คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ทางน้ำสาธารณะ

เดิมโจทก์ฟ้องขอให้บังคับจำเลยถมคูและเปิดทางน้ำให้โจทก์แล้ว โจทกืขอเพิ่มเติมฟ้องว่าเนื่องจากจำเลยขุดคูน้ำเป็นเหตุให้ต้นข้าวตาย เสียหาย 3600 บาทขอให้จำเลยร่วมกันใช้ ดังนี้ศาลอนุญาตให้เพิ่มเติมฟ้องได้เพราะคำฟ้องเพิ่มเติมนั้นเป็นเรื่องความเสียหายอันสืบเนื่องมาจากการละเมิดตามฟ้องเดิม ตาม ป.วิ.แพ่ง ม.179
ลำห้วยที่จำเลยขุดกั้นน้ำนั้นแม้จะเป็นที่สาธารณะ เมื่อโจทก์แสดงว่าโจทก์ก็ได้รับความเสียหายเป็นพิเศษเนื่องจากการกระทำโดยตรงของจำเลยดังนี้แล้ว โจทก์ก็มีสิทธิฟ้องจำเลยได้ ตาม วิ.แพ่ง ม.55
ปัญหาใดที่ทำให้คดีเสร็จไปทั้งเรื่องได้แล้ว คู่ความย่อมมีสิทธิจะฎีกาในปัญหาข้อนั้นได้ (ประชุมใหญ่ครั้งที่ 19/2498)

ที่ดินในโฉนด ถ้าตลิ่งพังก็ย่อมกลายสภาพเป็นทางน้ำสาธารณะ
ทรายมูลเกิดขึ้นกลางน้ำหน้าที่ดินแต่มีร่องน้ำคั่นไม่ใช่ที่งอกอันจะเป็นของเจ้าของ ของที่ดินริมตลิ่ง

ขออนุญาตตั้งรั้วไซมานประมงอำเภอ ได้ปักกรุยเขตให้แล้ว แต่ไม่ทำตามที่เจ้าพนักงานกำหนดให้ทำกลับปักเสารั้งไซมานรุกล้ำปิดทางน้ำเสียหมด ดังนี้ต้องมีผิดตาม พ.ร.บ.การประมง 2490 มาตรา 31 ,61

กรมการอำเพอมีอำนาดที่จะสั่งรื้อถอนสิ่งซึ่งมีผู้กะทำการขัดขวางต่อทางน้ำสาธารนะประโยชน์ได้ตาม ม.117 พ.ร.บ.ลักสนะปกครอง ท้องที่ 2457

พฤตติการณืที่ถือว่าเป็นทางน้ำสาธารณะ

ราษฎรไม่มีอำนาจฟ้องคดี+ผิดฐานขัดขวางแก่ทางน้ำไหลอันเป็นของสำหรับสาธารณประโยชน์เว้นแต่จะนำสืบได้ว่าตนได้รับความเสียหายเป็นพิเศา

ใช้แหที่เสียอาชญาบัตร์จับปลาในเขตร์ที่เขาได้ผูกขาดไว้ ไม่มีผิดฐานลักทรัพย์ยึดถือ ปกครอง ป.พ.พ. ม.1320

ขัดขวางท่อถ่ายน้ำสาธารณ ท่อน้ำในที่ดินของตนเองต่อกับท่อหลวงน้ำไหลเป็นเวลาหลายปีเรียกว่าเป็นท่อสาธารณ
เท่าที่ปรากฎในคำพิพากษาข้อเท็จจริงยังไม่พอที่จะฟังว่าเปนท่อสาธารณ เพราะเปนท่อในบ้านของจำเลย แต่ปรากฎในแผนที่ว่า ท่อนี้ต่อกับท่อหลวงไหลผ่านที่จำเลยไปออกคูอีกตอนหนึ่ง จึงกลายเปนท่อสาธารณ

คดีนี้โจทก์บรรยายฟ้องว่าจำเลยปลูกสร้างอาคารคอนกรีตเสริมเหล็กพื้นที่ 65.60 ตารางเมตร ล่วงล้ำเข้าไปในคลองวัดโส เดิมจำเลยให้การปฏิเสธ โจทก์จึงอ้างส่งแผนที่บริเวณที่เกิดเหตุพร้อมภาพถ่ายสิ่งปลูกสร้างพื้นคอนกรีต หลังคาโครงเหล็ก ลักษณะเป็นอาคาร มีผนังกั้นห้องทึบ ซึ่งเห็นได้ชัดว่าสร้างต่อเติมจากอาคารเดิมในที่ดินของจำเลยเป็นพยานต่อศาล ต่อมาจำเลยขอถอนคำให้การเดิมและเปลี่ยนเป็นให้การรับสารภาพ จึงต้องถือว่าจำเลยรับข้อเท็จจริงตามฟ้อง แต่เมื่อจำเลยไปแจ้งให้เจ้าท่าทราบถึงสิ่งปลูกสร้างล่วงล้ำลำน้ำที่สร้างฝ่าฝืนมาตรา 117 แห่ง พ.ร.บ.การเดินเรือในน่านน้ำไทย พ.ศ.2456 ตามคำสั่งหัวหน้าคณะรักษาความสงบแห่งชาติที่ 32/2560 ข้อ 1 เพื่อจะได้รับการยกเว้นโทษทางอาญาและโทษปรับทางปกครอง จำเลยกลับไปแจ้งว่าเป็นเจ้าของสิ่งปลูกสร้างล่วงล้ำลำน้ำประเภทเขื่อนกันน้ำเซาะ จึงเป็นการแจ้งข้อมูลที่ไม่ตรงกับสภาพที่แท้จริงพฤติการณ์เป็นการปกปิดและบิดเบือนข้อเท็จจริง น่าเชื่อว่ากระทำโดยมีเจตนาแจ้งประเภทสิ่งปลูกสร้างเพื่อให้เข้าลักษณะของอาคารและการล่วงล้ำที่เจ้าท่าพึงอนุญาตได้ตามกฎกระทรวงฉบับที่ 63 ข้อ 4 (5) จึงเป็นการไม่สุจริต มุ่งแต่ประโยชน์ส่วนตน กรณีไม่อาจถือว่าจำเลยได้แจ้งสิ่งปลูกสร้างล่วงล้ำลำน้ำถูกต้องครบถ้วนตามหลักเกณฑ์ที่กำหนดตามคำสั่งหัวหน้าคณะรักษาความสงบแห่งชาติที่ 32/2560 จำเลยจึงไม่ได้รับการยกเว้นโทษทางอาญาและต้องรื้อถอนสิ่งปลูกสร้างที่ล่วงล้ำคลองวัดโสตามฟ้องออกไป