คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ทางสาธารณะ

การติดตั้ง ตาก วางของ ของจำเลยจะเป็นที่เรียบร้อยไม่น่ารังเกียจหรือไม่นั้นเป็นข้อเท็จจริง
จำเลยวางขายของริมถนนในที่ของเอกชน มีลักษณะไม่เรียบร้อย ไม่สะอาด ไม่เป็นระเบียบ มองเห็นจากที่สาธารณะแล้วอยู่ในลักษณะไม่เรียบร้อย น่ารังเกียจ จึงเป็นการตั้ง วาง หรือแขวนสิ่งใดๆ ณ ที่ที่เห็นได้จากที่สาธารณะด้วยวิธีอันไม่บังควร ทำให้เห็นเป็นที่ไม่เรียบร้อย น่ารังเกียจ ตามความในพระราชบัญญัติรักษาความสะอาดและความเป็นระเบียบเรียบร้อยของบ้านเมือง พ.ศ. 2503 มาตรา 9

การติดตั้ง ตาก วางของ ของจำเลยจะเป็นที่เรียบร้อยไม่น่ารังเกียจหรือไม่นั้นเป็นข้อเท็จจริง
จำเลยวางขายของริมถนนในที่ของเอกชน มีลักษณะไม่เรียบร้อยไม่สะอาด ไม่เป็นระเบียบมองเห็นจากที่สาธารณะแล้วอยู่ในลักษณะไม่เรียบร้อยน่ารังเกียจจึงเป็นการตั้ง วางหรือแขวนสิ่งใด ๆ ณ ที่ที่เห็นได้จากที่สาธารณะด้วยวิธีอันไม่บังควร ทำให้เห็นเป็นที่ไม่เรียบร้อยน่ารังเกียจ ตามความในพระราชบัญญัติรักษาความสะอาดและความเป็นระเบียบเรียบร้อยของบ้านเมือง พ.ศ.2503 มาตรา 9

ประชาชนได้ใช้ที่พิพาทเป็นทางเข้าออกเป็นเวลาสิบ ๆ ปี ก่อนที่จำเลยจะรับโอนกรรมสิทธิเป็นเจ้าของ โดยไม่มีการสงวนสิทธิหวงห้ามใด ๆ เลย แม้จะไม่ได้ความว่าผู้ใดอุทิศที่ของตนให้เป็นทางสาธารณะโดยตรงหรือโดยพิธีการ ก็ต้องถือว่าเจ้าของที่ดินเดิมที่เส้นทางนี้ผ่านได้อุทิศที่พิพาทให้เป็นทางสาธารณะโดยปริยายแล้ว จำเลยเพิ่งรับโอนที่พิพาทหลังจากที่เจ้าของเดิมได้อุทิศทางพิพาทไปแล้ว แม้ทางพิพาทจะอยู่ในเขตโฉนดที่ดินของจำเลยก็ตาม จำเลยก็ไม่มีสิทธิที่จะยึดถือเอาเป็นของตนได้
จำเลยเอาที่พิพาทไปทำสัญญาจะซื้อจะขายให้โจทก์สัญญาดังกล่าวจึงเป็นโมฆะ จำเลยต้องคืนเงินค่าที่ดินบางส่วนทีรับไปให้แก่โจทก์ และจะเรียกร้องให้โจทก์ปฏิบัติมาตามสัญญาจะซื้อจะขายซึ่งเป็นโมฆะหาได้ไม่

