คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ดุลพินิจศาล

คดีอาญาวันนัดไต่สวนมูลฟ้อง มีแต่ทนายโจทก์ไปศาลแต่โจทก์ไม่ไปศาล พยานก็ไม่ไปศาลเช่นนี้ ถ้าทนายโจทก์ขอเลื่อน ก็อยู่ในดุลพินิจของศาลที่ให้เลื่อนหรือไม่
ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์เห็นไม่สมควรให้เลื่อน จึงเป็นอันยุติตามที่ศาลชั้นต้น และศาลอุทธรณ์ชี้ไว้ เพราะเป็นดุลพินิจ

มาตรา 293 ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งบัญญัติไว้สำหรับงดการบังคับคดีในเรื่องขายทอดตลาด หรือจำหน่ายทรัพย์สินของลูกหนี้ตามคำพิพากษา ในเมื่อลูกหนี้นั้นอาจกลับชนะคดี เจ้าหนี้ตามคำพิพากษาในคดีเรื่องอื่น อันจะก่อให้เกิดหนี้มาหักกลบลบกับหนี้ตามคำพิพากษาที่กำลังมีการบังคับคดีนั้นเท่านั้น
คดีนี้ ศาลอุทธรณ์พิพากษาขับไล่จำเลยออกจากที่เช่าคดีถึงที่สุดแล้วจำเลยยื่นคำร้องขอให้งดการบังคับคดีโดยอ้างว่าจำเลยได้ฟ้องโจทก์เป็นอีกคดีหนึ่งขอให้เพิกถอนคำพิพากษาศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ คดียังอยู่ระหว่างพิจารณานั้น ศาลชั้นต้นหาอาจเอามาตรา 293 อนุโลมมาใช้ในกรณีเช่นคดีนี้ไม่ ฉะนั้นการที่ศาลชั้นต้นสั่งงดการบังคับคดีในคดีนี้นั้น จึงต้องถือว่าเป็นคำสั่งตามดุลพินิจดังบัญญัติไว้ในมาตรา 292(2) ซึ่งคำสั่งโดยทั่วไปเช่นนี้คู่ความย่อมอุทธรณ์ฎีกาได้ และในกรณีดังกล่าวข้างต้นยังไม่เป็นเหตุเพียงพอให้ศาลงดการบังคับคดี

ในคดีนี้ที่โจทก์ขอให้ส่งตัวจำเลยไปกักกันตาม พระราชบัญญัติกักกันฯลฯ มาตรา 8-9 นั้น เมื่อปรากฏว่าโทษครั้งที่หนึ่งจำเลยต้องจำคุก 3 เดือนพ้นโทษ พ.ศ.2466 โทษครั้งที่ 2 ต้องจำคุก 8 ปี พ้นโทษ พ.ศ.2475 โทษครั้งที่ 3 ต้องจำคุก 8 เดือนพ้นโทษ พ.ศ.2479 ดังนี้ เป็นการต้องโทษระยะห่างๆ กันและเมื่อต้องโทษครั้งที่ฟ้องนี้เพียง 6 เดือนเท่านั้น ศาลย่อมใช้ดุลพินิจไม่ส่งตัวจำเลยไปกักกันได้
ศาลชั้นต้นให้จำคุก 6 เดือนส่งไปกักกัน 3 ปีศาลอุทธรณ์ให้ยกโทษกักกัน โจทก์ฎีกาข้อเท็จจริงในเรื่องกักกันได้

แม้จำเลยจะคัดค้านการถอนฟ้องของโจทก์ก็ตาม ตาม ป.ม.วิ.แพ่ง ม.175 ศาลจะอนุญาตให้โจทก์ถอนฟ้องหรือไม่นั้น เป็นเรื่องอยู่ในดุลย์พินิจของศาลในอันที่จะพิจารณาสั่ง ตามที่เห็นสมควร

แม้จำเลยจะคัดค้านการถอนฟ้องของโจทก์ก็ตาม ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 175 ศาลจะอนุญาตให้โจทก์ถอนฟ้องหรือไม่นั้น เป็นเรื่องอยู่ในดุลพินิจของศาลในอันที่จะพิจารณาสั่ง ตามที่เห็นสมควร

ธนบัตรต่างประเทศของกลางที่จำเลยซื้อมาเพื่อจำหน่ายโดยไม่ได้รับอนุญาตนั้น ไม่ใช่เป็นสิ่งต้องริบตามกฎหมาย
ดุลพินิจของศาลในเรื่องของกลางว่าเป็นของควรริบตามมาตรา27 ข้อ 2 หรือไม่นั้นเป็นปัญหาข้อเท็จจริง

ฟ้องว่ามีผู้ร้ายลักทรัพย์แล้วจับได้ที่จำเลย ขอให้ลงโทษจำเลยฐานลักทรัพย์ดังนี้ ไม่เป็นฟ้องอันจะพึงลงโทษจำเลยได้ การขอแก้ไขเพิ่มเติมฟ้องนั้นจะต้องปรากฏว่าฟ้องเดิมนั้นเป็นฟ้องที่สมบูรณ์ตามกฎหมายแล้ว ถ้าฟ้องไม่สมบูรณ์จะขอแก้ไขเพิ่มเติมไม่ได้ ฟ้องที่ไม่ถูกต้องตามกฎหมายนั้นการที่ศาลจะสั่งโจทก์แก้ฟ้องให้ถูกต้องหรือยกฟ้องหรือไม่ประทับฟ้องนั้น ย่อมอยู่ในดุลพินิจศาลที่จะสั่งตามที่เห็นสมควร

ถึงวันนัดโจทไม่มีพยานมาสืบเมื่อปรากตค่าโจทไม่ได้ละเลยการส่งหมายเรียกพยานแต่ประการไดสาลดวนไช้ดุลพินิจอนุญาตไห้โจท เลื่อนคติเพื่อออกหมายซ้ำเรียกพยานโจทมาสืบได้

แม้กฎหมายจะบัญญัติโทษไว้ 3 สถาน คือปรับหรือจำคุกหรือทั้งปรับทั้งจำ เป็นลำดับนั้น แสดงว่ากฎหมายประสงค์ให้ดำริลงโทษปรับก่อนแต่ศาลจะวางโทษจำคุกอย่างเดียวก็ได้เมื่อเห็นสมควร

คดีอาญาที่ศาลชั้นต้นลงโทษจำคุกจำเลย 2 ปี 6 เดือนตามกฎหมายอาญา ม.256 ศาลอุทธรณ์คงลงโทษจำเลยตามมาตรานั้น แต่แก้กำหนดโทษจำเลยเหลือ 2 ปีกับลดตาม ม.55 กึ่งหนึ่งเหลือโทษ 1 ปีลดตาม ม.59 อีกกึ่งหนึ่งคงเหลือ 6 เดือน ดั่งนี้เป็นการแก้ไขมากโจทก์ฎีกาในข้อเท็จจริงได้(ลด 2 ต่อ) ดุลยพินิจ ปัญหาข้อเท็จจริง การที่ศาลจะลดโทษให้จำเลยตามมาตรา 59 นั้นเป็นเรื่องอยู่ในดุลยพินิจของศาล ซึ่งเป็นปัญหาข้อเท็จจริง