คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
แปรรูป

ไม้ของกลางได้ทำตามพระราชบัญญัติป่าไม้ พ.ศ. 2484 มาตรา 17 (1) ซึ่งป่าไม้เขตเป็นเจ้าหน้าที่ทำเพื่อประโยชน์ในการบำรุงป่า โดยทำสัญญาให้บริษัทอุดมวนผลจำกัด รับจ้างตัดฟันชักลากออกจากป่าแล้วจะขายไม้ให้บริษัท การทำไม้รายนี้จึงเป็นการทำและชักลากออกจากป่าโดยไม่อยู่ในบังคับของมาตรา 11 ที่ว่าต้องรับอนุญาตจากพนักงานเจ้าหน้าที่
มาตรา 38 ไม่ใช่บทบังคับเรื่องชักลากไม้ออกจากป่า แต่เป็นบทบัญญัติเรื่องการนำไม้เคลื่อนที่หลังจากนำไม่ที่ทำออกตามใบอนุญาตไปถึงที่อันระบุไว้ในใบอนุญาต กับหลังจากนำไม่ที่ทำออกโดยไม้ต้องรับอนุญาตไปถึงด่านป่าไม้ด่านแรกแล้ว ไม่ใช่บทบัญญัติเพียงแต่นำไม้เคลื่อนที่โดยไม่มีใบอนุญาตเท่านั้น เมื่อไม้รายนี้ไม่ใช่ไม้ที่ทำโดยมีใบอนุญาต จึงไม่มีที่ระบุให้นำไปตามใบอนุญาต ทั้งไม่ใช่ไม้อื่นที่ไม่ใช่ไม้หวงห้ามอ้นจะทำได้โดยไม่ต้องรับอนุญาตตาม มาตรา 25 กับทั้งยังไม่ถึงด่านป่าไม้ด่านแรก กรณีเช่นนี้ ไม่ผิดฐานนำไม้ เคลื่อนที่ตาม มาตรา 38
การแปรรูปไม้ ถ้าทำที่ตอโดยถูกต้องตามที่ยกเว้นไว้ใน มาตรา 50 (1) ย่อมไม่อยู่ในความมุ่งหมายของบทบัญญัติที่ควบคุมการแปรรูปไม้

จำเลยมีไม้สักที่ทำเป็นโครงและบานหน้าต่างแล้ว มิใช่ไม้ที่เพียงแต่เปลี่ยนรูปหรือขนาดหรือเปลี่ยนสภาพตามความหมายของคำว่า "แปรรูป" ตาม พ.ร.บ. ป่าไม้ (ฉบับที่ 3) มาตรา 3 จำเลยจึงไม่มีผิดฐานมีไม้สักแปรรูปไว้ในความครอบครอง โดยไม่ได้รับอนุญาต

จำเลยมีไม้สักที่ทำเป็นโครงและบานหน้าต่างแล้วมิใช่ไม้ที่เพียงแต่เปลี่ยนรูปหรือขนาดหรือเปลี่ยนสภาพตามความหมายของคำว่า'แปรรูป' ตาม พระราชบัญญัติป่าไม้ (ฉบับที่ 3) มาตรา 3 จำเลยจึงไม่มีผิดฐานมีไม้สักแปรรูปไว้ในความครอบครองโดยไม่ได้รับอนุญาต

ไม้ที่ทำการแปรรูปเพื่อการค้าโดยไม่ได้รับอนุญาต เป็นของต้องริบ.

ฟ้องโจทก์กล่าวว่าจำเลยมีไม้หวงห้ามโดยมิได้มีตรารอยค่าภาคหลวงประทับไว้ในความครอบครอง ขอให้ลงโทษตาม พ.ร.บ.ป่าไม้ 2484 ม.69 ซึ่งได้แก้ไขใหม่โดย พ.ร.บ.ป่าไม้ ( ฉบับที่ 3 ) 2494 ม.16 แม้จำเลยให้การรับสารภาพศาลก็ลงโทษจำเลยตามขอไม่ได้เพราะตามมาตราดังกล่าวเป็นเรื่องมีไม้หวงห้ามที่ยังไม่ได้แปรรูปไว้ในความครอบครอง

ฟ้องโจทก์กล่าวว่าจำเลยมีไม้หวงห้ามโดยมิได้มีตรารอยค่าภาคหลวงประทับไว้ในความครอบครอง ขอให้ลงโทษตามพระราชบัญญัติป่าไม้ 2484 มาตรา 69 ซึ่งได้แก้ไขใหม่โดย พระราชบัญญัติป่าไม้(ฉบับที่ 3)2494 มาตรา 16 แม้จำเลยให้การรับสารภาพศาลก็ลงโทษจำเลยตามขอไม่ได้เพราะบทมาตราดังกล่าวเป็นเรื่องมีไม้หวงห้ามที่ยังไม่ได้แปรรูปไว้ในความครอบครอง

ไม้สักซึ่งเป็นไม้หวงห้ามจะยังมิได้แปรรูป ทั้งมิได้มีราคาค่าภาคหลวงประทับไว้นั้น+มีไว้ในครอบครองย่อมมีความผิดตาม พ.ร.บ.ป่าไม้ พ.ศ.2484 มาตรา 69 เว้นผู้มีไว้จะพิศูจน์ได้ว่า ได้ไม้มาโดยชอบด้วยกฎหมายจึงพ้นผิด
มีไม้สักแปรรูปไว้ในครอบครองโดยมิได้รับอนุญาต ตามความใน พ.ร.บ.ป่าไม้ 2484 +เป็นการฝ่าฝืนมาตรา 48 จะเป็นความผิดตามมาตรา 48 จะเป็นความผิดตามมาตรา 73 ถ้าพิศูจน์ได้ว่ามีไม้แปรรูปนั้นเพื่อปลูกสร้างบ้านเรือนแล้วพ.ร.บ.ป่าไม้ 2484 มาตรา 50 บัญญัติไม่ให้ใช้มาตรา 48 บังคับ จึงไม่เป็นผิด

ไม้สักได้กลายสภาพเป็นสิ่งของ คือล้อเกวียนไปแล้ว จึงไม่ใช่ไม้แปรรูปตาม พระราชบัญญัติป่าไม้ 2484 มาตรา 4(4)
โจทก์ฎีกาว่า วงล้อของกลางหามีเครื่องประกอบพร้อมทุกอย่างอันจะเรียกว่าวงล้อตามความหมายที่เข้าใจกันไม่จึงยังไม่กลายสภาพมาเป็นสิ่งของ คือล้อเกวียน ดังนี้ เป็นฎีกาในข้อเท็จจริง จึงต้องห้าม

ไม้สักซึ่งเลื่อยเปนแผ่นแล้วย่อมไม่เข้าหยู่ไนข้อสันนิถานตามข้อ 5 พ.ร.บ.ป้องกัน การลักลอบชักลากไม้สักที่ยังไม่ได้เสียค่าตอและภาสี 118 เพราะเปนไม้ที่เปลี่ยนสภาพแล้ว

ไม้สักซึ่งเลื่อยเป็นแผ่นแล้ว. ย่อมไม่เข้าอยู่ในข้อสันนิษฐานตาม ข้อ 5 พ.ร.บ.ป้องกันการลักลอบชักลากไม้สักที่ยังไม่ได้เสียค่าตอและภาษี ร.ศ.118. เพราะเป็นไม้ที่เปลี่ยนสภาพแล้ว.