คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ป่า

พระราชบัญญัติป่าไม้มุ่งหมายคุ้มครองเฉพาะของอยู่ในป่ามิได้มุ่งหมายคุ้มครองของอันเป็นกรรมสิทธิ์ของเอกชน
การเผาไม้ของตนเองไม่มีกฎหมายห้าม
การเผาไม้ป่าเป็นถ่านจะต้องขออนุญาตเฉพาะแต่การเผาไม้ประเภทหวงห้าม

พ.ร.บ.ออกโฉนดที่ดิน (ฉบับที่ 7) พ.ศ.2486 ม.13 เพียงแต่บอกระเบียบให้จัดการขึ้นทะเบียนเป็นเจ้าของที่ดินตามกฎหมาย แต่บุคคลอาจได้ที่ดินมาตามกฎหมายที่ใช้อยู่ก่อนพ.ศ.2486 เมื่อโจทก์มิได้คัดค้านว่า การให้ที่ดินไม่เป็นการได้มาตามกฎหมายที่ดินที่ใช้อยู่ก่อนนั้นแล้วก็ไม่พอฟังว่าที่ดินซึ่งจำเลยตัดต้นไม้ชะนิดหวงห้ามนั้นตกเป็นป่า ตามวิเคราะห์ศัพท์ใน พ.ร.บ.ป่าไม้ พ.ศ.2484 มาตรา (1) คดีจึงไม่พอลงโทษจำเลยฐานตัดต้นไม้หวงห้ามในที่ป่า

พระราชบัญญัติออกโฉนดที่ดิน (ฉบับที่ 7) พ.ศ.2486 มาตรา13เพียงแต่บอกระเบียบให้จัดการขึ้นทะเบียนเป็นเจ้าของที่ดินตามกฎหมายแต่บุคคลอาจได้ที่ดินมาตามกฎหมายที่ใช้อยู่ก่อนพ.ศ.2486 เมื่อโจทก์มิได้คัดค้านว่า การให้ที่ดินไม่เป็นการได้มาตามกฎหมายที่ดินที่ใช้อยู่ก่อนนั้นแล้วก็ไม่พอฟังว่าที่ดินซึ่งจำเลยตัดต้นไม้ชนิดหวงห้ามนั้นตกเป็นป่าตามวิเคราะห์ศัพท์ใน พระราชบัญญัติป่าไม้ พ.ศ.2484 มาตรา4(1) คดีจึงไม่พอลงโทษจำเลยฐานตัดต้นไม้หวงห้ามในที่ป่า

ไม้ซึ่งถากเป็นเสาเรือนแล้วนับว่าได้แปรสภาพไปจากเดิมมากแม้จะแสดงว่าเป็นไม้สดก็ยังไม่พอให้สันนิษฐานว่าจำเลยได้เป็นผู้ชักลากออกจากป่า

"ป่า" ตามความหมายใน พ.ร.บ.รักษาป่าฯ ม.3 ข้อ 2 นั้นหมายถึงที่+ดงซึ่งรัฐบาลมิได้อนุญาตให้ออกโฉนดแก่ผู้หนึ่งผู้ใดทำบ้านเรือนหรือทำการเพาะปลุก
ตัดไม้หวงห้ามในที่ซึ่งตนได้รับใบเหยียบย่ำแล้วแต่ยังมิได้รับโฉนดโดยมิได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงาน และใบเหยียบย่ำนั้นยังไม่ขาดอายุยังไม่มีผิดตาม พ.ร.บ.และกฎข้อบังคับฯรักษาป่า

ผู้ใดตัดฟันไม้ประเภทหวงห้ามในที่ดินซึ่งตนครอบครองมาช้านาน แม้จะมิได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานก็ดี ก็ไม่มีความผิดคำว่า " ป่า " ตาม พ.ร.บ.รักษาป่าหมายถึงที่ดินที่มีสภาพเป็นป่า ที่ดินใดแม้จะยังมิได้พระราชทานพระบรมราชานุญาตให้ออกโฉนดให้แก่ผู้ใดก็ดี เมื่อที่ดินนั้นเป็นที่ไร่สวนมีผู้ครอบครองยึดถือตลอดก็หามาเช่นนี้มาเป็นที่ป่าตามความใน พ.ร.บ.นั้นไม่

ซื้อเปลือกไม้ประเภทหวงห้ามจากโรงทำฟืนเพื่อเอาไปจำหน่ายโดยมิได้เสียค่าภาคหลวงนั้นไม่มีความผิด

กฎข้อบังคับวางระเบียบการหาของป่าว่าด้วยการเก็บรวงผึ้งวันที่ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2464 ข้อ 3 การเก็บรวงผึ้งแลน้ำผึ้งจะเป็นความผิดตามกฎข้อบังคับข้างต้นต่อเมื่อเป็นของที่เกิดในป่า คำว่าป่า ตามพ.ร.บ.ข้างต้นไม่กินความถึงที่ซึ่งเจ้าพนักงานออกใบเหยียบย่ำให้แล้ว

กฎข้อบังคับวางระเบียบรักษาป่า พ.ศ.2456 ที่ ๆ ได้รับใบเหยียบย่ำแล้วไม่เรียกว่าป่า ผู้ใดตัดไม้ประเภทหวงห้ามโดยมิได้รับอนุญาตในที่ ๆ คนได้จับจองแลรับใบเหยียบย่ำ แล้วยังไม่มีผิดตามกฎหมายข้างบน (เทียบฎีกาที่19/2477)
ที่ดิน ใบเหยียบย่ำ ใบเหยียบย่ำเป็นการแสดงสิทธิในเบื้องต้นที่จะได้รับโฉนด

ที่ดินเกิดเหตุไม่มีเอกสารสิทธิในที่ดินใด ๆ และไม่มีการครอบครองและทำประโยชน์ในที่ดินอยู่ก่อนวันที่ประมวลกฎหมายที่ดินใช้บังคับ จึงเป็นที่ดินที่ยังมิได้มีบุคคลได้มาตามกฎหมายที่ดิน และเป็นป่าตามความหมายแห่ง พ.ร.บ.ป่าไม้ พ.ศ.2484 มาตรา 4 (1) ที่บัญญัติว่า "ป่า" หมายความว่า ที่ดินที่ยังมิได้มีบุคคลได้มาตามกฎหมายที่ดิน
โจทก์ฟ้องให้จำเลยที่ 1 รับผิดตาม พ.ร.บ.ป่าไม้ พ.ศ.2484 เพราะที่ดินเกิดเหตุเป็นป่า ไม่ใช่ให้รับผิดตาม พ.ร.บ.ป่าสงวนแห่งชาติ พ.ศ.2507 เพราะที่ดินเกิดเหตุเป็นป่าสงวนแห่งชาติ ความเป็นป่าหรือความเป็นป่าสงวนแห่งชาติก็ต่างกันไปตามบทบัญญัติแห่งกฎหมายคนละฉบับ ดังนั้น ไม่ว่าจะมีการเพิกถอนป่าสงวนแห่งชาติ โดยผลแห่ง พ.ร.บ.การปฏิรูปที่ดินเพื่อเกษตรกรรม พ.ศ.2518 มาตรา 26 (4) หรือไม่ก็ตาม หามีผลให้ที่ดินเกิดเหตุพ้นสภาพความเป็นป่าไปด้วยไม่