คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
เอกสารราชการ

การกระทำที่ถือว่าเป็นความผิดตามผิดตามกฎหมายลักษณะอาญามาตรา 131

ประเด็นมีอยู่ว่าที่วิวาทเป็นที่ว่างเปล่าหรือเป็นที่จำเลยครอบครองอยู่เช่นนี้. การนำสืบไม่มีกฎหมายบัญญัติว่าจะต้องนำพยานเอกสารมาสืบประกอบ. สำเนาหนังสือราชการที่เจ้าหน้าที่รับรองแล้วศาลรับฟังได้เสมอต้นฉบับ.

จำเลยลงลายมือชื่อปลอมในบัญชีจ่ายเงินเดือนของโรงเรียนรัฐบาล.ยังถือไม่ได้ว่าจำเลยปลอมหนังสือสำคัญในราชการ.

เอาดวงตราราชการไปทำหนังสือปลอมโดยตั้งใจนำกลับมาคืน ก็เป็นความผิดฐานลักทรัพย์.
ปลอมใบสั่งให้จ่ายเงินธนา-ณัติสำหรับการส่งเงินธนาณัตินั้นเป็นผิดฐานปลอมหนังสือในราชการ.
เจ้าพนักงานไปทำงานแทนผู้ประจำตำแหน่ง แล้วลักเอาแบบพิมพ์ไปทำหนังสือเกี่ยวกับตำแหน่งนั้น ไม่มีผิดฐานปลอมหนังสือตามมาตรา 229ลหรือ 230.

ไปหลอกลวงว่าทางราชการเรี่ยไรเงิน แล้วออกใบรับเงินในตำแหน่งเสมียนตราและเซ็นชื่ออื่นแม้ไม่ใช่ชื่อของเจ้าพนักงานคนใด ก็เป็นผิดฐานปลอมหนังสือ
ใบรับเงินเรี่ยไรปลอมซึ่งแสดงว่าทางราชการออกให้นั้นเป็นหนังสือราชการ แต่ไม่ใช่หนังสือสำคัญ

โจทก์ยื่นคำร้องขออ้างพะยานเอกสารเพิ่มเติมในชั้น+ แต่เอกสารเหล่านั้นเป็นหนังสือราชการซึ่งใคร ๆ มีโอกาศไปขอตรวจดูได้และชั้นพิจารณาก็มีเหตุที่โจทก์ควรทราบว่าเอกสารเหล่า+มีอยู่+โจทก์หาได้อ้างไม่+ไม่รับฟังพะยานเอกสารในชั้นฎีกา

ศาลชั้นต้นลงโทษตามมาตรา 225-227 จำคุก 2 ปี ศาลอุทธรณ์แก้บทให้ลงโทษตามมาตรา 224-227 เป็นแก้ไขเล็กน้อย
การที่ศาลจะอนุญาตให้แก้เดือนในฟ้องหรือไม่อยู่ในดุลยพินิจของศาลอันเป็นข้อเท็จจริง เอกใบคูปองยางไปใช้โดยรู้ว่าปลอมเป็นผิดตามมาตรา 224-227

แก้รายงานขออนุญาตซื้ออาหารสัตว์ซึ่งเจ้าพนักงานอื่นทำยื่นต่อผู้บังคับบัญชานั้นเป็นผิดฐานปลอมหนังสือราชการตามมาตรา 224 ไม่ใช่ฐานปลอมหนังสือสำคัญในราชการตามมาตรา 225(1) เจ้าพนักงานแก้บัญชีซึ่งอยู่ในหน้าที่ของตนต้องทำให้ผิดจากความจริง เป็นผิดตามมาตรา 230 ให้คนอื่นทำใบสำคัญรับเงินซึ่งเกินจำนวนจริงหรือไม่มีการรับเงินกันเลยแล้วนำใบรับเงินนั้นไปเบิกเงินหลวงไม่เป็นผิดฐานปลอมหนังสือ ปลอมหนังสือเพื่อจะเอาเงินเกินไปใช้ราชการอื่น ก็ไม่พ้นผิดฐานปลอมหนังสือ

หนังสือใบอนุญาตร่อนหาแร่นั้นเป็นหนังสือราชการปลอมใบอนุญาตร่อนหาแร่โดยพิมพ์ลายนิ้วมือปลอมชื่อผู้อื่นที่มีนามในใบอนุญาตดังนี้ รัฐบาลและผู้มีชื่อตามหนังสือนั้นอาจได้รับความเสียหายได้ จำเลยต้องมีผิดฐานปลอมหนังสือ

จำเลยรับราชการเปนลูกจ้างรับค่าจ้างรายวันวันใดไม่มาทำงานก็ไม่ได้ค่าจ้างดังนี้ไม่เรียกว่า+ข้าราชการวิสามัญ+ทำการปลอมหนังสือราชการซึ่งอยู่ในหน้าที่ของ+ก็ไม่มีความผิดฐานเปนเจ้าพนักงานปลอมหนังสือตาม ม.229 คงมีผิดฐานปลอมหนังสือตาม ม.224 +บัญชีแล้วนำไปใช้แสดง+กรรมการที่มาตรวจ+ถือว่าเปนการเสียหายต่อราชการแล้วต้องผิดฐานปลอมหนังสือบังคับบัญชาเพียงแต่สั่งให้จำเลยตรวจดูบัญชี+เห็นว่าผิดก็ให้แก้เสียจำเลยตรวจดูเห็นว่าผิด+แก้ไป เมื่อบัญชีเดิม+ต้องแล้วจำเลยแก้ให้+จำเลยจึงต้องรับผิด+อ้างม. 52 มายกเว้นโทษ+ได้ ประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.218 +อาญาศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันให้ลงโทษจำเลย 2 กะทง กะทงหนึ่งจำคุก 5 ปี อีกกะทงหนึ่งจำคุก 3 ปีดังนี้จำเลยฎีกา+ข้อเท็จจริงมิได้ อ้างฎีกาที่ 364/2476 ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลยตามก.ม.อาญา ม.224 จำคุก 3 ปีลดกึ่งหนึ่งเหลือ 1 ปี 6 เดือน ศาลอุทธรณ์แก้ให้ลงโทษตาม ม.229 จำคุก 5 ปีลดกึ่งหนึ่งเหลือ 2 ปี 6 เดือนดังนี้เป็นแก้มากฎีกาในข้อเท็จจริง+อ้างฎีกาที่ 1684/2479