ประชาชนได้ใช้ที่พิพาทเป็นทางเข้าออกเป็นเวลาสิบ ๆ ปี ก่อนที่จำเลยจะรับโอนกรรมสิทธิ์เป็นเจ้าของ โดยไม่มีการสงวนสิทธิหวงห้ามใด ๆ เลย แม้จะไม่ได้ความว่าผู้ใดอุทิศที่ของตนให้เป็นทางสาธารณะโดยตรงหรือโดยพิธีการ ก็ต้องถือว่าเจ้าของที่ดินเดิมที่เส้นทางนี้ผ่านได้อุทิศที่พิพาทให้เป็นทางสาธารณะโดยปริยายแล้วจำเลยเพิ่งรับโอนที่พิพาทหลังจากที่เจ้าของเดิมได้อุทิศพิพาทไปแล้ว แม้ทางพิพาทจะอยู่ในเขตโฉนดที่ดินของจำเลยก็ตาม จำเลยก็ไม่มีสิทธิที่จะยึดถือเอาเป็นของตนได้
จำเลยเอาที่พิพาทไปทำสัญญาจะซื้อจะขายให้โจทก์สัญญาดังกล่าวจึงเป็นโมฆะจำเลยต้องคืนเงินค่าที่ดินบางส่วนที่รับไปให้แก่โจทก์ และจะเรียกร้องให้โจทก์ปฏิบัติมาตามสัญญาจะซื้อจะขายซึ่งเป็นโมฆะหาได้ไม่

ที่ดินของโจทก์แบ่งแยกจากโฉนดซึ่งมีทางออกสู่ทางสาธารณะได้ ถ้าไม่ออกทางนี้โจทก์ไม่มีทางออก โจทก์มีสิทธิใช้ทางนี้ได้ตาม ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา1350

จำเลยสร้างสิ่งปลูกสร้างต่อจากเรือนจำเลยออกมาปิดกั้นทางเดินทางอันเป็นทางสาธารณะ เป็นเหตุให้โจทก์และราษฎรได้รับความเดือดร้อนใช้ทางเข้าออกไม่ได้ ย่อมเป็นละเมิดและถือได้ว่าโจทก์ได้รับความเสียหายเป็นพิเศษแล้ว จึงมีสิทธิฟ้องให้จำเลยรื้อถอนสิ่งปลูกสร้างเหล่านั้นออกไปได้ และกรณีไม่ต้องด้วยประมาลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1337
ทางสาธารณะประโยชน์ อันเป็นสาธารณะสมบัติของแผ่นดินนั้น แม้จำเลยจะครอบครองมานานเท่าใด ก็หาได้สิทธิครอบครองเหนือที่ดินนั้นไม่

ที่ดินจดคลอง แต่คลองตื้นเขินประชาชนไม่สามารถใช้เป็นทางสัญจรไปมานานแล้ว ทางอื่นออกไม่ได้ จึงใช้ทางจำเป็นผ่านที่ดินที่ล้อมได้

คดีอาญาศาลพิพากษาถึงที่สุดว่าทางพิพาทเป็นทางสาธารณะจำเลยมีความผิดลงโทษตาม ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 385 ข้อเท็จจริงนี้ต้องรับฟังในคดีแพ่งที่จำเลยถูกฟ้องให้รื้อถอนสิ่งปลูกสร้างและทำที่ดินให้คงสภาพทางสาธารณะตามเดิม

การปลูกข้าวลงในทางสาธารณะโดยไม่ได้รับอนุญาตอันชอบด้วยกฎหมายเป็นการปลูกปักในทางสาธารณะ จึงเป็นความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 386
บทบัญญัติในประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 386 แตกต่างกับบทบัญญัติในกฎหมายลักษณะอาญา ร.ศ. 127 มาตรา 336 แตกต่างกับบทบัญญัติในสาธารณะ จึงย่อมมีความหมายถึงการปลูกข้าวลงในทางสาธารณะด้วย

การปลูกข้าวลงในทางสาธารณะโดยไม่ได้รับอนุญาตอันชอบด้วยกฎหมายเป็นการปลูกปักในทางสาธารณะ จึงเป็นความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 386
บทบัญญัติในประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 386 แตกต่างกับบทบัญญัติในกฎหมายลักษณะอาญา ร.ศ.127 มาตรา 336 เพราะใช้คำว่าปลูกปักในทางสาธารณะ จึงย่อมมีความหมายถึงการปลูกข้าวลงในทางสาธารณะด้วย