คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
เกณฑ์

ทุนทรัพย์ที่จะถือเป็นหลักฎีกาในข้อเท็จจริงได้หรือไม่นั้น ให้ถือทุนทรัพย์ที่โจทก์เรียกร้องในศาลชั้นต้นเป็นเกณฑ์ ไม่ใช่ที่ศาลล่างตัดสินให้
โจทก์ฟ้องขอให้แสดงว่าที่พิพาทราคา 5,000 บาทเป็นของโจทก์ และให้จำเลยใช้ค่าเสียหายที่ละเมิดเก็บเกี่ยวข้าวในที่พิพาทไปเป็นราคาเงิน 2,000 บาท ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาว่า ที่พิพาทเป็นของโจทก์แม้ว่าค่าเสียหายจะให้เพียง 200 บาทเท่านั้นก็ตาม คู่ความก็ฎีกาข้อเท็จจริงได้

ทุนทรัพย์ตามฟ้องเดิม แม้จะเกินห้าพันบาทแต่คู่ความได้สละข้อหาบางข้อเสียตั้งแต่ในศาลชั้นต้น คงเหลือทุนทรัพย์พิพาทกันต่อมาราคาเพียงสามพันบาท เมื่อศาลอุทธรณ์พิพากาาแก้คำพิพากษาศาลชั้นต้นเพียงเล็กน้อยในการบังคับจำเลยเช่นนี้ คู่ความจะฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงไม่ได้

ความผิดฐานลักลอบนำของต้องห้ามออกนอกราชอาณาจักรนั้น เมื่อใดการกระทำจะพ้นชั้นตระเตรียมเข้าสู่ชั้นพยายามกระทำความผิดแล้วหรือไม่ย่อมจะต้องพิเคราะห์ดูว่า ขณะถูกจับนั้นการกระทำอยู่ในลักษณะที่ใกล้ชิดความผิดจวนจะสำเร็จลงแล้วหรือยัง จะถือเอาระยะทางใกล้ไกลจากพรมแดนเท่าใดเป็นเกณฑ์วินิจฉัยไม่ได้
การจ่ายเงินค่าสินบลค่ารางวัลแก่ผู้นำจับและผู้จับตาม พ.ร.บ.ควบคุมการส่งออกไปนอกและนำเข้ามาในราชอาณาจักรซึ่งสินค้าบางอย่าง(ฉบับที่ 3) มาตรา 3 นั้น ถ้าหากศาลใช้ดุลยพินิจลงโทษจำคุกสถานเดียวตามกฎหมายอาญา ม.23 ศาลก็ย่อมยกคำขอนั้นเสีย

จำเลยมีผิดเพราะมีข้าวเกินกว่า 1 เกวียน ไม่แจ้งปริมาณข้าวทั้งหมดจึงเป็นข้าวซึ่งเกี่ยวเนื่องกับความผิดต้องริบ ไม่มีทางแบ่งแยกไม่ริบเฉพาะ 1 เกวียนได้

จะมีข้าวเพิ่มเติมอีกกี่ครั้งก็ตาม เมื่อรวมกันมีจำนวนต้องแจ้งปริมาณสถานที่เก็บแล้วไม่แจ้ง เป็นความผิดต้องริบทั้งหมด
พ.ร.บ.ควบคุมเครื่องอุปโภคฯ 2488 และ พ.ร.บ.สำรวจและห้ามกักกันข้าว 2489 ไม่ขัดแย้งหรือลบล้างกัน.

ข้อกำหนดในพินัยกรรม์ที่มอบให้บุคคลใดเป็นผู้ปกครองทรัพย์จะจัดแบ่งให้แก่ใครเท่าใดแล้วแต่ผู้นั้นจะเห็นสมควรนั้น เป็นโมฆะตามประมวลแพ่ง ฯ มาตรา 1706 ข้อ 3
ถ้ามีปัญหาเกี่ยวด้วยความสามารถของผู้ทำพินัยกรรม์ต้องใช้กฎหมายในขณะที่ทำพินัยกรรมบังคับ แต่ถ้าเป็นปัญหาในเรื่องผลของพินัยกรรม์ ศาลต้องใช้กฎหมายในขณะที่พินัยกรรม์นั้นมีผลบังคับ คือในเวลาที่ผู้ทำพินัยกรรม์ตาย
ปัญหาว่าข้อกำหนดในพินัยกรรม์เป็นโมฆะหรือไม่นั้น เป็นปัญหาเกี่ยวกับความสงบเรียบร้อยของประชาชน แม้ไม่ได้ว่ากันมาแต่ในศาลชั้นต้น ศาลอุทธรณ์ก็หยิบยกขึ้นวินิจฉัยได้

แผลเป็นที่แก้มยาว 5 ซม. กว้างเท่าก้านไม้ขีดไฟ พยานว่าอยู่ห่าง 5.70 เมตร เห็นได้ชัด แต่ไม่ปรากฏว่าแผลนูนหรือไม่ดังนี้ ยังไม่พอที่จะถือว่าถึงรูปหน้าเสียโฉม

จำเลยเปนผู้ประกอบการค้าขายเหรียนกสาปน์เปนเงิน 80 บาท 90 สตางค์ แต่เปนชนิดราคา 20 สตางค์จะต่ำกว่าเพียง 26 บาท 90 สตางค์ ไม่มีความผิด และไม่ถือว่าค้าเหรียนกสาปน์
อ้างดีกาที่ 782/2486.

การเช่าตึก 20 ห้องค่าเช่า 180 บาท ไม่อยู่ในข่ายควบคุมตามพระราชบัญญัติ
การตีความในพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าก็คงอยู่ในอำนาจศาล

สัตว์พาหนะหมายถึงสัตว์ที่ได้ทำหรือต้องทำตัวพิมพ์รูปพรรณตามพระราชบัญญัติสัตว์พาหนะ
สัตว์ที่ยังไม่ได้ทำหรือจำต้องทำตัวพิมพ์รูปพรรณนั้น ผู้ครอบครองสัตว์นั้นโดยไม่มีตั๋วพิมพ์รูปพรรณไม่มีหน้าที่แสดงความบริสุทธิ์