คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ความเสียหาย

คดีอาญาที่ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันให้ยยกฟ้องโจทก์โดยข้อเท็จจริงโจทก์ฎีกาได้แต่ฉะเพาะปัญหาข้อกฎหมาย ข้อเท็จจริงในความผิดฐานปลอมหนังสือปัญหาที่ว่ามีผู้เสียหายหรือไม่เป็นปัญหาข้อเท็จจริง

จำเลยเอาใบอาชญาบัตร์ที่มีชื่อบุคคลหนึ่งอยู่แล้วมาแก้เป็นชื่อของอีกบุคคลหนึ่งแล้วออกให้แก่ผู้นั้นไปแต่ทางพิจารณาไม่ปรากฎว่าอาชญาใบนี้ได้ออกให้แก่ผู้มีชื่อเดิมไปแล้วหรือเป็นใบที่เสียหรือกรอกไว้แล้วไม่ใช้ เมื่อไม่ปรากฎว่าผู้ใดเสียหายในการนี้จะลงโทษจำเลยฐานปลอมหนังสือมิได้

ปลอมหนังสือสัญญากู้ขึ้นแล้วฟ้องเรียกเงินตามสัญญานั้น ศาลจึงพิพากษาให้ผู้กู้ในสัญญาปลอมนั้นใช้เงินผู้กู้ต้องถูกยึกทรัพย์ใช้เงินตามสัญญาดังนี้ ผุ้กู้จึงฟ้องเป็นคดีอาญาขอให้ลงโทษฐานปลอมหนังสือ จนศาลได้พิพากษาให้ลงโทษคดีถึงที่สุดไปแล้ว ดังนี้ผู้กู้กลับมาฟ้องเรียกค่าเสียหายเพราะเหตุที่ถูกยึดทรัพย์ใช้เงินตามสัญญากู้ปลอมนั้นได้
ประมวลวิธีพิจารณาความแพ่ง ม.145 อย่างไรไม่เรียกว่าเป็นคดีเสร็จเด็ดขาด

จำเลยปลอมหนังสือลงชื่อผู้อื่นมีข้อความรับรองการกู้เงินเพื่อให้โจทก์หลงเชื่อจ่ายเงินให้จำเลยถ้าปรากฎว่าโจทก์มิได้หลงเชื่อจ่ายเงินให้จำเลยไปดังนี้ ไม่เรียกว่าโจทก์เป็นผู้เสียหายจากหนังสือปลอมนั้นโจทก์หามีอำนาจฟ้องไม่ผู้เสียหายตามความใน ม.222 นั้นมิใช่ฉะเพาะแต่ผู้ที่ถูกปลอม ผู้ที่ถูกฉ้อโกงโดยหนังสือนั้นก็เป็นผู้เสียหาย

สาบาลตัวเบิกความเท็จต่อศาลแม้ไม่ทำให้ผู้ใดเสียหาย แต่ถ้าเป็นข้อสำคัญที่จะทำให้คดีแพ้ชนะแล้วต้องมีความผิด

จำเลยพิมพ์ลายนิ้วมือของจำเลยลงในใบรับเงินค่าจ้างหาบหามแทนผู้หาบหามแล้วนำไปเบิกเงินเมื่อได้เงินมาแล้วก็มาจ่ายแก่ผู้หาบหามแล้วนำไปเบิกเงินเมื่อได้เงินมาแล้วก็มาจ่ายแก่ผู้หาม+++ไปดังนี้ ไม่มีผิดฐานปลอมหนังสือ

เอาไฟจุดเผาใบอ้อยในสวนของตนซึ่งอยู่ใกล้เคียงกับสวนของคนอื่น เขาห้ามแล้วยังไม่ฟัง แต่การเผานั้นไม่มีลักษณอันน่ากลัวจะเกิดอันตราย ถ้าไฟนั้นลุกลามไปไหม้ทรัพย์ของผู้อื่นเสียหายมีผิดตาม ม.201 ไม่ใช่ม.187 ประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.192-156 โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษตาม ม.187-201 แต่บรรยายฟ้องเกี่ยวกับความผิดตาม ม.201 ดังนี้ ต้องถือว่าโจทก์ไม่มีความประสงค์จะให้ลงโทษตาม ม.187 ศาลจะลงโทษตามมาตรานี้ไม่ได้

เจ้าพนักงานแก้วันที่ในต้นขั้วใบเสร็จค่านาเพื่อให้ตรงกับความจริงแต่ไม่อาจเกิดเสียหายแก่ผู้หนึ่งผู้ใดยังไม่เป็นผิดฐานจดบัญชีเท็จ

คำสั่งของรัฐมนตรีว่าการกระทรวงยุตติธรรมลงวันที่ 1 ตุลาคม พ.ศ. 2478 ถึงศาลต่างๆ สำหรับการพิจารณาพิพากษาคดีตาม พ.ร.บ.ว่าด้วยการพิจารณาพิพากษาคดีบางประเภทชั่วคราว พ.ศ.2478 ข้อ 3 ป.พ.พ.ม.420 ในคดีที่ศาลมีคำสั่งให้ยกคำร้องโจทก์เสีย โดยเหตุที่โจทก์ร้องผิดกระทรวงศาลนั้น โจทก์จะฟ้องเรียกค่าเสียหายเพราะเหตุที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมแลค่าทนายในคดีนี้จากจำเลยผู้คัดค้านคำร้องของโจทก์ไม่ได้

การที่จำเลยบอกเจ้าพนักงานจับกุมลูกจ้างผู้อื่นอันมีมูลอาจเป็นผิดในทางอาญานั้นเป็นอำนาจอันชอบด้วยกฎหมายของจำเลยที่จะกระทำได้แม้จะเป็นเหตุให้ลูกจ้างต้องคุมขังแลโจทก์ผู้เป็นนายจ้างได้รับความเสียหายเพราะเหตุนี้ โจทก์ก็หามีสิทธิฟ้องเรียกค่าเสียหายฐานละเมินได้ไม่