คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
เงินบำนาญ

เงินบำนาญของลูกหนี้ซึ่งกระทรวงการคลังส่งมาให้เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์แม้จะเป็นเงินบำนาญที่ลูกหนี้มีสิทธิได้รับก่อนที่ศาลจะมีคำสั่งพิทักษ์ทรัพย์ แต่ก็เป็นเงินบำนาญที่ได้ส่งมาให้ภายหลังที่ศาลชั้นต้นสั่งพิทักษ์ทรัพย์ลูกหนี้แล้ว เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์จึงมีหน้าที่ต้องรับเงินบำนาญดังกล่าวซึ่งเป็นเงินที่ลูกหนี้ได้มาระหว่างล้มละลายรวบรวมเข้ากองทรัพย์สินของลูกหนี้เพื่อแบ่งแก่เจ้าหนี้ และพิจารณาจ่ายค่าเลี้ยงชีพของลูกหนี้และครอบครัวตามสมควรแก่ฐานานุรูปต่อไปตามมาตรา 121 แห่งพระราชบัญญัติล้มละลาย พ.ศ.2483 กรณีมิใช่เป็นเรื่องเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ไปก้าวล่วงจัดการทรัพย์สินของลูกหนี้ก่อนศาลมีคำสั่งพิทักษ์ทรัพย์
จำนวนเงินค่าเลี้ยงชีพเป็นเรื่องที่เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์จะต้องพิจารณาสั่งจ่ายโดยพิเคราะห์ถึงความเป็นอยู่ของลูกหนี้และครอบครัวในขณะที่พิจารณาสั่งจ่าย

ผู้ร้องซึ่งเป็นภริยาและเป็นเจ้าของร่วมในเงินบำนาญอันเป็นสินสมรสระหว่างผู้ร้องกับจำเลย มีสิทธิร้องขอแบ่งแยกส่วนของตนออกได้ พระราชบัญญัติล้มละลาย พ.ศ.2483 มาตรา 121 ให้เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์มีสิทธิรับเงินบำนาญของลูกหนี้จากเจ้าหน้าที่ เพื่อรวบรวมแบ่งให้แก่เจ้าหนี้ แต่ต้องจ่ายค่าเลี้ยงชีพลูกหนี้และครอบครัวตามสมควรแก่ฐานานุรูป มิใช่ห้ามคู่สมรสของลูกหนี้ร้องขอกันส่วนเงินบำนาญอันเป็นสินสมรส ตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา1466 ซึ่งใช้อยู่ในเวลานั้น

ตามพระราชบัญญัติแรงงานสัมพันธ์ พ.ศ. 2518 มาตรา 20 บัญญัติห้ามนายจ้างทำสัญญาจ้างแรงงานกับลูกจ้างขัดหรือแย้งกับข้อตกลงเกี่ยวกับสภาพการจ้าง เว้นแต่สัญญาจ้างแรงงานนั้นจะเป็นคุณแก่ลูกจ้างยิ่งกว่า ดังนั้น จำเลยจะแก้ไขระเบียบว่าด้วยการจ่ายเงินบำนาญ ให้แก่ลูกจ้างให้กระทบกระเทือนเป็นที่เสียหายแก่สิทธิของลูกจ้างที่มีอยู่แล้วไม่ได้
บำนาญหมายถึงเงินเลี้ยงชีพที่จ่ายให้โดยมีกำหนดเวลาสำหรับความดีความชอบในการทำงานที่ได้ทำมา เมื่อโจทก์ทำงานกับบริษัทจำเลยมานานเกิน 10 ปี จึงมีสิทธิได้รับบำนาญตามระเบียบของจำเลยฉบับเดิม ถึงแม้โจทก์จะลาออกเอง ก็มีสิทธิได้รับบำนาญโดยไม่จำเป็นต้องทำงานให้ครบเกษียณ

ระเบียบจ่ายเงินบำนาญออกเมื่อใช้ พระราชบัญญัติแรงงานสัมพันธ์แล้วใช้เฉพาะผู้เข้าทำงานหลังวันออกระเบียบ ผู้ทำงานมาก่อนใช้ระเบียบที่มีอยู่เดิม เป็นข้อตกลงเกี่ยวกับการจ้างนายจ้างแก้ไม่ได้ เว้นแต่เป็นคุณแก่ลูกจ้าง

จำเลยที่ 1 จ้างจำเลยที่ 2 ไห้ค่าผู้ที่เปนสามีไหม่ของลูกสาวผู้ซึ่งได้รับบำนาญพิเสสจากทางราชการโดยที่สามีเก่าเปนทหานเสียชีวิตไนหน้าที่ จำเลยที่ 1 โกรธและเกรงว่าทางราชการจะงดเงินเดือนพิเสสเสีย ดังนี้จำเลยทั้งสองมีความผิดถานสมคบกันค่าคนตายตามมาตรา 250 (3)

จำเลยที่ 1 จ้างจำเลยที่ 2 ให้ฆ่าผู้ที่เป็นสามีใหม่ของลูกสาวผู้ซึ่งได้รับบำนาญพิเศษจากทางราชการ โดยที่สามีเก่าเป็นทหารเสียชีวิตในหน้าที่ จำเลยที่ 1 โกรธและเกรงว่าทางราชการจะงดเงินเดือนพิเศษเสียดังนี้จำเลยทั้งสองมีความผิดฐานสมคบกันฆ่าคนตายตามมาตรา 250(3)

เงินบำนาญของสามีนับว่าเป็นสินสมรส
ภิกษุฟ้องคดีร่วมกัน ผู้เป็นภรรยา แล้วขอถอนจากเป็นโจทก์มอบให้ผู้เป็นภรรยาดำเนินคดีตามลำพัง ต่อมายื่นคำแถลงว่าไม่เกี่ยวข้องแก่ทรัพย์และว่าคำร้องใดขัดกับคำแถลงนี้ให้ยกเลิกดังนี้ ถือว่าอนุญาตให้ภรรยาจัดการฟ้องคดีได้

เงินบำนาญของสามีนับว่าเป็นสินสมรส ภิกษุฟ้องคดีร่วมกับผู้เป็นภรรยา แล้วขอถอนจากเป็นโจทก์มอบให้ผู้เป็นภรรยาดำเนินคดีตามลำพัง ต่อมายื่นคำแถลงว่าไม่เกี่ยวข้องแก่ทรัพย์และว่าคำร้องใดขัดกับคำแถลงนี้ให้ยกเลิก ดังนี้ ถือว่าอนุญาตให้ภรรยาจัดการฟ้องคดีได้