คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
กระทำผิด

ประกาศของพนักงาน+ที่ออกโดยอาศัยอำนาจใน พ.ร.บ.ควบคุมเครื่องอุปโภคบริโภค ฯลฯ เป็นแต่เพียงคำสั่งของพนักงานผู้ปฏิบัติการตาม ก.ม. + หาใช่ไม่เป็น ก.ม.หรือส่วน +ก.ม.อย่างใดไม่ ฉะนั้นการที่จะเอาผิดแก่ผู้ที่ไม่กระทำตาม + จะต้องได้ความว่าผู้ที่ไม่กระทำ+ทราบคำสั่งนั้นหรือมีพฤตติการณ์+ว่าได้ทราบคำสั่งนั้นแล้ว
+ตามบทบัญญัติมาตรา 10 แห่ง พ.ร.บ.ควบคุมเครื่องอุปโภคบริโภค ฯลฯ +จะไม่มีข้อความว่าผู้ที่จะต้องรับ+ ก.ม.บทนี้ จะต้องทราบ+หรือคำสั่งของคณะกรรมการหรือ+เจ้าหน้าที่นั่นแล้วก็ดี แต่ ก.ม.+บัญญัติให้ลงโทษผู้ฝ่าฝืนประกาศหรือ+ คำว่าฝ่าฝืน ต้องหมายความว่าได้ทราบแล้วยังฝ่าฝืน ผู้ที่ยังไม่ทราบจะเรียกว่าฝ่าฝืนไม่ได้

ประกาศของพนักงานเจ้าหน้าที่ที่ออกโดยอาศัยอำนาจในพระราชบัญญัติควบคุมเครื่องอุปโภคบริโภค ฯลฯ นั้น เป็นแต่เพียงคำสั่งของเจ้าพนักงานผู้ปฏิบัติการตาม กฎหมายเท่านั้นหาใช่เป็นกฎหมายหรือส่วนหนึ่งของกฎหมายอย่างใดไม่ ฉะนั้นการที่จะเอาผิดแก่ผู้ที่ไม่กระทำตามคำสั่ง จะต้องได้ความว่าผู้ที่ไม่กระทำตามได้ทราบคำสั่งนั้นหรือมีพฤติการณ์ให้เห็นว่าได้ทราบคำสั่งนั้นแล้ว
แม้ตามบทบัญญัติ มาตรา 10 แห่งพระราชบัญญัติควบคุมเครื่องอุปโภคฯลฯ 2488 จะไม่มีข้อความว่าผู้ที่จะต้องรับโทษตามกฎหมายบทนี้ จะต้องทราบประกาศหรือคำสั่งของคณะกรรมการหรือพนักงานเจ้าหน้าที่นั้นแล้วก็ดี แต่กฎหมายบทนี้ บัญญัติให้ลงโทษผู้ฝ่าฝืนประกาศหรือคำสั่งนั้นคำว่าฝ่าฝืน ต้องหมายความว่าได้ทราบแล้วยังฝ่าฝืน ผู้ที่ยังไม่ทราบจะเรียกฝ่าฝืนไม่ได้

ฟ้องโจทก์กล่าวเจาะจงหาว่าจำเลยกระทำผิดฉะเพาะวันเดียว มิได้หาว่าจำเลยกระทำผิดในวันอื่น หรือกระทำผิดในระหว่างเดือนนั้นด้วย เมื่อทางพิจารณาตลอดจนคำให้การของพะยานโจทก์ชั้นสอบสวนก็ไม่ได้ความเลยว่าจำเลยได้กระทำผิดในวันที่โจทก์ฟ้อง ดังนี้ ย่อมถือว่าหลักฐานพะยานโจทก์ ฟังไม่ได้ว่าจำเลยได้กระทำผิดในวันที่กล่าวหา ต้องยกฟ้อง.

เจ้าของรถจักรยาน 3 ล้อให้ผู้อื่นเช่ารถไป แล้วผู้เช่าไปบรรทุกของเพื่อนำออกนอกราชอาณาจักร์อันเป็นผิดต่อ พ.ร.บ.ศุลกากร โดยเจ้าของรถผู้ให้เช่ามิได้รู้เห็นนั้น ศาลไม่รับรถจักร์ยาน อ้างฎีกาที่ 172/2484, 961/2484

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยทำผิดในระหว่างเวลาตั้งแต่พระอาทิตย์ตกวันที่ 3 สิงหาคม 2490 ถึงเวลาพระอาทิตย์ขึ้นวันที่ 4 สิงหาคม 2490 อันเป็นเวลากลางคืนตามกฎหมาย แต่ทางพิจารณาได้ความว่า จำเลยกระทำผิดเมื่อวันที่ 3 สิงหาคม 2490 เวลา 2.00 น. ซึ่งเป็นเวลาก่อนย่ำรุ่งของวันที่ 3สิงหาคม 2490 ถือได้ว่าเป็นเวลาคนละคืนกับที่โจทก์ฟ้อง ชอบที่จะยกฟ้องโจทก์เสียได้ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 192 วรรคสอง

ฟ้องว่าจำเลยสมคบกันฆ่าคน อ้าง มาตรา 249 เมื่อได้ความว่าจำเลยสมคบกันฆ่าเขา แม้โจทก์ไม่อ้างมาตรา 63 ศาลก็ลงโทษฐานเป็นตัวการฆ่าคนตามมาตรา 249 ได้

ของที่ได้มาโดยการกระทำอันเป็นความผิดโดยมิได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานนั้น ไม่ใช่เป็นของอันได้มาโดยการกระทำผิดตามความหมายแห่งมาตรา 321 ผู้รับของเช่นนั้น จึงไม่มีผิดฐานรับของโจร

จำเลยรับซื้อของหนีภาษีไว้จากผู้ลักลอบพาของนั้นผ่านด่านศุลกากรเข้ามาในประเทศไทยไม่เสียภาษีนั้น ไม่เป็นผิดฐานหลีกเลี่ยง หรือพยายามหลีกเลี่ยงการเสียภาษี เพราะเป็นการสมรู้ช่วยเหลือภายหลังการกระทำผิด และไม่มีกฎหมายบัญญัติว่าเป็นผิด

จำเลยรับซื้อของหนีภาษีไว้จากผู้ลักลอบพาของนั้นผ่านด่านศุลกากรเข้ามาในประเทศโดยไม่เสียภาษีนั้น ไม่เป็นผิดฐานหลีกเลี่ยง หรือพยายามหลีกเลี่ยงการเสียภาษี เพราะเป็นการสมรู้ช่วยเหลือภายหลังการกระทำผิด และไม่มีกฎหมายบัญญัติว่าเป็นผิด

โจทก์บรรยายฟ้องว่า 'ฯลฯโดยจำเลยสมคบกันกับพวก 2 คนมีอาวุธลักมาหรือรับไว้โดยรู้อยู่ว่าเป็นของร้ายที่ได้มาจากการกระทำผิด' ดังนี้ ถือได้ว่า โจทก์ได้บรรยายถึงบุคคลที่เกี่ยวข้องด้วยในคดีแล้ว และคำว่า'กระทำผิด' นั้น ก็หมายถึงการกระทำผิดต่อกฎหมาย