คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ร่างกาย

ผู้ตายเมาสุราไปด่าท้าทายจำเลย และเอามีดตีฝาจากและแทงทะลุ. พยายามจะลอดช่องฝาเรือนเข้าไปทำร้ายจำเลยซึ่งอยู่ในเคหสถาน. จำเลยใช้มีดซึ่งสวมด้ามไม้ยาวแทงออกมาเพียงทีเดียวถูกผู้ตายถึงแก่ความตาย. การกระทำของจำเลยจึงเป็นการจำเป็นที่จำเลยจะต้องป้องกันตัว. จำเลยใช้มีดแทงไปเพียงทีเดียว หากไปถูกที่สำคัญจึงตาย ไม่ใช่เป็นเรื่องเจตนาฆ่า. และเป็นการป้องกันตัวตามสมควรแก่เหตุไม่มีความผิด.

อย่างไรเรียกว่าบาดแผลสาหัส ถูกทำร้ายบาดแผลตรงแสกหน้ายาว 2 นิ้วครึ่ง กว้าง 1 กะเบียด แผลหายแล้วอยู่ห่างกัน 4 วา มองเห็นแผลไม่ชัด ห่างกัน 2 วาเห็นถนัด ดังนี้ยังไม่เรียกว่าบาดแผลสาหัส

จำเลยยื่นฎีกาเมื่อวันที่ 8 กุมภาพันธ์ 2551 โดยทนายจำเลยลงชื่อรับรองไว้ท้ายฎีกาว่า ข้าพเจ้ารอฟังคำสั่งอยู่ ถ้าไม่รอให้ถือว่าทราบแล้ว เมื่อศาลชั้นต้นมีคำสั่งรับฎีกาของจำเลยและสั่งให้จำเลยนำส่งสำเนาฎีกาแก่โจทก์ภายใน 7 วัน โดยมีคำสั่งในวันเดียวกับที่จำเลยยื่นฎีกา จึงต้องถือว่าจำเลยทราบคำสั่งในวันนั้นแล้ว เมื่อจำเลยไม่นำส่งสำเนาฎีกาตามคำสั่งศาลชั้นต้น ถือว่าจำเลยทิ้งฟ้องฎีกาตาม ป.วิ.พ. มาตรา 174 (2) ประกอบมาตรา 246, 247
ป.พ.พ. ลักษณะ 8 หมวด 2 ว่าด้วยการรับขนคนโดยสาร ไม่ได้กำหนดไว้โดยชัดแจ้งว่าความเสียหายที่ผู้ขนส่งจะต้องรับผิดชอบต่อคนโดยสารมีเฉพาะความเสียหายที่เป็นตัวเงินเท่านั้น ผู้ขนส่งย่อมต้องรับผิดในความเสียหายที่มิใช่ตัวเงินด้วย โจทก์จึงมีสิทธิที่จะเรียกร้องให้จำเลยชำระค่าสินไหมทดแทนอันเนื่องมาจากโจทก์ไม่สามารถแหงนหน้าหรือเอี้ยวคอได้ตามปกติ