คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
เหตุฉกรรจ์

ความผิดตาม ม.299 นั้นไม่จำเป็นต้องประกอบด้วยเหตุฉกรรจืตาม ม.293 และ 294 ทั้งสองอย่าง แต่เพียงอย่างหนึ่งอย่างใดที่ระบุไว้ ใน ม.293และ299 แต่อย่างเดียวก็ลงโทษได้อ้างฎีกาที่ 790/2477 จำเลยมีมีดกระทำการชิงทรัพย์ต้องมีความผิดตาม ม.299

การชิงทรัพย์ประกอบด้วยลักษณฉกรรจ์ แต่อย่างหนึ่งอย่างใดตาม ม.293 หรือ 294 ก็เป็นผิดตาม ม.299 พ.ร.บ.ฎีกาอุทธรณ์ พ.ศ.2461 ม.3 แก้น้อย ศาลเดิมลงโทษตาม ม.298-72 จำคุก 2 ปี 4 เดือน ศาลอุทธรณ์แก้ให้ลงตามมม.299-72 จำคุก 4 ปี เป็นแก้ไขเล็กน้อย

เมื่อการกระทำของจำเลยเป็นความผิดฐานชิงทรัพย์แล้ว และปรากฏว่าการชิงทรัพย์ของจำเลยมีเหตุฉกรรจ์ทำให้ต้องได้รับโทษหนักขึ้น และเป็นความผิดตาม ป.อ. มาตรา 339 ทั้งวรรคสองและวรรคสาม ในการระบุบทมาตราแห่งความผิดก็ระบุเฉพาะวรรคที่มีบทหนักที่สุดเพียงวรรคเดียว หาจำต้องระบุให้ครบทุกวรรคไม่ เพราะแต่ละวรรคต่างมีองค์ประกอบความผิดเช่นเดียวกับวรรคแรก แตกต่างกันเฉพาะเหตุที่ทำให้ต้องรับโทษหนักขึ้น ดังนั้น เมื่อการกระทำความผิดฐานชิงทรัพย์ของจำเลยเป็นเหตุให้ผู้อื่นได้รับอันตรายแก่กายหรือจิตใจตามมาตรา 339 วรรคสาม ซึ่งเป็นบทหนักกว่าวรรคสองแล้ว ก็ไม่ต้องระบุวรรคสองซึ่งเป็นอัตราโทษเบากว่าอีก