คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ต่อสู้คดี

คำพิพากษาศาลอุทธรณ์แม้จะไม่ปรากฏข้อความว่าให้ยืนยก แก้หรือกลับแต่ปรากฏข้อความว่าอุทธรณ์ของจำเลยฟังไม่ขึ้น ซึ่งแสดงว่าพิพากษายืนตามคำพิพากษาศาลชั้นต้นนั่นเอง ย่อมถูกต้องตามมาตรา 214 ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญาแล้ว
ในชั้นแรกจำเลยให้การปฏิเสธฟ้องของโจทก์ และต่อสู้ว่าผู้ทำการสอบสวนทำการสอบสวนโดยไม่มีอำนาจตามกฎหมาย แต่ต่อมาจำเลยกลับให้การรับสารภาพว่าได้กระทำผิดตามฟ้องโจทก์ทุกประการ ขอให้ลงโทษจำเลยแต่ในสถานเบาและแยกพิพากษาคดีส่วนตัวของจำเลยให้เสร็จสิ้นไปนั้น
เป็นการแสดงว่าจำเลยไม่ติดใจต่อสู้คดี ตามคำให้การฉบับแรกนั้นแล้ว ฉะนั้นข้อต่อสู้ของจำเลยชั้นเดิมที่ว่าการสอบสวนไม่ชอบด้วยกฎหมายจึงไม่เป็นปัญหาที่ศาลจะต้องยกขึ้นวินิจฉัยต่อไป
การที่จะฟังว่าพนักงานสอบสวนมีอำนาจสอบสวนหรือไม่นั้นเป็นปัญหาข้อเท็จจริง เพราะในการนี้อาจต้องพิจารณาถึงข้อบังคับทั้งหลายซึ่งว่าด้วยอำนาจและหน้าที่ของตำรวจเป็นข้อประกอบด้วยตามมาตรา 16 ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา

สำเนาฟ้องระบุปีที่เกิดเหตุผิดไปและผิดจากต้นฉบับคำฟ้องโดยความพลั้งเผลอของโจทก์ แต่ศาลก็ได้อ่านฟ้องที่ถูกต้องให้จำเลยฟังแล้ว สอบถามจำเลย จำเลยไม่ยอมให้การในวันนั้น ได้ทำคำให้การมายื่นฉวยโอกาสเบี่ยงบ่ายไม่ให้การยืนยันวันในสำเนาฟ้อง ว่าจำเลยไม่ได้กระทำผิด ไม่ใช่เป็นการต่อสู้คดีโดยผิดหลง จึงไม่เป็นเหตุให้ยกฟ้องโจทก์

โจทก์บรรยายฟ้องว่า มีคนร้ายลักทรัพย์ไป จับของกลางได้ที่จำเลยโดยจำเลยลักทรัพย์รายนี้หรือรับไว้จากผู้ร้ายขอให้ลงโทษตาม มาตรา 293, 321 ดังนี้ไม่ขัดกันและไม่เป็นฟ้องเคลือบคลุม
สำเนาฟ้องระบุเดือนที่เกิดเหตุผิดไปจากต้นฉบับโดยความพลั้งเผลอของโจทก์ เมื่อจำเลยไม่หลงต่อสู้ และทางพิจารณาก็นำสืบกันตามวันเดือนที่โจทก์ฟ้อง ดังนี้ยกฟ้องโจทก์ไม่ได้

ฟ้องโจทก์ว่า เหตุเกิดกลางคืนวันที่ 9 ทางพิจารณาได้ความว่า เหตุเกิดเวลา 2.00 น.วันที่ 9-10 ไม่ถือว่าฟ้องผิดวัน
(อ้างฎีกาที่ 502/2481)

โจทฟ้องว่าจำเลยกะทำผิดวันที่ 13 เมสายน 2486 ทางพิจารนาได้ความว่าจำเลยกะทำผิดวันที่ 14 เมสายน 2486 ก็ต้องตัดสินยกฟ้อง
ถ้าปรากตว่าข้อเท็ดจิงที่กล่าวไนฟ้องต่างกับข้อเท็ดจิงที่ได้ความตามทางพิจารนาแล้วสาลก็ต้องยกฟ้อง แม้โจทจะอ้างว่าจำเลยไม่ได้หลงข้อต่อสู้ แต่กดหมายก็หาได้ถือเปนข้อสาระสำคันไม่ไนกรนีเช่นนี้,
ดีกาที่ 502/2481 และ 1034/2485

ข้อต่อสู้ของจำเลยที่ว่าได้ที่ดินมาโดยการจำนองหลุดเปนสิทธิ์นั้น ถือไม่ได้ว่าจำเลยยก ม.1299 ขึ้นต่อสู้ , กรนีตามมาตรา 1299 (2) นั้นไม่เกี่ยวกับความสงบเรียบร้อยหรือสีลธัมอันดีของประชาชน

ฟ้องแบ่งมฤดกเมื่อเจ้ามฤดกตายเกิน 1 ปีแล้ว เมื่อจำเลยต่อสู้ว่าฟ้องของโจทก์ขาดอายุความ ก็เป็นหน้าที่โจทก์ต้องนำสืบว่าตนได้ปกครองมฤดกร่วมมากับจำเลย
ในคดีที่ไม่มีการสืบพะยานเมื่อโจทก์กล่าวในฟ้องว่าโจทก์จำเลยปกครองมฤดกรวมกันมาภายหลังโจทก์จะเถียงว่าจำเลยไม่ได้ปกครองมฤดกไม่ได้

โจทก์บรรยายฟ้องว่าจำเลยละเมิดทำให้ต้นข้าวและต้นผลไม้เสียหายโดยมิได้ระบุว่าต้นผลไม้ชะนิดใดเสียหายเป็นจำนวนเท่าใด ดังนี้ ถือว่าฟ้องโจทก์เคลือบคลุม

การที่โจทก์ขอแก้สถานที่ซึ่งจำเลยกระทำผิดในฟ้องก่อนสืบพะยานนั้น เป็นการขอแก้ราบละเอียดและไม่เป็นเหตุให้จำเลยหลงต่อสู้คดีโจทก์ขอแก้ได้

บรรยายฟ้องว่ามีคนร้ายลักทรัพย์ไป แล้วไปจับทรัพย์ที่หายได้จากจำเลยทั้งนี้โดยจำเลยลักไปหรือรับทรัพย์ไว้จากคนร้ายโดยรู้ว่าเป็นของที่ได้มาจากการกระทำผิดกฎหมายขอให้ลงโทษตามกฎหมายอาญามาตรา 293,321 เป็นฟ้องที่ถูกต้องตามวิธีพิจารณาความอาญา ม.158 แล้ว ศาลควรรับไว้พิจารณา