำงานหนักไม่ได้ แต่ 20 วันแล้วทำงานหนักได้ 20 วันไถนาได้แต่ไม่ปรกติแท้ ดังนี้ ยังฟังไม่ถนัดนักว่า บาดเจ็บนั้นจะถึงไม่สามารถจะประกอบการหาเลี้ยงชีพได้โดยปรกติเกิน 20 วัน จึงไม่เป็นบาดเจ็บสาหัสตามมาตรา 256
ศาลชั้นต้นลงโทษตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 254 ศาลอุทธรณ์ลงโทษตามมาตรา 256 เป็นแก้มาก ฎีกาในข้อเท็จจริงได้

ฟ้องตอนแรกกล่าวว่าจำเลยรับมอบทรัพย์ไปแล้วยักยอกเสีย หรือมิฉะนั้นจำเลยทุจจริตแต่แรกใช้อุบายหลอกลวงให้ส่งทรัพย์โดยเอาความเท็จมากล่าวให้เจ้าทรัพย์ส่งทรัพย์ให้ อ้างบทลงโทษขอให้ลงโทษฐานยักยอกและฉ้อโกงนั้น ไม่เป็นฟ้องเคลือบคลุม เพราะการที่จะทราบว่าจำเลยทุจจริตหรือไม่นั้น เป็นเรื่องในใจของจำเลยและไม่มีทางที่จะถือว่าจำเลยไม่เข้าใจฟ้องหรือหลงข้อต่อสู้

จำเลยที่เป็นราษฎรทำการอุดหนุนแก่จำเลยที่เป็นเจ้าพนักงานตำรวจกระทำความผิดตาม มาตรา 136 นั้นย่อมมีความผิดฐานเป็นผู้สมรู้ด้วยเจ้าพนักงาน ฟ้องที่กล่าวว่าจำเลยเป็นตัวการกระทำผิด แต่ทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยเป็นผิดแต่เพียงฐานสมรู้นั้นศาลลงโทษได้ไม่นอกคำขอ

จำเลยทราบมาก่อนแล้วว่า ผู้ตายซึ่งเป็นพี่เขยจำเลยเป็นชู้กับภริยาจำเลยในวันเกิดเหตุจำเลยใช้มีดโต้ฟันผู้ตายถูกกระดูกคอขาดตายในทันที แล้วจำเลยพูดว่าเสีย 4-5ชั่งไม่เสียใจที่เขาเอาเมีย. พฤติการณ์จึงถือว่าเป็นการกระทำด้วยความพยาบาทแต่ในชั้นพิจารณาไม่ปรากฏว่าจำเลยได้ใช้ความพยายามอย่างใด.การกระทำของจำเลยจึงเป็นเพียงผิดฐานฆ่าคนโดยเจตนาไม่ใช่โดยพยายามด้วยความพยาบาท.

เอาของลับแตะง่ามขาอ่อนเด็กหญิงอายุ 4 ขวบแล้วน้ำอสุจิเคลื่อนเช่นนี้ มีผิดเพียงฐานกระทำอนาจาร ไม่ถึงขั้นพยายามชำเรา ฟ้องว่าพยายามกระทำชำเราอ้างมาตรา 244,60 ได้ความว่ากระทำอนาจาร ลงโทษตามมาตรา 245 ได้