คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ปลอมแปลงเอกสาร

ตั๋วพิมพ์รูปพรรณสัตว์(กระบือ)เป็นหนังสือสำคัญในราชการ. ลงลายมือปลอมชื่อเจ้าของตั๋วพิมพ์รูปพรรณกระบือโดยยังมิได้นำไปใช้เป็นพยานหลักฐานนั้นเป็นความผิดฐานปลอมหนังสือแล้ว.

ลงลายมือชื่อรับรองลายพิมพ์นิ้วมือโดยเข้าใจว่าพิมพ์ลายมือนั้นเป็นพิมพ์ลายมืออันแท้จริงของผู้มอบ และเป็นการเข้าใจโดยสุจริตนั้นไม่มีความผิดฐานปลอมหนังสือเหตุในลักษณะคดีแม้จำเลยอีกคนหนึ่งจะมิได้อุทธรณ์เมื่อศาลอุทธรณ์เห็นว่าไม่มีความผิดเพราะเป็นเหตุในลักษณะคดี ก็มีอำนาจปล่อยไปได้.

เจ้าหน้าที่ผู้มีหน้าที่ออกใบอนุญาตให้น้ำมันออกได้ออกอนุญาตไปเพื่อยักยอกน้ำมันนั้น ไม่มีความผิดฐานปลอมหนังสือ,ถ้าศาลเห็นว่าการกระทำไม่เป็นความผิดแล้ว แม้จำเลยฎีกาคนเดียว ศาลฎีกาก็พิพากษาปล่อยตัวจำเลยอื่นด้วยได้

ใบสมัครสอบวิชาข้าราชการการพลเรือนและสมุดประวัติซึ่งข้าราชการเป็นผู้ทำนั้น ไม่ใช่หนังสือราชการ

จำเลยทำหนังสือสัญญากู้ขึ้นฉะบับหนึ่งว่าตนกู้เงินของผู้มีชื่อ แม้ความจริงมิได้มี+การกู้เงินต่อกัน ก็ไม่เป็นผิดฐานปลอมหนังสือ

ข้าหลวงประจำจังหวัดรับเงินไปเพื่อจัดซื้อไม้ทำที่ว่าการอำเภอในจังหวัดที่ตนรับราชการอยู่ แล้วยักยอกเสีย มีผิดตามมาตรา 131 ผู้ออกใบรับเงินลงวันรับเงินย้อนหลังขึ้นไปอันไม่ใช่ความจริงนั้นไม่เป็นปลอมหนังสือ ในคดียักยอก โจทก์ระบุวันกระทำผิดมาในฟ้องว่าระหว่างวันที่เท่านั้นเท่านี้ในเมื่อไม่สามารถจะรู้ได้ว่าจำเลยกระทำผิดวันใดเป็นฉะเพาะแล้วฟ้องนั้นก็เป็นฟ้องตามประมวล วิธีพิจารณาอาญา ม.158(5) ได้จำเลยจะขอให้ยกฟ้องตามประมวลวิธีพิจารณาความอาญา ม.161 ไม่ได้

ข้าหลวงปรำจังหวัดยักยอกเงินของรัฐบาลอุดหนุนเทศบาลซึ่งอยู่ในความครอบครองของตนนั้นเป็นผิดตามม.131
เขียนข้อความในใบรับลงวันย้อนหลังขึ้นไปผิดจากความจริงแล้วให้ผู้ออกใบรั้บเช็นนั้นผู้เขียนในมีผิดฐานปลอมหนังสือ
ความผิดฐานยักยอกโจทก์ระบุวันที่จำเลยรับเงินไปและวันที่จำเลยยืมเงินมาใช้แม้มิได้ระบุวันเวลาที่จำเลย
ยักยอกก็ไม่เป็นฟ้องเคลือบคลุม ในคดีที่จำเลยอุทธรณ์ฝ่ายเดียว ศาลอุทธรณ์จะลงโทษจำเลยในบาทมาตราที่ศาลชั้นต้นไม่ลงโทษนั้นไม่ได้
ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาจำคุกจำเลย 2 กระทง กะทง 1 ๆ ไม่เกิน 5 ปี แม้ 2 กะทงรวมกันเกิน 5 ปี ก็ฎีกาในข้อเท็จจริงไม่ได้

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยปลอมจดหมายของผู้มีชื่อและจัดพิมพ์โฆษณาจดหมายปลอมนั้น ทางพิจารณาโจทก์แถลงรับว่า ไม่มีการปลอมในต้นฉะบับจดหมายนั้น มีแต่ในใบโฆษณาดังนี้ ถือว่าทางพิจารณาต่างกับฟ้อง ต้องยกฟ้อง

จำเลยปลอมใบกำกับสินค้าและจดข้อความเท็จลงในใบขนสินค้าเพื่อหลีกเลี่ยงค่าภาษี ต้องมีความผิดฐานปลอมหนังสือด้วย
กฎหมายอาญา ม.222,224 ไม่แตกต่างกับ พ.ร.บ.ศุลกากร ม.99 ตามความหมายของ ม.120 แห่ง พ.ร.บ.ศุลกากร

+พนักงานตำรวจไปพบพรรคพวกเดียวกันกำลังทำผิดอยู่ จึงเดินไปเสีย+ไม่จับกุม ต้องมี+ผิดฐานช่วยเหลือกระทำผิดตาม ม.142 +ฎีกาที่ 1142/2479 +เขียนหนังสือขึ้นฉบับ+ข้อความว่าโคเปนโรค+แล้วให้กำนันลง+ชื่อรับรองเปนบันทึกกำนัน แต่ความจริง +ฆ่าโคนั้นเองโดยมิได้++ ดังนี้จำเลยยังไม่มี+ปลอมหนังสือ อ้าง +736,777/2478 และ +/2481