คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
เรือนหอ

ชายหญิงทำพิธีแต่งงานกันตามประเพณี แต่หญิงไม่ยอมหลับนอนร่วมประเวณีกับชายฉันสามีภริยาโดยแยกไปนอนเสียคนละห้องกับชายอยู่มาประมาณ 10 วัน มารดาของหญิงบอกให้ชายพาหญิงเข้าห้องเอาเองชายจึงเข้าไปจับเอวหญิงออกมาจากห้องที่หญิงนอน หญิงฉวยแจกันตีศีรษะชายแตกโลหิตออกแจกันหักแล้วยังใช้แจกันตีชายถูกโหนกแก้มเป็นบาดแผลต้องเย็บถึง 7 เข็ม ชายจึงกลับบ้านและไม่ยอมจดทะเบียนสมรสกับหญิงดังนี้ถือว่าการกระทำของหญิงเป็นเหตุผลสำคัญอันพอที่จะทำให้ชายปฏิเสธไม่ยอมสมรสด้วยหญิงตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1441 ได้ ชายจึงมีสิทธิเรียกของหมั้นคืนจากหญิงได้
โจทก์จำเลยร่วมกันนำสัมภาระและลงทุนปลูกสร้างเรือนขึ้น 1หลัง แต่ไม่ได้ความพอจะชี้ได้ว่าสัมภาระชิ้นใดเป็นของผู้ใดได้ทุกชิ้น ทั้งไม่ได้ความว่าแต่ละฝ่ายได้มีส่วนเป็นเจ้าของอยู่เกินกว่าครึ่ง ดังนี้ ต้องถือว่า โจทก์และจำเลยมีส่วนเป็นเจ้าของเรือนรายนี้เท่าๆกัน

เรือนที่ยกให้เป็นเรือนหอแก่คู่สมรสเมื่อแต่งงาน เป็นสินสมรสของคู่สมรส
พินัยกรรม์ที่ไม่ลงวันที่ทำพินัยกรรม์ เป็นโมฆะ

เรือนที่ยกให้เป็นเรือนหอแก่คู่สมรสเมื่อแต่งงาน เป็นสินสมรสของคู่สมรส
พินัยกรรมที่ไม่ลงวันที่ทำพินัยกรรม เป็นโมฆะ

เรือนหอและเครื่องเรือนซึ่ง+มีอยู่ก่อนพิธีสมรสเป็นสินเดิมของฝ่ายชาย ไม่ใช่สินสอด เมื่อหย่ากันจึงเรียกคืนได้.

โจทก์ฟ้องเรียกเงินค่าเรือนหอคืนจากจำเลย ๆ ต่อสู้ว่าคืนให้แล้ว ประเด็นจึงมีเพียงว่าจำเลยคืนเงินให้โจทก์แล้วหรือยังศาลจะฟังไว้แล้วจึงรับเอาเรือนนั้นไว้แล้วจึงมีสิทธิ แต่จะเอาเรือนไปนั้นไม่ได้เป็นการนอกประเด็น

ขายให้เงินแก่ฝ่ายหญิงเป็นค่าเรือนหอที่ปลูกอยู่แล้วในที่ดินของฝ่ายหญิง เมื่อพ.ศ.2469 เรือนนั้นต้องเป็นเรือนหอและตกได้แก่ขาย อ้างฎีกาที่ 612/125 การใช้กฎหมายเรื่องผัวเมียที่เกิดขึ้นในสมัยกฎหมายผัวเมียอย่างเก่า ต้องใช้กฎหมายเก่านั้นบังคับ

เรือนหอ วิธีพิจารณาความแพ่ง, ร้องขัดทรัพย์

เรียกเงินค่าเรือนหอจากพ่อตาแม่ยาย
อุทลุม ลูกเขยฟ้องพ่อตาแม่ยายไม่เป็นอุทลุม

ฝ่ายหญิงรับทองหมั้นของชายไว้แล้วไม่แต่งงานจะยึดทองหมั้นของเขาไว้ไม่ได้ เมื่อจคืนทองหมั้นไม่ได้ต้องคืนเงิน แต่ไม่ต้องเสียดอกเบี้ย ลักษณพะยาน กะประเด็นข้อแพ้ชนะให้ศาลสืบ