คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
สามี

ภริยามีชื่อในโฉนดแต่ผู้เดียวแสดงว่าเป็นผู้ถือกรรมสิทธิ์เท่านั้น จะถือว่าที่ดินนั้นเป็นสินส่วนตัวไม่ได้ เพราะอาจเป็นสินเดิมหรือสินสมรส จึงต้องถือเป็นสินบริคณห์.กรณีถือว่าโจทก์ให้การรับว่าผู้ร้องเป็นสามีจำเลย.

สามีมีอำนาจเป็นโจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษผู้มาหลอกลวงทรัพย์ระหว่างผัวเมียไปจากภริยาได้

สามีปล่อยให้ภริยาจำนองที่ดินที่มีชื่อภริยาเป็นเจ้าของกรรมสิทธิ์และเอาไปจำนองครั้ง 1 แล้วโดยมิได้ทักท้วงคัดค้านประการใด ภายหลังเอาจำนองแก่ผู้อื่นดังนี้ สามีจะบอกล้างจำนองรายหลังนี้มิได้ เพราะเป็นการใช้สิทธิโดยไม่สุจริต
(อ้างฎีกาที่ 1104/2477)

การให้สัตยาบันโมฆียะกรรมนั้นไม่จำต้องทำเป็นหนังสือ+ หมายเหตุ ไม่มี ฎีกาเรื่องขอให้แยกทรัพย์เป็นส่วนของภริยาเพื่อชำระหนี้

+มีให้สัตยาบันแก่สัญญาขายที่ดินสินบริคณห์ ซึ่งภรรยาทำไปโดยมิได้รับความยินยอมของสามีนั้นไม่จำต้องทำเป็นหนังสือประมวลวิธีพิจารณาแพ่ง ม.94(ข)
ภรรยาเอาที่ดินสินบริคณห์ไปขายให้แก่บุคคลภายนอกปรากฏตามหนังสือสัญญาซื้อขายตกลงราคากัน 500 บาท เมื่อสามีมาฟ้องขอให้ทำลายนิติกรรมการซื้อขายรายนี้ ผู้ซื้อจึงนำพะยานบุคคลมาสืบว่าสามีเป็นผู้รับเงินค่าซื้อขายรายนี้ไป 570 บาทเพื่อแสดงว่าสามีได้ให้สัตยาบันแก่โมฆียะ-สัญญาซื้อขายนี้การสืบเช่นนี้ไม่เป็นการสืบเพิ่มเติมตัดทอนหรือเปลี่ยนแปลงแก้ไขข้อความในสัญญาซื้อขายนั้น

เจ้าของที่ดินร่วมกันจะห้ามมิให้เจ้าของร่วมอีกฝ่ายหนึ่งเข้าเกี่ยวข้องในที่ดินมิได้ที่ดินสินสมรสที่มีชื่อภรรยาเป็นเจ้าของถือกรรมสิทธินั้นสามีย่อมมีส่วนเป็นเจ้าของด้วยตามกฎหมาย การที่ภรรยาหายไปเกินปีแล้วนั้น ไม่ทำให้สามีขาดสิทธิเรียกร้องส่วนอันตนมีกรรมสิทธิอยู่แล้วนั้น

ชายลักพาหญิงอายุ 18 ปีซึ่งมีผู้ปกครองไปอยู่กินด้วยกันอย่างสามีภรรยา มิได้มีการไป+มาและมิได้จดทะเบียนสมรสดังนี้ ไม่เป็นสามีภรรยากันได้ตามกฎหมายแพ่ง จำเลยต้องหาเป็นความอาญาว่าฉุดคร่าอนาจารหญิง จำเลยต่อสู้ว่าหญิงเป็นภรรยาตน การวินิจฉัยว่าเป็นภรรยาจำเลยหรือไม่นี้ต้องถือหลักตามกฎหมายแพ่งฯเพราะในทางอาญาไม่มีบัญญัติไว้
ในความผิดฐานฉุดคร่าอนาจารตามกฎหมายอาญามาตรา 276 นั้น แม้หญิงผู้เสียหายจะมิได้เป็นภรรยาจำเลยตามกำหมาย แต่ถ้าจำเลยเข้าใจโดยสุจริตว่าเป็นสามีหญิงและได้ฉุดคร่าไปเพื่ออยู่กินด้วยกันตามเดิม ดังนี้ เรียกว่าจำเลยไม่มีเจตนาในทางอาญา หรืออีกนัยหนึ่งคือการบังอาจตามมาตรา 276 จำเลยยังไม่มีผิดตามมาตรานี้ ความผิดฐานฉุดคร่าอนาจารตามกฎหมายอาญามาตรา 276 ปัญหาว่าจำเลยมีเจตนาในทางอาญาหรือได้บังอาจหรือไม่นั้น ตกหน้าที่โจทก์นำสืบ
ฎีกาว่าศาลล่างไม่ตีความตามข้อเท็จจริง ปรับรูปกฎหมายโดยเคร่งครัดและว่าศาลล่างไม่เพ่งเล็งการกระทำของจำเลยว่ามีเจตนาหรือไม่นั้นเป็นฎีกาในข้อกฎหมาย

ภรรยาเอาที่ดินสินบริคณห์ไปจำนองไว้แก่บุคคลภายนอกโดยมิได้รับอนุญาตจากสามี ครั้นสามีรู้ความแล้วมิได้บอกล้างภายในเวลา 1 ปี สัญญาจำนองย่อมสมบูรณ์ผูกมัดสินบริคณห์นั้นทั้งหมดสามีจะบอกล้างภายหลังมิได้
ภรรยาทำนิติกรรมเกี่ยวกับสินบริคณห์โดยมิได้รับอนุญาตจากสมี ครั้งถูกศาลสั่งให้ยึดสินบริคณห์ สามีจึงร้องขัดทรัพย์และบอกล้างโมฆียะกรรม ในระหว่างคดีสามีตายดังนี้ ทายาทของสามีมีสิทธิรับมฤดกความดำเนินคดีชั้นร้องขัดทรัพย์นี้ต่อไปจนถึงที่สุดได้

ผัวเมียทะเลาะกันในมุ้ง เมียบีบลูกอัณฑะผัว ๆ จึงต่อยหน้าเมียมีบาดเจ็บ เรียกว่าผัวทำการป้องกันพอสมควรแก่เหตุหาโทษมิได้

ผัวเมีย ชายชู้ ยกฟ้อง