คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ลูกจ้าง

ฟ้องโจทก์กล่าวชัดว่าจำเลยเป็นลูกจ้างยักยอกเงินของนายจ้างดังนี้ นายจ้างก็เป็นนายของลูกจ้าง ลูกจ้างก็เป็นคนใช้ของนายจ้างศาลต้องลงโทษจำเลยตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 319(1)
(อ้างฎีกาที่ 165/2489)

ประกาศที่ห้ามมิให้ผู้ประกอบการค้าข้าวประเภทขายปลีกขนย้ายหรือยักย้ายข้าวนั้น หมายถึงผู้ประกอบการค้าข้าวที่ต้องขออนุญาตเท่านั้น ไม่หมายถึงผู้จัดการหรือลูกจ้าง
การที่ภริยาเป็นผู้ได้รับอนุญาตประกอบการค้าข้าวประเภทขายปลีก แต่สามีได้ทำการขนย้ายหรือยักย้ายข้าว ดังนี้โจทก์จะฟ้องเอาผิดแก่สามีว่าได้ขนย้ายหรือยักย้ายข้าวในนามของภริยาผู้ได้รับอนุญาตมิได้

ลูกจ้างของผู้ที่ได้รับอนุญาตให้จำหน่ายยาสูบได้ จำหน่ายยาสูบในฐานะเป็นลูกจ้างและในนามของนายจ้าง ซึ่งขณะนั้นไปธุระเสียที่อื่น ถือว่าเป็นการทำแทนนายจ้างไม่มีความผิด.
(อ้างฎีกาที่ 84/2488)

ลูกจ้างของผู้ที่ได้รับอนุญาตให้จำหน่ายยาสูบได้ จำหน่ายยาสูบในฐานะเป็นลูกจ้างและในนามของนายจ้าง ซึ่งขณะนั้นไปธุระเสียที่อื่น ถือว่าเป็นการทำแทนนายจ้างไม่มีความผิด (อ้างฎีกาที่ 84/2488)

แม้ผู้รบอนุญาตให้ตั้งร้านจำหน่ายฝิ่น จะได้รับมอบหมายให้ลูกจ้างมีหน้าที่จำหน่ายฝิ่นแล้วก็ดี เมื่อลูกจ้างจำหน่ายฝิ่นแก่บุคคลที่ไม่มีใบอนุญาตที่เจ้าพนักงานกำหนดให้สูบฝิ่นได้ในร้าน ผู้รับใบอนุญาตให้ตั้งร้านจำหน่ายฝิ่นก็ต้องรับผิด
(อ้างฎีกา 1218/80, 156 - 157/83)

แม้ผู้รับอนุญาตให้ตั้งร้านจำหน่ายฝิ่น จะได้มอบหมายให้ลูกจ้างมีหน้าที่จำหน่ายฝิ่นแล้วก็ดี เมื่อลูกจ้างจำหน่ายฝิ่นแก่บุคคลที่ไม่มีใบอนุญาตที่เจ้าพนักงานกำหนดให้สูบฝิ่นได้ในร้าน ผู้รับใบอนุญาตให้ตั้งร้านจำหน่ายฝิ่นก็ต้องรับผิด (อ้างฎีกา 1218/80,156-157/83)

แม้ผู้รับอนุญาตให้ตั้งร้านจำหน่ายฝิ่น จะได้มอบหมายให้ลูกจ้างมีหน้าที่จำหน่ายฝิ่นแล้วก็ดี เมื่อลูกจ้างจำหน่ายฝิ่นโดยผิดต่อ พ.ร.บ.ฝิ่น ผู้รับใบอนุญาตให้ตั้งร้านจำหน่ายฝิ่นก็ต้องรับผิด
(อ้างฎีกา 1218/80, 156 - 157/83)

แม้ผู้รับอนุญาตให้ตั้งร้านจำหน่ายฝิ่น จะได้มอบหมายให้ลูกจ้างมีหน้าที่จำหน่ายฝิ่นแล้วก็ดี เมื่อลูกจ้างจำหน่ายฝิ่นโดยผิดต่อพระราชบัญญัติฝิ่น ผู้รับใบอนุญาตให้ตั้งร้านจำหน่ายฝิ่นก็ต้องรับผิด(อ้างฎีกา 1218/2480,166-167/83)

การฟ้องนายจ้างให้รับผิดร่วมกับลูกจ้างในผลแห่งการละเมิดซึ่งลูกจ้างได้กระทำนั้น จะต้องบรรยายฟ้องให้เห็นว่าลูกจ้างได้กระทำละเมิดในทางการที่จ้าง
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยที่ 1 เป็นนายจ้าง จำเลยที่ 2 เป็นลูกจ้างสมคบกันเอาเพลิงจุดเผาป่าในสวนของจำเลยที่ 1 โดยประมาทเป็นเหตุให้ไฟไหม้สวนของโจทก์ดังนี้ ไม่เป็นคำบรรยายฟ้องอันจะพึงให้นายจ้างต้องรับผิดตามมาตรา 425
ศาลต้องพิพากษาชี้ขาดคดีตามข้อหาและประเด็นในคำฟ้อง เมื่อฟ้องโจทก์ขาดสาระสำคัญ อันเป็นประเด็นที่จะให้จำเลยต้องรับผิดแล้ว ก็ต้องยกฟ้อง

ลูกจ้างขนสุราไปผิดตำบลในใบอนุญาต จนถูกลงโทษและริบสุราแล้ว นายจ้าง+ขอคืนสุราโดยอ้างว่าไม่รู้เห็นในการขนสุราผิดตำบล+ได้กล่าวลูกจ้างทำโดยทุจจริตหรือโดยมีความจำเป็นอย่างไรดังนี้ ไม่ต้องไต่สวนคำร้องเพื่อคืนสุรา