คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
เด็ก

เมื่อจำเลยมีเจตนาต้องการจะให้ของลับเข้าไปในของลับของด.ญ.อายุ 8 ขวบแต่ไม่สำเร็จเพราะเด็กรู้สึกเจ็บจึงร้องไห้ แล้วยังใช้นิ้วมือล้วงเข้าไปอีกดังนี้ ย่อมมีความผิดฐานพยายามข่มขืนกระทำชำเราด.ญ.และกระทำอนาจารเด็ก

เมื่อจำเลยมีเจตนาต้องการจะให้ของลับเข้าไปในของลับของด.ญ.อายุ 8 ขวบแต่ไม่สำเร็จเพราะเด็กรู้สึกเจ็บจึงร้องไห้ แล้วยังใช้นิ้วมือล้วงเข้าไปอีกดังนี้ ย่อมมีความผิดฐานพยายามข่มขืนกระทำชำเราด.ญ.และกระทำอนาจารเด็ก

จำเลยกระทำชำเราเด็กหญิงอายุ 4 ขวบ จนน้ำอสุจิของจำเลยเปื้อนของลับของเด็กหญิง แต่ของลับของจำเลยไม่ได้เข้าไปในช่องคลอดโดยเข้าไปเพียงแต่ปากช่องคลอด และปรากฎตามใบชัณสูตรบาดแผลของแพทย์ว่าบริเวณรอบปากช่องคลอดมีแผลช้ำถลอกเวลาซับมีเลือดออก เยื่อปิดปากช่องคลอดฉีกขาด ไม่พบเชื้ออสุจิเช่นนี้ถือว่าการกระทำของจำเลยฟังได้ว่าเป็นความผิดฐานพยายามข่มขืนกระทำชำเราแล้วไม่ใช่ฐานกระทำอนาจาร

จำเลยกระทำชำเราเด็กหญิงอายุ 4 ขวบจนน้ำอสุจิของจำเลยเปื้อนของลับของเด็กหญิง แต่ของลับของจำเลยไม่ได้เข้าไปในช่องคลอดโดยเข้าไปเพียงแต่ปากช่องคลอด และปรากฏตามใบชันสูตรบาดแผลของแพทย์ว่าบริเวรรอบปากช่องคลอดมีแผลช้ำถลอกเวลาซับมีเลือดออก เยื่อปิดปากช่องคลอดฉีกขาด ไม่พบเชื้ออสุจิเช่นนี้ถือว่าการกระทำของจำเลยฟังได้ว่าเป็นความผิดฐานพยายามข่มขืนกระทำชำเราแล้วไม่ใช่ฐานกระทำอนาจาร

ศาลฎีกาต้องฟังข้อเท็จจริงตามศาลล่างทั้งสองว่าจำเลยสมคบกันใช้อุบายทุจริตล่อลวงพานางสุมล (อายุ 17 ปี 6 เดือน) ไปเพื่ออนาจารฉนั้นความผิดของจำเลยจึงต้องด้วย ม. 276 เท่านั้น ไม่ผิด ม. 275 ด้วยเพราะมิใช่เป็นเรื่องเกลี้ยกล่อมพาเด็กไปเสียจากบิดามารดาหรือผู้มีอำนาจคุ้มครองโดยเจตนาหากำไรหรือเพื่อการอนาจารถึงเด็กจะเต็มใจไปด้วย
เมื่อผู้ใดมีเจตนาพาผู้เสียหายไปเพื่อการอนาจารก็ย่อมเป็นความผิดสมบูรณ์ตาม ม.276 แล้วไม่จำเป็นถึงต้องถูกชำเราหรือถูกทำอนาจารด้วย

ในคดีข่มขืนกระทำชำเราเด็กนั้น เมื่อเด็กผู้เสียหายพร้อมด้วยบิดาเลี้ยงซึ่งเป็นผู้ปกครองในขณะนั้น ได้มาร้องเรียนต่อเจ้าพนักงานในฐานนะผู้เสียหาย และเจ้าพนักงานได้สอบสวนถ้อยคำไว้ดังนี้ ถือได้ว่าเป็นการร้องทุกข์ต่อเจ้าพนักงาน

ป.ม.แพ่งฯมาตรา 1546 (3) ไม่ได้ห้ามไม่ให้ผู้ใช้อำนาจปกครองไปกู้เงินเขาแทนเด็ก ฉะนั้นเมื่อผู้ใช้อำนาจปกครอง ไปกู้เงินเขาใช้ เพื่อประโยชน์ของเด็กแล้ว เด็กก็ต้องรับผิดต่อผู้ให้กู้./

ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาตรา 1546(3)ไม่ได้ห้ามไม่ให้ผู้ใช้อำนาจปกครองไปกู้เงินเขาแทนเด็ก ฉะนั้นเมื่อผู้ใช้อำนาจปกครองไปกู้เงินเขาใช้ เพื่อประโยชน์ของเด็กแล้ว เด็กก็ต้องรับผิดต่อผู้ให้กู้

ผู้ไร้ความสามารถและบิดามารดา ต้องรับผิดในผลที่เด็กกระทำละเมิด เว้นแต่จะพิสูจน์ได้ว่าตนได้ใช้ความระมัดระวังตามสมควรแก่หน้าที่ดูแลซึ่งทำอยู่นั้น
บิดาเก็บปืนลูกซองไว้บนหลังตู้เซฟ บุตรอายุ 9 ขวบหยิบไม่ถึง ต่อมาปรากฏว่าบุตรเอาปืนนั้นไป บิดาจึงสั่งให้ผู้มีชื่อเอาปืนจากบุตรไปเก็บไว้ พอตอนเย็นบุตรก็มาพูดหลอกว่าบิดาให้มาเอาปืนไปอีก ได้ปืนแล้วไปยิงนก จนทำปืนลั่นถูกเด็กอื่นตาย ดังนี้ วินิจฉัยว่าการที่บิดาสั่งเพียงให้เก็บปืนไว้เฉยๆ มิได้กำชับว่าอย่ามอบให้บุตรเอาไปนั้น ยังเรียกไม่ได้ว่า บิดาได้ใช้ความระมัดระวังตามสมควรแก่หน้าที่ดูแลดังที่กฎหมายบังคับไว้ บิดาจึงต้องร่วมรับผิดในผลของการละเมิดนั้นด้วย

ในคดีก่อน โจทก์ฟ้องเรียกกรรมสิทธิ์ที่ดินจากจำเลยศาลพิพากษายกฟ้อง โจทก์มาฟ้องมารดาจำเลยเป็นคดีอย่างเดียวกันอีกได้ และในคดีหลังนี้แม้จำเลยจะเข้ามาเป็นคู่ความก็เข้ามาในฐานะเป็นผู้ปกครองเด็กผู้เยาว์(คือเป็นจำเลยร่วม) ถือว่ามิใช่คู่ความในคดีเดิม คดีจึงไม่ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา148